Ας πούμε εντάξει με τις δύο τρύπες. Η τρίτη;

Είναι σαφές και κατανοητό ότι η διοίκηση του Ολυμπιακού με τον Κετσπάγια το πρώτο που θέλουν είναι να κλείσουν δύο τρύπες αυτή την στιγμή μέσω των μεταγραφών. Μία πίσω με την απόκτηση του Ντραγκουτίνοβιτς και μία μπροστά με την παραμονή του Ντάρμπισαϊρ.

Εξίσου σαφές είναι ότι δεν βιάζονται στον Ολυμπιακό να ρίξουν φρέσκο αίμα στη μεσαία γραμμή. Προφανώς θεωρούν ότι καλύπτονται προς το παρόν έτσι όπως είναι και αφήνουν τις προσθήκες για τα χαφ Ιούλιο και Αύγουστο με το σκεπτικό ότι τότε θα παρουσιαστούν καλές ευκαιρίες και σε καλές τιμές.

Μπορεί και να έχουν δίκιο οι άνθρωποι, αλλά νομίζω ότι δίκιο έχει κι ο καθένας που βλέπει αυτή την στιγμή τη μεσαία γραμμή του Ολυμπιακού να έχει αρκετά και σημαντικά κενά.

Υπάρχουν ο Γκαλέτι δεξιά, ο Ζαϊρί δεξιά κι αριστερά και οι Ντουντού, Μπελούτσι, Στολτίδης, Γιαννάκης για τον άξονα. Δεν νομίζω ότι καλύπτεται ο Ολυμπιακός.

Διότι, δεν ξέρουμε αν ο Μπελούτσι μπορεί να τα καταφέρει σε επίπεδο ευρωπαϊκών διοργανώσεων σε θέση κεντρικού χαφ.

Δεν ξέρουμε αν ο Στολτίδης γυρίσει και δη γρήγορα στα γνωστά καλά επίπεδα…Στολτίδη, μετά από τέτοια πολύμηνη αποχή.

Δεν ξέρουμε αν ο Γιαννάκης μπορεί να ανταποκριθεί στην Ευρώπη, στην οποία δεν έχει ξαναπαίξει.

Δεν ξέρουμε αν ο Ζαϊρί είναι έτοιμος να πάρει φανέλα βασικού στον Ολυμπιακό.

Δεν ξέρουμε αν ο Λεονάρντο, που μπορεί να παίξει κι αριστερό χαφ, θα είναι εντάξει του χρόνου, μετά από μία τέτοια χρονιά ταλαιπωρίας φέτος.