Μην μου τον τσαντίζετε!

Γράφει ο Γιώργος Γαβριλάκης

Εχεις παρατηρήσει ποτέ τις πρώτες γροθιές του Βαν Νταμ; Θα σου τις θυμίσω εγώ! Δυνατές, μαχητικές, αλλά όχι φονικές. Μέχρι κάποιο σημείο. Διότι όταν ο… εχθρός αρχίζει να προκαλεί, όταν γίνει απειλητικός και κυρίως όταν πιστέψει πως μπορεί να νικήσει, τότε αρχίζουν τα knock down. Τότε ο Βαν Νταμ γίνεται… πραγματικά φονικός. Μπορεί να σου κλέψει τη ζωή χωρίς να το καταλάβεις. Κι ας νομίζεις πως έχεις το πάνω χέρι.

Ετσι κι ο Κόμπε Μπράιαντ. Τη μέρα που οι Νάγκετς ξεκίνησαν την προσπάθειά τους στους τελικούς της Δύσης πίστεψαν πως μπορούν να τα καταφέρουν. Τους επηρέασαν και οι… τριγύρω. Οι ιδέες περί αυξημένων πιθανοτήτων του Ντένβερ, τα λόγια των… ειδικών που ανέφεραν πως το οι «Σβόλοι» είναι επικίνδυνοι, σκοράρουν σαν δαιμονισμένοι και πως ίσως τελικά να μην είναι το αουτσάιντερ της σειράς. Και λίγο αργότερα ήρθε η γνώμη του Τζέρι Ουέστ: «Ο ΛεΜπρον έχει ξεπεράσει τον Κόμπε», είπε. «Πλέον, ο ΛεΜπρον είναι ο καλύτερος παίκτης του ΝΒΑ».

Και ο Κόμπε απάντησε με δύο τρόπους. Ο πρώτος προφορικός: «Δεν με νοιάζει», δήλωσε σχολιάζοντας τα λόγια του Ουέστ, του ανθρώπου βέβαια που τον έχει στηρίξει. Η απάντησή του ήταν απλή. Σχεδόν τυπική. Ισως ανούσια. Η δεύτερη απόκρισή του ήταν με πράξεις και εδώ εντοπίζεται το εντυπωσιακό. Για να δούμε λοιπόν τον ΛεΜπρον σε τελικούς (έστω απλά της Ανατολής). Να τον δούμε όταν τον ζορίζουν σούπερ σταρ και όταν η λάμψη του δακτυλιδιού γλυκοχαράζει. Τον Κόμπε τον έχουμε δει να κατακτά τρία πρωταθλήματα. Θα τον δούμε μπροστά μας κι άλλες φορές. Η επόμενη είναι η φετινή.

Στον πρώτο τελικό (και στο 105-103 των Λέικερς) είδαμε οι πόντοι του από εντυπωσιακοί, ουσιαστικοί, αρκετοί έως πάρα πολύ, να γίνονται… φονικοί. Δυσβάσταχτοι για τον αντίπαλο. Εβαλε 40 πόντους στο πρώτο ματς της τελικής δυτικής σειράς. Οχι με βελτιωμένα ποσοστά (κάτω από 50% ξανά), αλλά με χτυπήματα την ώρα που ο αντίπαλος δεν πάταγε καλά στο παρκέ. Και όταν άρχισε να… ζαλίζεται ο Κόμπε τον αποτελείωσε. Όχι μόνο με τους έξι πόντους του (με ελεύθερες βολές) στα τελευταία 60’’. Αυτοί βέβαια αποτελείωσαν τους Νάγκετς και τώρα είδαν μπροστά τους εκτός του φονικού Κόμπε και το τρομακτικό ρεκόρ του κόουτς Φιλ Τζάκσον (…όταν οι ομάδες του παίρνουν το πρώτο ματς, δεν αποκλείονται ποτέ: 42/42).

Το πρόβλημά τους όμως, δεν είναι η παράδοση. Ούτε η παρουσία του Πάου Γκασόλ για παράδειγμα, μηδέ ο πολύτιμος Λαμάρ Οντομ ή η… φανέλα, που λένε, των Καλιφορνέζων. Το πρόβλημά τους είναι ο Κόμπε Μπράιαντ. Ο τρεις φορές πρωταθλητής, αυτός που πρώτος θύμισε τόσο πολύ τον Μάικλ Τζόρνταν και αυτός που ποτέ δεν έχει βγάλει από το μυαλό του την εξής ιδέα: «Να πάρει πρωτάθλημα χωρίς να έχει τον Σακίλ μαζί του».

Ξέρει ότι μπορεί να το κάνει. Ειδικά φέτος! Δεν φοβάται τον ΛεΜπρον γιατί έχει ζήσει δύσκολες καταστάσεις στα πλέι οφ, στους τελικούς, παντού… Ξέρει πως και καλύτερος του να είναι ο «Βασιλιάς» του ΝΒΑ, όταν (…και άμα) τον βρει στους τελικούς θα ξέρει πράγματα που αυτός θα αγνοεί.

Γι’ αυτό λοιπόν, μην μου τσαντίζετε τον Κόμπε!

Υ.Γ.: Κι επειδή pick n' roll με ένα άτομο δεν γίνεται, μπορείτε να μου κάνετε σκριν με μηνύματα, ιδέες και παρατηρήσεις στο g.gavrilakis@gmail.com

Υ.Γ (2) Είπα στο Χρήστο (σ.σ Ρομπόλη) και τον Αντώνη (σ.σ Κατσίκη) να αλλάξουμε το όνομα της στήλης. Να γίνει pick n' pop -αφήστε τα roll και τις αηδίες... Δώστην μου έξω να σουτάρω για τρεις. Σιγά μην καθίσω να κουτουλάω με τους χοντρούς μέσα στο ζωγραφιστό. Αν συμφωνείτε μαζί μου, παρακαλώ στείλτε email, στα δικά τους inbox γιατί δεν με πιστεύουν και ζητήστε να αλλάξουμε το όνομα.

Υ.Γ (3) Ζήτω οι σουτέρ!