Να που μπορούσε και καλύτερα (Sportday / Μπάμπης Χριστόγλου)

Χθες, κόντρα στο Μεξικό, η Ελλάδα δεν πήγαινε για την πρόκριση -αυτή είχε χαθεί από την Κυριακή-, πήγαινε για να σώσει την υπερηφάνειά της και το κατάφερε. Απέναντι σε μια ομάδα που νίκησε τόσο την Ιαπωνία όσο και τη Βραζιλία, η πρωταθλήτρια Ευρώπης ήταν πολύ καλή, καλύτερη απ' ό,τι στα άλλα δύο παιχνίδια της στη Γερμανία και έδειξε πως μπορούσε και καλύτερα.

Μάλιστα, αν δεν έβρισκε μπροστά της αυτόν τον απίθανο Μεξικανό τερματοφύλακα, που τα έπιανε και ξαπλωμένος, θα μπορούσε να είχε πάρει ακόμα και τη νίκη. Μπορεί τελικά γκολ να μην μπήκε, μπορεί να επιστρέφουμε από τη Γερμανία χωρίς γκολ, μ' ένα μόλις βαθμό, αλλά η τελευταία εντύπωση είναι αυτή που βελτιώνει αρκετά την άσχημη εικόνα των δύο πρώτων αγώνων. Η ομάδα του Ρεχάγκελ, αν και με πολλές απουσίες παικτών από αυτούς που θεωρούνται βασικοί και αναντικατάστατοι, έπαιξε στα ίσια, απέναντι σ' έναν αντίπαλο που έχει να χάσει περίπου 20 ματς.

Αν δεν είχαμε πάρει το Ευρωπαϊκό, αν δεν πετούσαμε στα σύννεφα, μόνο και μόνο αυτό το 0-0 θα μας έκανε να πανηγυρίσουμε. Αυτό που μετράει από το χθεσινό παιχνίδι είναι ότι θα πάρουν λίγο τα πάνω τους και οι παίκτες της πρωταθλήτριας Ευρώπης, οι οποίοι τόσα άκουσαν από τους γκρινιάρηδες, που έσπευσαν να δείξουν ότι είναι Ελληνάρες και όχι Ελληνες.

Αλήθεια, αυτοί δεν ήταν πέρυσι στην Ομόνοια και το Σύνταγμα για να πανηγυρίσουν, φωνάζοντας για τα... κάλλη του τσολιά; Μόλις περάσει το καλοκαίρι η Ελλάδα έχει να δώσει πολύ κρίσιμους αγώνες για τα προκριματικά του Μουντιάλ.
Αυτή η εμφάνιση μπορεί να βοηθήσει και τους ίδιους τους παίκτες και τον κόσμο, ο οποίος πρέπει να σταθεί δίπλα σε αυτή την ομάδα. Οχι μόνο από υποχρέωση, αλλά και επειδή φάνηκε ότι η Ελλάδα μπορεί και καλύτερα. Δεν τελείωσε ακόμα η ομάδα της Πορτογαλίας.