Το ταμείο του Βαλβέρδε βγαίνει μείον

Η ώρα του ταμείου έφτασε για τον Βαλβέρδε και πέρα από τι πιστεύει κανένας για τα περιβόητα Δ.Σ του Ολυμπιακού την απόφαση θα την πάρει ένας και αυτός θα είναι ο πρόεδρος του Ολυμπιακού. Ειλικρινά ποτέ δεν με ενδιαφέρει τι θα βάλει ο κάθε προπονητής ή ο κάθε ποδοσφαιριστής στην τσέπη του, αλλά κοιτάζω πάντα αν η προσφορά του ήταν ανάλογη με αυτά που ζητάει. Επίσης στην περίπτωση των προπονητών οφείλει να προσμετρά κάποιος το αν η ομάδα πήγε ένα βήμα μπροστά ή πίσω μαζί του. Όσο για το ποιά είναι η βασική αιτία που οι δύο πλευρές ακούγονται πολλές εκδοχές. Ασπάζομαι αυτή που έγραψε στην σημερινή του στήλη ο Κώστας Νικολακόπουλος, δηλαδή το οικονομικό, χωρίς να αποκλείω και άλλες παραμέτρους. Μία από αυτές τις φήμες φέρουν τον ατζέντη του Βαλβέρδε ως υπεύθυνο που δεν προχωράει η ανανέωση του Βάσκου, εξαιτίας μιας επιθυμίας του κ. Ιμπάνιεθ ν’ ανακατευτεί σε μεταγραφικά θέματα. Υπογραμμίζω όμως ότι το τελευταίο είναι απλή φήμη με ότι αυτό συνεπάγεται για την προέλευση της. Αυτά τα ξέρουν καλύτερα οι ρεπόρτερ, οπότε ξεφεύγω απ’ αυτό.

Ξεκαθαρίζω εξ’ αρχής ότι σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογώ το ότι μέχρι τώρα δεν έχει κλείσει ο προπονητής. Σε περίπτωση που δεν κάνει στον Κόκκαλη, θα έπρεπε ήδη να το ξέρει και να έχει σχολάσει το Βάσκο από καιρό. Αν όλη η φασαρία έγινε για να έχει προπονητή στον τελικό ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ ήταν ικανή να χάσει και από μόνη της οπότε δεν χρειαζόταν να έχουν προπονητή για να κάνουν το νταμπλ οι «ερυθρόλευκοι». Πάμε τώρα να κάνουμε τη σούμα του τι πέτυχε και τι δεν πέτυχε ο Βαλβέρδε και γιατί δεν βλέπω κανένα λόγο για να του ανανεωθεί το συμβόλαιο. Η γνώμη μου για την χρονιά που διανύσαμε ασφαλώς και δεν αλλάζει είτε μείνει, είτε φύγει ο συγκεκριμένος τεχνικός.

Από μεταγραφές ο σενιόρ ήταν κλάφτα Χαράλαμπε, άλλα σε αυτό μπορεί κάποιος να του δώσει ελαφρυντικά. Αν κρίνει κανείς από τον Αλόνσο που δοκίμαζε ο Ολυμπιακός 20-25 μέρες ή τον Όσκαρ που στο τέλος έπαιρνε χρόνο σε βάρος του Ματ Ντάρμπισάιρ πάντως δεν ενθουσιάζεται. Ξέρω ότι ορισμένοι θα πουν πως όταν ήρθε ο επιθετικός της Μπλάκμπερν τα έχωναν στον πρόεδρο γιατί πήρε από μόνος του παίκτη και δεν ρώτησε το Βαλβέρδε. Εδώ πάντως κρίνουμε ότι αυτή τη στιγμή ο Άγγλος έπαιζε εικοσάλεπτα και έβαζε γκολ και δεν έπαιρνε ευκαιρίες. Ούτε και οι μεταγραφές όμως είναι αυτό που χρεώνω χειρότερα στον Ισπανό, τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό γιατί ο Ολυμπιακός από τα τρία ονόματα που είχαν ακουστεί από Ισπανία το περασμένο καλοκαίρι για αριστερό χαφ, αμυντικό χαφ και δεύτερο επιθετικό, πήρε τον χειρότερο και όχι μια από τις δύο πρώτες επιλογές που ήταν ο μεν Ντούντα για αριστερό χαφ και ο δε Ντούσερ για κόφτης. Πάσο λοιπόν ως προς αυτό το θέμα.

Η μεγαλύτερη παλινωδία του Βαλβέρδε είναι πως στις 10 Απριλίου δεν του έκανε ο Άγγλος στράικερ και την επομένη του τελικού αναγκάστηκε να τα μαζέψει. Ασφαλώς αυτή είναι μια προέκταση του όλου προβλήματος. Ο Ολυμπιακός με το συντηρητικό 4-4-1-1 έπαιζε από το 46’ και μετά όταν συνήθως έμπαινε δεύτερος επιθετικός και ο Μπελούτσι γύριζε πίσω με αποτέλεσμα να έχει σπάσει τα νεύρα του κόσμου του. Οι «ερυθρόλευκοι» στο 2009 μπαίνουν για να παίξουν ένα ημίχρονο. Το ότι τα έφερναν βόλτα έχει να κάνει και με την αδυναμία των αντιπάλων. Από στόχους δεν θα έλεγα πως το νταμπλ αποτελεί κάποιο κατόρθωμα υπό την έννοια πως από ευρωπαϊκής άποψης ο Ολυμπιακός έκανε από τις χειρότερες χρονιές του. Αν δεν είχε έρθει και 3ος στον όμιλο του ΟΥΕΦΑ, ο Βαλβέρδε πιθανόν να μην είχε κάνει ούτε γιορτές.

Άσχετα με το αν γύρισε ο τελικός, ο Βαλβέρδε πιάστηκε παντελώς αδιάβαστος και ο Ματ «δεν μου κάνει» Ντάρμπισαϊρ τον έβγαλε στον αφρό. Ποδόσφαιρο ο κόσμος δεν είδε και από έναν Ισπανό με επιθετική φιλοσοφία σαφώς και θα περίμενε καλύτερο ποδόσφαιρο. Όσο για νέους ελάχιστες ευκαιρίες πήραν με τον Γιάννη Παπαδόπουλο να επανεμφανίζεται, μετά το ντέρμπι με την ΑΕΚ όπου τα βόλεψε μια χαρά, όταν ο Ολυμπιακός ξέμεινε από επιλογές. Όπως θα έκαναν και οι περισσότεροι προπονητές τους πιτσιρικάδες τους είδε αφού τελείωσε το Πρωτάθλημα.

Για το βιογραφικό του Βαλβέρδε μεγαλύτερη σιγουριά στο να πάρει κούπες, άλλη ομάδα δεν θα μπορούσε να του προσφέρει σε κάποιο άλλο ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, όση ο Ολυμπιακός. Η προσφορά του ήταν πολύ κατώτερη του αναμενομένου. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα πως είναι καλός ή κακός προπονητής ή ότι την στιγμή που ήρθε μετά βαϊων και κλάδων ήταν προπονηταράς και τώρα δεν είναι. Αυτό που φάνηκε μέσα στη χρονιά είναι ότι ο Ισπανός μάλλον είχε περισσότερο στο μυαλό του να προσθέσει μερικούς τίτλους στο βιογραφικό του. Όσο για τον Σωκράτη Κόκκαλη, δεν νομίζω πως θα έχει κάποια όρεξη, αν ο Βαλβέρδε τα κάνει ξανά μαντάρα σε τίποτα προκριματικά να πληρώνει αδρή αποζημίωση και σε έναν ακόμα προπονητή.