Δυο ξεχωριστοί παίκτες και μια μεγάλη ευκαιρία

Γράφει από το Βερολίνο ο Βασίλης Μοιρώτσος

Φτάσαμε λοιπόν στην επανάληψη. Δύο χρόνια μετά την Αθήνα, Παναθηναϊκός και ΤΣΣΚΑ Μόσχας θα λύσουν και πάλι τις διαφορές τους. Ο πρωταθλητής Ευρώπης του 2007 και η πρωταθλήτρια Ευρώπης του 2008. Φίλοι του μπάσκετ, θέλετε κάτι άλλο για έναν τελικό;

Ο Ραμούνας Σισκάουσκας είναι η πιο σημαντική διαφορά του τότε με το τώρα. Με άλλη φανέλα, αλλά το ίδιο ξεχωριστός. Οταν η μπάλα ζύγιζε τόνους, την πήρε παραμάσχαλα και έστειλε την Μπαρτσελόνα σε ακόμα έναν μικρό τελικό. Να είστε σίγουροι ότι και την Κυριακή το βράδυ, σε ανάλογη στιγμή το ίδιο θα επιχειρήσει να κάνει. Οσο κι αν ο Ομπράντοβιτς στη συνέντευξη Τύπου είπε ότι δεν είναι μόνο ο Σίσκα, η αίσθηση που επικρατεί είναι πως αν ο Σέρβος εγκλωβίσει τον Λιθουανό πρώην παίκτη του, θα έχει κάνει ίσως το σημαντικότερο βήμα για να πάρει το τρόπαιο. Διότι, καλοί – και μάλιστα πολύ καλοί – όλοι οι γύρω του, αλλά αυτός είναι ο special one των Ρώσων. Γι’ αυτό τον «έκλεψαν» από τον Παναθηναϊκό.

Μην νομίζετε ότι ο Μεσίνα δεν έχει ανάλογα προβλήματα στο κεφάλι του. Και μόνο που έχει να αντιμετωπίσει τον «καλύτερο προπονητή από μένα, όπως λέει η γυναίκα μου», φτάνει και περισσεύει για να καταλάβετε ότι την Παρασκευή το βράδυ υποστήριζε τον Ολυμπιακό. Βλέποντας και το γυαλισμένο μάτι του Γιασικεβίτσιους, τον ασταμάτητο Πέκοβιτς, τον υπερηχητικό Μπατίστ και τον Σπανούλη, που το θέλει όσο κανένας άλλος, ο Ιταλός θα έχει μπόλικη δουλειά να κάνει. Και σίγουρα θα σκέφτεται πως ο – χωρίς πόντο - Διαμαντίδης του ημιτελικού και ο αγνώριστος Νίκολας μπορεί να εξελιχθούν εν μία νυκτί σε μεγάλους πρωταγωνιστές και να είναι αυτοί που θα πάρουν τη σκυτάλη.
Το «τριφύλλι» έχει την ευχέρεια να διαθέτει μια πλειάδα αστέρων. Σε περιπτώσεις σαν κι αυτή όμως, κάποιος είναι γεννημένος για έναν και μοναδικό σκοπό. Να σηκώνει στα χέρια του την κούπα όταν πηγαίνει σε φάιναλ φορ. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι Γιασικεβίτσιους και Σισκάουσκας είναι συμπατριώτες. Κάτι παραπάνω ξέρουν εκεί στη Λιθουανία και «γεννούν» τέτοιους. Κρύο αίμα, καρδιά χιλίων λεόντων και όταν η μπάλα ζεματάει... «κάντε όλοι στη μπάντα». Θέλετε και την απόδειξη; Ο Σάρας έχει τρεις κατακτήσεις τροπαίου στα τρία φάιναλ φορ που έχει αγωνιστεί έως τώρα. Πάει για το τέσσερα στα τέσσερα και για την κορυφή της Ευρώπης με τρίτη διαφορετική ομάδα στην καριέρα του. Ο Σίσκα θέλει να ισοφαρίσει το ρεκόρ του συμπατριώτη του. Μετά την Αθήνα το 2007 και τη Μαδρίτη πέρσι, θέλει να πάρει τρίτη συνεχόμενη κούπα σε ισάριθμες συμμετοχές σε φάιναλ φορ. Ολα λοιπόν συνηγορούν πως οδεύουμε σε μια μεγάλη μάχη, δύο πραγματικά σπουδαίων παικτών.

Ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του μια ευκαιρία που όμοια της δεν είχε ποτέ ξανά. Να πάρει το τέταρτο ευρωπαϊκό του σε διάστημα 9 χρόνων, το πέμπτο στην ιστορία του και να επιβεβαιώσει πως δικαίως θεωρείται η κορυφαία ομάδα της Ευρώπης τα τελευταία 20 χρόνια. Αλήθεια, έχει κανείς αντίρρηση πως μπορεί να τα καταφέρει;

ΥΓ. Να λέμε τα στραβά, αλλά να λέμε και τα σωστά. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού ήταν συγκλονιστικός την Παρασκευή το βράδυ (όπως και του Ολυμπιακού). Στήριξη στην ομάδα του σε όλο το ματς και επιστροφή στα ξενοδοχεία χωρίς το παραμικρό παρατράγουδο. Οι περίπου 3000 «πράσινοι» θα γίνουν περισσότεροι από 5000 την Κυριακή, αφού φτάνουν νέα καραβάνια από την Αθήνα. Τα φάιναλ φορ άλλωστε έχουν μετατραπεί σε συνήθεια που έγινε λατρεία για τους «πράσινους» φίλους, που τα ξέρουν τόσο καλά, όσο ο Αλβέρτης να σηκώνει τις κούπες. Σε ένα φάιναλ φορ με τόσο μεγάλη ελληνική παρουσία σε εξέδρα και παρκέ, φαντάζει άδικο να μην καταλήξει το κύπελλο στα δικά μας μέρη.

Σχόλια και παρατηρήσεις στο vasilismoiro@hotmail.com