Εγώ θα τον έπαιρνα κι αυτόν…

Δεν είχα κανένα πρόβλημα να γράψω στην εφημερίδα-και να πω στο ραδιόφωνο-ότι θεωρώ καλή κίνηση την απόκτηση του Ζαϊρί από τον Ολυμπιακό. Διότι, πολύ απλά και χωρίς πολλά πολλά, από το να έχω για δεξί χαφ-εξτρέμ τον δύσμοιρο (τον «βάζουμε παντού») Τοροσίδη η, τον καλό μπαλαδόρο, αλλά αργοκίνητο Όσκαρ, καλύτερα να έχω τον Ζαϊρί, του οποίου είναι η θέση του και που έχει μία ποιότητα, με όλα τα μειονεκτήματα που μπορείς να βρεις πάνω του.

Αλλά δεν έχω πρόβλημα να γράψω και το άλλο: Εγώ θα έπαιρνα και τον Κουτσιανικούλη. Αν ένιωθα ότι δεν μου πιάνουν άγρια τον πισινό, θα τον τσιμπούσα κι αυτόν. Δεν το συζητάω δηλαδή. Αρκεί να μην αισθανόμουν ότι θα με έπιαναν πολύ κορόϊδο. Γιατί λίγο κορόϊδο έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα στο ελληνικό ποδόσφαιρο, όπου λιγοστοί νεαροί Έλληνες παίκτες ξεχωρίζουν, θα με πιάσουν…

Και νομίζω ότι ο Ολυμπιακός πολύ καλά κάνει και έχει αναθερμάνει το ενδιαφέρον του για τον Μέσι του Εργοτέλη. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρει να τον πάρει, γιατί δεν μπορώ να μπω στην τσέπη κανενός και φυσικά ούτε και του Ολυμπιακού και του Κόκκαλη. Αλλά και μόνο που ξαναβλέπει ο σύλλογος την περίπτωση του μικρού, είναι καλό βήμα.

Το χέρι στη φωτιά δεν μπορείς να βάλεις αν θα σου βγει ο Κούτσι. Δεν κρύβω για παράδειγμα ότι πριν πάρει ο Ολυμπιακός τον Τοροσίδη και τον Αβραάμ δεν είχα αμφιβολίες. Τους πίστευα ρε παιδί μου ότι θα μπουν μέσα και θα παίξουν αυτά τα παιδιά. Για τον Κουτσιανικούλη δεν είμαι σίγουρος.

Ωστόσο, ο Ολυμπιακός δεν έχει την πολυτέλεια να απορρίπτει εύκολα τέτοιες μεταγραφές. Τουλάχιστον να τις προσπαθεί. Το ότι δεν θα του βγουν όλοι, είναι δεδομένο. Για παράδειγμα, φαίνεται να του βγαίνει ο Γιαννάκης και δεν φαίνεται να του βγαίνει ο Γκαλίτσιος. Τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν και τελικά να βγει ο δεύτερος και να μην βγει ο πρώτος, αλλά σημασία δεν έχει αυτό. Σημασία έχει ότι πρέπει να είσαι συνειδητοποιημένος ότι δεν θα σου βγουν όλοι.

Αλλά αυτούς για τους οποίους βλέπεις προδιαγραφές, πρέπει αν μη τι άλλο να επιχειρείς να τους παίρνεις.