Θα ήμουν ψεύτης, αν έλεγα ότι ο Ντάρμπισαϊρ είναι ο σέντερ φορ που ονειρεύομαι για τον Ολυμπιακό. Ακόμη και για παρτενέρ του Ντιόγο. Τον βλέπω να μην έχει καλό κοντρόλ, που πολλές φορές είναι το μισό γκολ και έχω τα ερωτηματικά μου.
Αλλά σημασία δεν έχει τι λέω εγώ. Σημασία έχει ότι το παιδί σκοράρει. Βάζει γκολ ρε παιδί μου. Κι αυτή είναι η πρώτη δουλειά του κυνηγού. Να βλέπει δίχτυα. Όταν σκοράρει ο επιθετικός, εσύ το βουλώνεις. Πώς να το κάνουμε.
Και η αλήθεια είναι ότι ο Ματ τον εκθέτει συνεχώς τον Βαλβέρδε. Βλέπεις 90 λεπτά χθες να παίζει ο Όσκαρ κι ο Ντάρμπισαϊρ να μένει στον πάγκο έως το 60ο λεπτό.
Δηλαδή, τι άλλο να θέλεις από ένα κυνηγό, 23 ετών, που τον έφερες στο τζάμπα τέλη Γενάρη και μετά από μία φυσιολογική περίοδο προσαρμογής τριών εβδομάδων, αμέσως έδειξε ότι αν μη τι άλλο είναι ένα καλό εργαλείο.
Στα τέσσερα τελευταία παιχνίδια στα οποία μπήκε αλλαγή, έχει τέσσερα γκολ και δύο δοκάρια!!! Με…σουτάρες τα δοκάρια. Και στα τρία τελευταία παιχνίδια στα οποία έπαιξε βασικός, σκόραρε στα δύο, ενώ στο τρίτο, με τη Λάρισα, ήταν ο μοναδικός επικίνδυνος παίκτης του Ολυμπιακού.
Ένα τέτοιο παίκτη, πρέπει να τον μεταχειρίζεσαι κι ανάλογα. Διότι, ο Ντάρμπισαϊρ δεν έπαιξε ούτε λεπτό με τον Παναθηναϊκό στο Φάληρο, με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα και με τον Αστέρα στο Καραϊσκάκη. Προσέξτε: σε τρία παιχνίδια στα οποία ο Ολυμπιακός δυσκολεύτηκε πάρα πολύ στο σκοράρισμα. Στα δύο έφερε 0-0 και στο τρίτο έβαλε δύο γκολ, εκ των οποίων το ένα γκολ από καραμπόλα.
Είχε το δίκιο του ο Ερνέστο που τέλη Γενάρη του έφεραν ένα παίκτη που ούτε τον ήξερε. Αλλά αφού είναι παίκτης του Ολυμπιακού και δείχνει το παιδί ότι μπορεί να σε βοηθήσει κι αφού σε εκθέτει, με την καλή έννοια του όρου, φέρσου του κι εσύ αλλιώς…