And the winner is…

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Η ολοκλήρωση της κανονικής περιόδου συμπίπτει πάντα με την ανάδειξη των κορυφαίων στο ΝΒΑ, παρότι όλα και όλοι κρίνονται στα play-offs. Αν δίνονταν τα αντίστοιχα βραβεία στην Α1, ποιοι θα ήταν οι νικητές;

Πολυτιμότερος παίκτης (MVP): Γιάννης Μπουρούσης

Ο Καρδιτσιώτης σέντερ ήταν σε όλη τη διάρκεια της σεζόν το σημείο αναφοράς του Ολυμπιακού. Χρόνο με το χρόνο βελτιώνεται, προσθέτει νέα στοιχεία στο ρεπερτόριό του και πλέον είναι ένας ολοκληρωμένος σέντερ. Εξαιρετικός αμυντικός, ικανότατος ριμπάουντερ, πολύ καλός σουτέρ από μέση και μακρινή απόσταση και (πλέον) με καλές κινήσεις κοντά στο καλάθι. Μα πάνω από όλα, ηγέτης. Αγωνίστηκε ακόμη και με προβλήματα τραυματισμών, «αποτίναξε» από πάνω του την ιδιότητα του ρολίστα και του «χαμάλη», που είχε τα προηγούμενα χρόνια και απέδειξε πως μπορεί να είναι πρωταγωνιστής σε μία από τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης. Μπορεί στο ξεκίνημα της καριέρας του να μην θεωρήθηκε το μεγαλύτερο μπασκετικό ταλέντο, αλλά αποτελεί την τρανή απόδειξη του πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει κάποιος με πολλή δουλειά και λίγα λόγια.

Προπονητής της χρονιάς: Γιάννης Σφαιρόπουλος

Σίγουρα, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς και ο Παναγιώτης Γιαννάκης έχουν «χτίσει» δύο μεγαθήρια που κυριαρχούν στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και το μεγάλο μπάτζετ που έχουν στα χέρια τους δεν είναι ο μόνος λόγος γι’αυτό. Όμως το βραβείο του κορυφαίου προπονητή ανήκει δικαιωματικά στον Γιάννη Σφαιρόπουλο. Έχοντας πλουτίσει σε εμπειρίες, γνώσεις και παραστάσεις τα προηγούμενα χρόνια θητεύοντας στο πλευρό σπουδαίων προπονητών, αποφάσισε να βγει από τη σκιά τους και να διεκδικήσει βραβείο... πρώτου ανδρικού ρόλου. Το έργο του στον Κολοσσό Ρόδου, αν μη τι άλλο εντυπωσιακό. Με πολύ καλές επιλογές Ελλήνων παικτών και κοινοτικών, καθώς επίσης και δύο πολύ καλούς ξένους, οι Ροδίτες ήταν η ευχάριστη έκπληξη της περιόδου. Ακόμη και μετά τον σοβαρό τραυματισμό του Στίβεν Σμιθ, όταν πολλοί βιάστηκαν να μιλήσουν για αποδυνάμωση της ομάδας, ο Κολοσσός συνέχισε να αποδίδει πολύ καλό μπάσκετ και η πρόκριση στα play-offs αποτελεί την καλύτερη επιβράβευση. Η εργατικότητα και η διαύγεια του Γιάννη Σφαιρόπουλου θα είναι πολύτιμα στοιχεία και για την Εθνική ομάδα, στην οποία θα είναι το δεξί χέρι του Γιόνας Καζλάουσκας.

Ρούκι της χρονιάς: -

Όσο κι αν ψάξαμε, δυστυχώς δεν μπορέσαμε να βρούμε έναν παίκτη που στην παρθενική του εμφάνιση στην Α1 έκανε τη διαφορά. Τι κι αν η Ελλάδα στέφθηκε το καλοκαίρι πρωταθλήτρια Ευρώπης στους Έφηβους και οι «μικρές» εθνικές ομάδες έχουν σταθερά καλή παρουσία στις διεθνείς διοργανώσεις. Τόσο τα μέλη της «χρυσής» αυτής ομάδας, όσο και τα δεκάδες άλλα φυντάνια της χώρας πήραν ελάχιστες ευκαιρίες τη φετινή περίοδο. Είτε γιατί οι μεγάλοι στόχοι των ομάδων τους δεν «επιτρέπουν» πειράματα και τέτοιου είδους ρίσκα, είτε γιατί προτιμήθηκε ως συνήθως η φθηνή λύση αμφιβόλου ποιότητας κοινοτικών και ξένων που στη μεγάλη πλειονότητά τους πέρασαν και δεν ακούμπησαν από το ελληνικό πρωτάθλημα. Πώς το είπατε; Τόπο στα νιάτα; Μπα...

Πιο βελτιωμένος παίκτης: Γιώργος Πρίντεζης-Στράτος Περπέρογλου

Το βραβείο μοιράζεται στα δύο, αφού η επιλογή ήταν δύσκολη. Μέσα σε ένα χρόνο οι δύο παίκτες «μεγάλωσαν» περισσότερο αγωνιστικά και λιγότερο ηλικιακά. Ο φόργουορντ του Ολυμπιακού, «πλουσιότερος» από την εμπειρία της συμμετοχής στους Ολυμπιακούς Αγώνες, βρήκε πλέον σαφή ρόλο στην ομάδα του, έγινε πιο ουσιαστικός στην επίθεση και πιο αποτελεσματικός στην άμυνα, ενώ ξεφορτώθηκε το άγχος του «πρωτάρη», που πολλές φορές τον συνόδευε σε κρίσιμα παιχνίδια. Ο άσος του Παναθηναϊκού μετά από μία χρονιά προσαρμογής στα πολύπλοκα συστήματα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς και με τη διδακτική παρουσία στην προετοιμασία της Εθνικής ομάδας, μοιάζει έτοιμος για τη μετάβαση από τον όρο «ταλέντο» σε αυτόν του ολοκληρωμένου παίκτη. Με πιο σίγουρα πατήματα και αυτοπεποίθηση στις κινήσεις του, αποτελεί πλέον μία σίγουρη επιλογή για τη θέση «3».

Καλύτερος αμυντικός: Δημήτρης Διαμαντίδης

Όταν ψηφίζεται για πέντε συνεχείς χρονιές καλύτερος αμυντικός στην Ευρωλίγκα από τους προπονητές των ομάδων, εμείς τι άλλο να πούμε; Μπορεί φέτος να παρουσιάστηκε κουρασμένος από την εξοντωτική περσινή σεζόν, μπορεί να έλειψε λόγω τραυματισμών από όσα ματς δεν είχε λείψει έως τώρα σε ολόκληρη την καριέρα του, αλλά δεν παύει να είναι ο... χειρότερος αντίπαλος για κάθε παίκτη. Μακριά χέρια, αντίληψη της φάσης, «διάβασμα» της σκέψης του αντιπάλου και ικανότητα να μαρκάρει από τον αντίπαλο πλέι μέικερ μέχρι και τον σέντερ, συνθέτουν τα χαρακτηριστικά του «εξολοθρευτή» Δημήτρη Διαμαντίδη.

Καλύτερος έκτος παίκτης: Θοδωρής Παπαλουκάς

Ο άνθρωπος που μπορεί να αλλάξει τη ροή ενός αγώνα. Από τα χρόνια του στην ΤΣΣΚΑ έμαθε να ξεκινά από τον πάγκο. Ποτέ όμως ένας αναπληρωματικός δεν ήταν τόσο... βασικός. Όταν ο έλεγχος του ρυθμού χάνεται, όταν ο αντίπαλος δείχνει να κυριαρχεί στο παρκέ, όταν λείπει το καθαρό μυαλό στην επίθεση και η συνέπεια στην άμυνα, ο Παναγιώτης Γιαννάκης γνωρίζει πως γυρνώντας προς τον πάγκο του θα δει τον άνθρωπο που μπορεί να λύσει όλα του τα προβλήματα. Να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα, να «ξεσηκώσει» την εξέδρα, να αφυπνίσει τους συμπαίκτες του και να τους δώσει τη σιγουριά πως όλα θα πάνε καλά.

*Πέρα από τους δικούς μας βραβευθέντες, ένα μεγάλο μπράβο αξίζει σχεδόν σε προπονητές και παίκτες της Α1, αρκετοί εκ των οποίων εργάστηκαν απλήρωτοι και υπό αντίξοες συνθήκες. Μπορεί το μπάσκετ να είναι εδώ και αρκετά χρόνια επαγγελματικό, ωστόσο κάποιες διοικήσεις δεν το αντιμετωπίζουν έτσι. Ας όψεται το μεράκι κάποιων ανθρώπων που αγαπούν το άθλημα και τους «γεμίζει» ο ήχος της μπάλας που σκάει στο παρκέ, αφού κάποιοι επιτήδειοι δεν γεμίζουν τις τσέπες τους.

* Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο mesastiraketa@yahoo.com