Η Ανατολή «φλέγεται»

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Το... αναγκαίο κακό που λέγεται κανονική περίοδος στο ΝΒΑ τελείωσε. Πλέον αρχίζουν τα play-offs. Εκεί που ξεχωρίζουν τα παιδιά από τους άνδρες και που ζητούμενο δεν είναι το καλύτερο κάρφωμα, αλλά οι νίκες. Η μάχη στην Ανατολή προμηνύεται συναρπαστική.

Κλίβελαντ Καβαλίερς-Ντιτρόιτ Πίστονς

Η ραγδαία ανερχόμενη δύναμη του ΝΒΑ αντιμετωπίζει μία ομάδα σε διαρκή πτώση. Ο Λεμπρόν Τζέιμς μοιάζει «σεληνιασμένος» και θέλει πέρα από τον τίτλο του MVP, τον οποίο φαίνεται να έχει πάρει ήδη σπίτι του, και το δαχτυλίδι του πρωταθλητή. Επ ουδενί θέλει να σκέφτεται πως θα ενταχθεί στη μακρά λίστα των σούπερ σταρ που ποτέ δεν γεύτηκαν τη χαρά ενός τίτλου μένοντας στην ιστορία μόνο για τα ατομικά τους επιτεύγματα και όχι για τα ομαδικά. Ο «βασιλιάς» θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να αποκτήσει στέμμα. Αυτή τη φορά ο δρόμος προς την κορυφή δεν είναι γι’αυτόν μοναχικός. Μπορεί να είναι ο πρώτος και καλύτερος των «ιπποτών», αλλά οι Ζ. Ιλγκάουσκας, Ντ. Γουέστ, Μ. Ουίλιαμς και Ντ Γκίμπσον έχουν αποδείξει πως δεν είναι απλώς για να συμπληρώνουν το ρόστερ. Απεναντίας βοηθούν στον... αντιπερισπασμό της αντίπαλης άμυνας, που μονίμως είναι προσαρμοσμένη πάνω στον Τζέιμς. Οι Α. Βαρεζάο, Μπεν Ουάλας, Σ. Πάβλοβιτς και Γ. Ζέρμπιακ αποτελούν πολύ καλά συμπληρώματα για μία ομάδα που έχει όλα τα φόντα για να φτάσει στον τίτλο. Άλλωστε έχοντας εξασφαλίσει το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας και με ρεκόρ 39-2 στην κανονική περίοδο οι «Καβς» έχουν φροντίσει να στείλουν το μήνυμα στους άλλους διεκδικητές.

Στον αντίποδα, οι Πίστονς για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια φτάνουν στα play-offs χωρίς κανείς να δείχνει να τους φοβάται. Τα άλλοτε κακά παιδιά έχουν... φρονιμέψει και η πικρή αυτή αλήθεια αντανακλά την αποδυνάμωσή τους, αλλά ταυτόχρονα ίσως τους καθιστά και πιο επικίνδυνους για όποιον τους υποτιμήσει. Η ανταλλαγή Μπίλαπς-Άιβερσον αποδείχτηκε η «γκάφα» της χρονιάς, αφαιρώντας από το δυναμικό του Ντιτρόιτ έναν πολλές φορές αθόρυβο πλην όμως πάντα ουσιαστικό ηγέτη και προσθέτοντας έναν... θορυβώδη, αλλά ανούσιο σούπερ σταρ, όπως ο «answer», η πρόωρη αποχώρηση του οποίου από την ομάδα πιθανότατα αποτελεί κρυμμένη ευλογία. Οι γερασμένοι Τ. Πρινς, Ρ. Χάμιλτον, Ρ. Ουάλας και Α. ΜακΝτάις έχουν φάει με το κουτάλι τα play-offs, σε αντίθεση με τους περισσοτέρους εκ των αντιπάλων τους και αυτό είναι το μοναδικό στοιχείο που μπορεί να δώσει ελπίδα για την έκπληξη.

Μπόστον Σέλτικς-Σικάγο Μπουλς

Η δεδομένη απουσία του Κέβιν Γκαρνέτ από τα παιχνίδια τουλάχιστον του πρώτου γύρου των play-offs (ενδεχομένως και όλης της post season) προσδίδει ξάφνου ενδιαφέρον στη σειρά. Οι Σέλτικς από τη στιγμή της έλευσής του το 2007 μεταμορφώθηκαν από μία απλώς καλή ομάδα σε διεκδικήτρια του τίτλου και τελικώς πρωταθλήτρια, αλλά η απουσία του μειώνει αισθητά τη δυναμική τους. Οι Κ. Πέρκινς, Γκλ. Ντέιβις και Μπρ. Σκαλαμπρίνι αποτελούν καλές λύσεις, αλλά η αξία τους προστιθέμενη δεν φτάνει για να ισοσκελίσει την απώλεια του Γκαρνέτ. Ο ηγετικός ρόλος στην ομάδα πέφτει πλέον εξ ολοκλήρου στους ώμους του Πολ Πιρς και του Ρέι Άλεν, που καλούνται να αποδείξουν πως υπάρχει ζωή και χωρίς τον «ψηλό» της Αγίας Τριάδας.

Στον αντίποδα, οι «ταύροι» έχουν αποδείξει φέτος πως είναι ικανοί για το καλύτερο και το χειρότερο. Μπορούν δηλαδή να κάνουν τους Σέλτικς να ιδρώσουν για την πρόκριση, αλλά και να παραδοθούν αμαχητί με... σκούπα. Η απουσία ενός μεγάλου σέντερ, που θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί καλύτερα το κενό του Γκαρνέτ, είναι ένα μείον, καθώς οι Μπουλς έχουν μάθει να στηρίζονται στα περιφερειακά τους όπλα, τους Ντ. Ρόουζ, Μπ. Γκόρντον, Κ. Χάινριχ και Τζ. Σάλμονς.

Ορλάντο Μάτζικ-Φιλαδέλφεια 76ερς

Οι δύο ομάδες ολοκλήρωσαν προβληματικά την κανονική περίοδο. Το Ορλάντο βέβαια έδειξε να «χαλαρώνει» από τη στιγμή που αντιλήφθηκε πως δεν μπορούσε να βρεθεί ψηλότερα ή χαμηλότερα από το νούμερο «3» στην Ανατολή. Οι «μαγικοί» δείχνουν φέτος πιο σοβαροί και πλήρεις από ποτέ. Ο τραυματισμός του Τζαμίρ Νέλσον (που είναι νοκ άουτ για το υπόλοιπο της περιόδου) στα μέσα της περιόδου φάνηκε να βγάζει προσωρινά από τις ράγες του το τρένο, αλλά φρόντισαν να το επαναφέρουν εκεί κατά πρώτο λόγο ο «superman» Ντουάιτ Χάουαρντ και οι πιστοί βοηθοί του Ρασάρντ Λιούις και Χέντο Τούρκογλου. Ο κατά τεκμήριο κορυφαίος σέντερ της Ανατολής (αν όχι του ΝΒΑ) είναι αυτός που γέρνει την πλάστιγγα προς... Φλόριντα, αφού οι Ντάλεμπερτ, Ράτλιφ και Σπέιτς δεν έχουν κρυπτονίτη και μοιάζει απίθανο να τον περιορίσουν. Παράλληλα, οι Μάτζικ έχουν μεγαλύτερο βάθος στον πάγκο τους, καθώς στη Φιλαδέλφεια πέραν των Αντρέ Μίλερ, Θαντέους Γιανγκ και Αντρέ Ιγκουοντάλα, αλλά και ελλείψει του μόνιμου τραυματία Έλτον Μπραντ... το χάος.

Ατλάντα Χοκς-Μαϊάμι Χιτ

Αναμφίβολα το πιο αμφίρροπο ζευγάρι της Ανατολής. Από τη μία οι Χοκς, μία πολύ ισορροπημένη ομάδα με πλουραλισμό στην επίθεση, αρκετό βάθος στον πάγκο και πλεονέκτημα έδρας. Από την άλλη, ο Ντουέιν Ουέιντ, που είναι μία ομάδα μόνος του και έχει αποδείξει πως στο... φεγγάρι του (που δεν σπανίζει) μπορεί να πάρει ένα παιχνίδι μόνος του. Δύσκολα όμως θα πάρει τέσσερα, αν δεν βρει συμπαραστάτες στα πρόσωπα των Ζερμέιν Ο’Νιλ, Ουντόνις Χάσλεμ και Μάριο Τσάλμερς.

*Θα ακολουθήσει σύντομα η ανάλυση των ζευγαριών της Δύσης.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο mesastiraketa@yahoo.com