Με καφέ στην παραλία και τις εφημερίδες παραμάσχαλα

Ισως είμαι λίγο «μικρός» για να γράψω ένα τέτοιο κείμενο. «Μικρός» δημοσιογραφικά, μια και τα μόλις έξι χρόνια δουλειάς στον χώρο είναι σίγουρα πολύ λίγα σε σχέση με άλλους συναδέλφους, που ασχολούνται είτε με το ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού, είτε με κάτι άλλο.

Επειδή, όμως, νιώθω «ευλογία» το να γράφεις αυτό που πιστεύεις χωρίς να έχεις από πάνω σου κάποιον που ή θα σου… κόψει μαχαίρι το κείμενο ή θα σου πει «καλό αυτό που γράφεις, αλλά καλύτερα να το… θάψεις» και επειδή στο Μέσο που εργάζομαι σας λέω με το χέρι στην καρδιά ότι το τελευταίο δεν συμβαίνει, θέλω να εκφράσω την άποψή μου για κάτι που με «τρώει» καιρό…

Αφορμή πήρα από το κείμενο του Γιώργου Χελάκη, σχετικά με τη μεταγραφολογία και το πώς διαρρέουν τα ονόματα σε εφημερίδες, ραδιόφωνα και sites. Και συγκεκριμένα από την πρώτη παράγραφο: «Την αρχή κάνουν οι μάνατζερ. Πρώτοι αυτοί «ενημερώνουν» τους δημοσιογράφους για τα κελεπούρια που προτείνουν στις ομάδες. Μετά είναι τα site της αλλοδαπής που μεταγράφουν παίκτες παντού και με το τσουβάλι. Έτσι κάποιες ηχηρές μεταγραφές ξεπέφτουν και προς τα μέρη μας. Στη συνέχεια είναι οι διαρροές από τις διοικήσεις των ΠΑΕ. Τέλος, η οργιώδης φαντασία των ρεπόρτερ που κάνουν την τρίχα τριχιά προκειμένου να μπουν με το κεφάλι ψηλά, στο γραφείο του αρχισυντάκτη τους». Ετσι, ακριβώς, έχει η κατάσταση…

Πλησιάζουμε, λοιπόν, στο καλοκαίρι όπου η ονοματολογία θα είναι καθημερινό φαινόμενο. Ηδη, στον Παναθηναϊκό οι παίκτες που έχουν γραφτεί είναι πολλοί και δικαιολογώ απολύτως τους οπαδούς που… τρελαίνονται και δεν ξέρουν τι να πιστέψουν και τι όχι. Κακά τα ψέματα, όταν ο δημοσιογράφος μαθαίνει για κάποιον ποδοσφαιριστή που, σύμφωνά με τις πηγές του, ενδιαφέρει μια ομάδα, θα βγάλει το θέμα στη φορά. Κι’ ας είναι απλώς ένας παίκτης που εξετάζεται ή που μια ΠΑΕ απλά έχει ασχοληθεί μαζί του και τον έχει στο… ράφι. Γιατί πολύ απλά το όνομα πουλάει! Γιατί η πλειοψηφία του κόσμου γουστάρει να διαβάζει τέτοια. Είναι κάτι σαν… βίτσιο για τον οπαδό. Να κάθεται στην παραλία, να απολαμβάνει τον καφέ του και να έχει παραμάσχαλα δυο και τρεις αθλητικές εφημερίδες που η καθεμία θα γράφει από πέντε και έξι ονόματα.

Κάποιοι απ’ αυτούς τους ποδοσφαιριστές θα φορέσουν τη φανέλα της ομάδας. Κάποιοι απλά θα γεμίσουν στήλες και σελίδες και θα μείνουν εκεί. Προς Θεού, δεν λέω ότι τα δημοσιεύματα είναι ψευδή. Λέω, ότι, όπως έγραψε και ο Γιώργος Χελάκης, «η τρίχα γίνεται… τριχιά»!

Για σκεφτείτε το λίγο πιο «καθαρά» και λογικά ρε παιδιά. Τα Μέσα είναι επιχειρήσεις. Τι ενδιαφέρει, λοιπόν, αυτές; Να πουλήσουν. Όταν, λοιπόν, ένας μάνατζερ «δώσει» κάτι ή ένα ξένο δημοσίευμα «τροφοδοτήσει» τον ελληνικό Τύπο, ο δημοσιογράφος θα το ψάξει. Και αν βρει άκρη, θα γράψει ότι… «αυτός ο παίκτης είναι στη λίστα, σύμφωνα, με το τάδε Μέσο» ή «όπως λένε οι πληροφορίες». Και βάζω μέσα και τον εαυτό μου. Γιατί έτσι είναι αυτή η ρημάδα η δουλειά. Ποιος ξέρει, ίσως στο μέλλον αυτό να αλλάξει.

Θα μου πείτε γιατί τα γράφω όλα αυτά. Πολύ απλά για να καταλάβουν κάποιοι πιο… πορωμένοι οπαδοί ότι όλο αυτό που γίνεται και θα συνεχίσει (είπαμε, έρχεται καλοκαίρι) είναι κάτι που δεν θα σταματήσει. Σε καιρό ανταγωνισμού, το ποιος θα έχει πρώτος το «θέμα» είναι… θέμα.

Για να τελειώνουμε, λοιπόν. Πολλά θα διαβάσετε και πολλά θα ακούσετε. Μην τρελαίνεστε και απλά περιμένετε. Αλλωστε, καμία ομάδα στον κόσμο δεν κάνει 150 μεταγραφές, γιατί τόσα πάνω κάτω είναι τα ονόματα που θα ακουστούν. Ας δούμε, όλοι, λοιπόν πιο ήρεμα και ψύχραιμα την κατάσταση. Οι μεταγραφές αργά ή γρήγορα θα γίνουν…

Αυτά και καλή Ανάσταση σε όλους. Καλές γιορτές με υγεία πάνω απ’ όλα.

Για επικοινωνία με τον συντάκτη: dionisis_d@hotmail.com