3άρι με κομφόρ…

Η Mazda κράτησε τις αρετές του παλιού, προσθέτοντας στυλ και εξοπλισμό.

Αποστολή στη Λισσαβόνα: Δημήτρης Μπαλής

Δεν ξέρω αλλά αυτός ο ψηλός σαραντάρης Ολλανδός αρχισχεδιαστής της Mazda, ο Λόρενς Φαν ντεν Ακερ, του οποίου έχω δημοσιεύσει συνέντευξη παλιότερα, έχει δώσει αέρα στην εμφάνιση των μοντέλων της ιαπωνικής μάρκας. Του αρέσει να τολμά σε γραμμές και μπορώ να πω ότι καταφέρνει να κερδίζει τα βλέμματα του κοινού σε όλες τις τελευταίες διεθνείς εκθέσεις.

Σε μια αντίστοιχη, πριν λίγους μήνες στην Μπολόνια, το νέο Mazda 3 αποτέλεσε την ατραξιόν της ιταλικής έκθεσης. Το σχέδιο του μοντέλου και κυρίως το εμπρόσθιο μέρος είναι αυτό που λέμε απλά «όλα τα λεφτά» με τη μάσκα και την εισαγωγή αέρα σε σχήμα χαμόγελου να είναι πλέον σήμα κατατεθέν όλων των νέων μοντέλων Mazda. Για πρώτη φορά είδαμε αυτό το στυλ στο πρωτότυπο μοντέλο Sassou του 2005, τον προπομπό του νέου Mazda 2. Τώρα, με το νέο Mazda 3 εγκαινιάζεται ουσιαστικά το νέο «οικογενειακό πρόσωπο» της Mazda, το οποίο θα έχει συνέχεια στο φρεσκαρισμένο MX-5 που αναμένεται και στο RX-8.

Πήγαμε λοιπόν στη Λισσαβόνα για να δούμε καλύτερα και να οδηγήσουμε το νέο Mazda 3. Τον αντικαταστάτη ενός άκρως επιτυχημένου μοντέλου διεθνώς με πάνω από 2 εκατομμύρια αυτοκίνητα σε παραγωγή από το 2003 που έκανε το ντεμπούτο του στην αγορά, αποσπώντας δεκάδες βραβεία σε όλο τον κόσμο. Εκείνο που θυμάμαι ακόμα, ύστερα από 6 χρόνια, είναι το θαυμάσιο σύστημα διεύθυνσης του αυτοκινήτου, το φινίρισμα και η συναρμολόγηση. Οι Ιάπωνες άλλωστε είναι γνωστοί για τη λεπτομέρεια και δεν είναι τυχαία η φράση «made in Japan».

Αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά έμειναν αναλλοίωτα και τώρα, στον αντικαταστάτη του μοντέλου που πρόκειται να έρθει στην Ελλάδα τον Ιούλιο σε δύο αμαξώματα, 5θυρο και 4θυρο, τα οποία μάκρυναν κατά 4,5 εκ. το πρώτο (4,46 μ.) και κατά 9 εκ. το δεύτερο (4,58 μ.). Το ύψος αυξήθηκε και στα δύο κατά 5 εκ. (1,47 μ.), ενώ το πλάτος διατηρήθηκε ίδιο (1,755 μ.) όπως και το μεταξόνιο των 2,64 μ. Όμως η αίσθησή μου είναι ότι το εσωτερικό έχει περισσότερο χώρο ακόμα και για 5 ενήλικες επιβάτες με περιορισμένους θορύβους (6-10%) να περνούν στην καμπίνα που είναι φρέσκια σε όλους τους τομείς, με μαλακά πλαστικά στο ταμπλό, αρκετούς αποθηκευτικούς χώρους και ημιμπάκετ καθίσματα.


Εν συντομία…

Οι μηχανικοί βελτίωσαν ελαφρώς την ανάρτηση, διατηρώντας τα κλασικά γόνατα McPherson μπροστά και τους πολλαπλούς συνδέσμους πίσω. Οδηγικά στα περίπου 250 χιλιόμετρα που κάναμε σε στροφιλίκια, επαρχιακό δρόμο και αυτοκινητόδρομο, το τιμόνι ήταν άψογο όπως και η κλιμάκωση στο 5άρι κιβώτιο του 1.6 lt κινητήρα βενζίνης που ναι μεν καίει λίγο καύσιμο (6,3 λίτρα/100 χλμ.) αλλά αποδίδει και λίγoυς ίππους (105 hp) σε σχέση με ίδιου κυβισμού ή και μικρότερου turbo. Θα θέλαμε κάτι παραπάνω, είναι αλήθεια, αλλά η μάρκα προτίμησε να δώσει βάρος εξέλιξης στο νέο turbo κινητήρα πετρελαίου 2.2 lt με νέο καταλύτη που αποδίδει 185 hp. Δυστυχώς στη χώρα μας ισχύουν τα μέτρα απαγόρευσης για Αθήνα – Πειραιά – Θεσσαλονίκη, όπου σημειώνονται οι μισές πωλήσεις αυτοκινήτων. Πάντως διατίθεται και κινητήρας βενζίνης 2.0 lt – 150 hp με 5άρι αυτόματο κιβώτιο.