Αναβαθμισμένοι παίκτες, αναβαθμισμένη ομάδα

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Απομένουν περίπου πέντε μήνες για το Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας. Η χρονική απόσταση μπορεί να φαντάζει μεγάλη, αλλά δεν απέχουν και πολύ οι μέρες που τα βράδια μας θα γεμίσουν από τους αγώνες της Εθνικής ομάδας. Η «επίσημη» αγαπημένη θα παρουσιαστεί δεδομένα ανανεωμένη, τόσο σε τεχνικό επίπεδο με την έλευση του Γιόνας Καζλάουσκας αντί του Παναγιώτη Γιαννάκη, όσο και σε επίπεδο παικτών. Ασφαλώς κάθε αλλαγή ενέχει ρίσκο, αλλά είναι επίσης γνωστό πως ό,τι δεν εξελίσσεται «μαραζώνει» και τελικά «πεθαίνει». Κάθε Έλληνας μπορεί να είναι αισιόδοξος για το μέλλον αυτής της ομάδας, το εγγύς και το λίγο πιο μακρινό, για διάφορους λόγους.

Ένας από τους σημαντικότερους είναι η ανάδειξη νέων πρωταγωνιστών. Η Εθνική, τουλάχιστον στη σύγχρονη εποχή, ουδέποτε ήταν η ομάδα που στηριζόταν στις ορέξεις ενός ή δύο παικτών. Κακά τα ψέματα, δεν διαθέτει ούτε Νοβίτσκι, ούτε Τζινόμπιλι ή Σκόλα, ούτε Πάρκερ... Ωστόσο έχει την ευτυχία να έχει μία πολυφωνία, που κάνει τη ζωή του προπονητή της ευκολότερη και των αντιπάλων δυσκολότερη. Στα «παραδοσιακά» όπλα της Εθνικής ομάδας, τον Διαμαντίδη, τον Παπαλουκά, τον Σπανούλη, τον Φώτση και τα άλλα παιδιά, έρχονται να προστεθούν σταδιακά και άλλοι παίκτες. Όχι πλέον σε ρόλο «συμπληρώματος» και κομπάρσου, αλλά ως ισότιμοι συμπαίκτες και συμπρωταγωνιστές. Παίκτες που χρόνο με το χρόνο ανεβαίνουν ένα επίπεδο και δείχνουν έτοιμοι να προσφέρουν πολλά περισσότερα, πέρα από τις ομάδες τους, και στην Εθνική.

Τα παραδείγματα είναι πολλά. Πρώτο και καλύτερο, ο Γιάννης Μπουρούσης. Το 2005 στο Βελιγράδι απλώς συμπλήρωνε τη δωδεκάδα, πλέον όμως φαίνεται πως θα είναι η «κολόνα» της ομάδας κάτω από τα καλάθια. Στο διάστημα που μεσολάβησε από τον προ τετραετίας θρίαμβο στη Σερβία, ο Καρδιτσιώτης σέντερ έχει παρουσιάσει αλματώδη βελτίωση, έπαψε να χαρακτηρίζεται ταλέντο και είναι πλέον παίκτης πρώτης γραμμής και ηγέτης μίας ομάδας που διεκδικεί το ελληνικό πρωτάθλημα και την Ευρωλίγκα.

Από κοντά σε πρόοδο και εξέλιξη είναι κι άλλοι παίκτες. Ο Στράτος Περπέρογλου δεν πτοήθηκε από τον κατά πολλούς άδικο αποκλεισμό του από τη δωδεκάδα για το προολυμπιακό τουρνουά και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Συνέχισε να δουλεύει σκληρά, βελτιώθηκε σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού του με τη βοήθεια των προπονητών του στον Παναθηναϊκό και φαίνεται πως αυτή τη φορά δύσκολα θα μείνει θεατής των αγώνων της Εθνικής. Ο Γιώργος Πρίντεζης πήρε το βάπτισμα του πυρός το περασμένο καλοκαίρι έχοντας όμως περιορισμένο χρόνο και ρόλο στην ελληνική ομάδα, αλλά η παρουσία του με τον Ολυμπιακό «υπαγορεύει» να αναβαθμιστεί.

Η λίστα είναι μακριά και συνεχίζεται με παίκτες όμως ο Ανδρέας Γλυνιαδάκης, ο οποίος σταθεροποιείται σε ένα υψηλό επίπεδο απόδοσης και βρήκε στο Μαρούσι μία ομάδα που μπορεί να αγωνίζεται και να προοδεύει καθημερινά. Ή ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης, ο οποίος στην ίδια ομάδα βρήκε την υγειά του, θυμίζει το ταλέντο για το οποίο όλοι μιλούσαν όταν αγωνιζόταν στον ΠΑΟΚ και παρουσιάζεται έτοιμος για ακόμη μεγαλύτερα πράγματα. Μην ξεχνάμε βέβαια τον Κώστα Κουφό και τον Νικ Καλάθη, που-ΝΒΑ επιτρέποντος-αναμένεται να είναι τουλάχιστον στην προεπιλογή του Γιόνας Καζλάουσκας. Ο Λιθουανός τεχνικός έχει πάρει «ζεστά» το ρόλο του, παρακολουθεί τους πάντες και τα πάντα όντας μόνιμος θαμώνας των ελληνικών γηπέδων, και δεν θα αδικήσει κανέναν, επιβραβεύοντας τον κόπο όλων.

Ασφαλώς υπάρχουν και κάποια μεγάλα ερωτηματικά, όπως αν και ποιοι από τους «μπαρουτοκαπνισμένους» παίκτες της Εθνικής θα προτιμήσουν να πάρουν ανάσες αυτό το καλοκαίρι. Ή πόσο γρήγορα θα αφομοιώσουν οι παίκτες τη νέα αγωνιστική φιλοσοφία που θέλει να περάσει ο Γιόνας Καζλάουσκας έχοντας συνηθίσει επί μία πενταετία στον τρόπο δουλειάς και παιχνιδιού του Παναγιώτη Γιαννάκη... Οι λόγοι να αισιοδοξούμε όμως είναι πολλοί περισσότεροι από αυτούς για να ανησυχούμε. Ας ελπίσουμε πως η επίσημη αγαπημένη θα μας κάνει και πάλι περήφανους.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο mesastiraketa@yahoo.com