Τα ωραία γκολ τραβούν σαν μαγνήτης. Τις περισσότερες φορές αγνή και άδολη ποδοσφαιροκουβέντα. Δηλαδή μία κουβέντα που δεν «κολλάει» σε συλλογικές προτιμήσεις και οπαδικούς φανατισμούς. Την Κυριακή σημειώθηκαν δύο πανέμορφα γκολ. Τα πέτυχαν ο Κονσεϊσάο και Κάμπορα. Ο πρώτος άφησε τη μπάλα να περάσει από μπροστά του, ξεφορτώνεται έτσι τον προσωπικό του αντίπαλο και γυρνώντας το κορμί του με αριστερό πλασέ τη στέλνει στο «παράθυρο».
Ο Κάμπορα μπαίνει κάθετα προς τη μεγάλη περιοχή περιμένοντας τη σέντρα από δεξιά. Όταν βγαίνει η συρτή σέντρα, βρίσκεται μισό βήμα πιο μπροστά. Αντί να γυρίσει το κορμί του προς τα πίσω για να κοντρολάρει πάει κατευθείαν πάνω στον αντίπαλο μπακ ώστε να τον εμποδίσει να φτάσει στη μπάλα και ταυτόχρονα πλασάρει με το εσωτερικό του τακουνιού.
Δύο πανέμορφα γκολ από έναν Πορτογάλο και έναν Αργεντινό. Διόλου παράξενο. Ρίχνοντας μία ματιά στον πίνακα των σκόρερ θα δούμε ότι από ελληνικής πλευράς σ’ αυτόν χώρεσε μόλις τον τελευταίο μήνα ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης. Οι Έλληνες κυνηγοί είναι είδος εν ανεπαρκεία στο πρωτάθλημα της Σούπερ Λίγκας. Μετά τον Σαλπιγγίδη, αρκετά πιο κάτω βρίσκουμε τον Βαγγέλη Καούνο. Οι υπόλοιποι καλοί Έλληνες επιθετικοί κάνουν καριέρα(όπως την κάνουν τέλος πάντων) στο εξωτερικό. Το γεγονός δείχνει ανάμεσα στα άλλα την έλλειψη εμπιστοσύνης που δείχνουν διοικήσεις και προπονητές στους Έλληνες. Αντιστοιχίες υπάρχουν και στη Β’ Εθνική με τις τιμητικές εξαιρέσεις του Σαϊτιώτη και του Σολάκη. Σημειώστε επίσης ότι ο βασικός σκόρερ της ομάδας των Ελπίδων Κώστας Μήτρογλου έχει λίγα λεπτά συμμετοχής στα παιχνίδια του Ολυμπιακού.
Με αυτή την τακτική πολύ δύσκολα θα αναδειχτούν νέοι Έλληνες σκόρερς. Δηλαδή πολύ δύσκολα θα δούμε να πετυχαίνουν Έλληνες παίκτες γκολ σαν αυτά του Κάμπορα και του Κονσεϊσάο.
Μια και το κουβεντιάζουμε, όμως, το γκολ ζωγραφιά πέτυχε στην Μπουντεσλίγκα ο Γκραφίτε της Βόλφσμπουργκ κόντρα στην Μπάγερν. Γκολ από αυτό που απαιτούν ταυτόχρονα: χορευτικές ικανότητες, τύχη, αίσθηση του χρόνου και σπάσιμο μέσης…