Ολοκληρωτικός Παναθηναϊκός

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Ομάδα με μέταλλο πρωταθλητή απέδειξε για πολλοστή φορά πως είναι ο Παναθηναϊκός. Η νίκη του επί της Σιένα στην Ιταλία, με την οποία πλέον απέχει μία νίκη από το φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας, αποτέλεσε κατάθεση εντός παρκέ της προσωπικότητας και του χαρακτήρα νικητή που έχει καταφέρει να χτίσει όλα αυτά τα χρόνια. Γιατί όσο δουλεμένη και αν είναι μία ομάδα, όσες ώρες προπόνησης και αν έχουν κάνει παίκτες και προπονητής, όσο καλή χημεία και αν έχει, αυτό που την κάνει πραγματικά μεγάλη είναι η αντίδρασή της στα... ζόρια.

Και ο Παναθηναϊκός είχε πολλά τέτοια μετά την ήττα-αυτοκτονία του στο ΟΑΚΑ την περασμένη Πέμπτη. Έπρεπε να αντιμετωπίσει μία εξαιρετική ομάδα, με απόρθητη έδρα στην οποία έχουν λυγίσει όλα τα μεγαθήρια του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αλλά και με διαιτησία που από το πρώτο λεπτό έστειλε το μήνυμα πως θα ανεχτεί τη σκληρή και πολλές φορές αντιαθλητική άμυνα των Ιταλών. Τα φάουλ-δώρα σε «καθαρές» άμυνες, καθώς και η... σιγή της σφυρίχτρας στο πέρα από τα όρια του επιτρεπτού πρέσινγκ των γηπεδούχων ήταν σαφής ένδειξη πως το διαιτητικό τρίο «μάσησε» από την πίεση της έδρας. Ο Παναθηναϊκός όμως δεν «μάσησε». Αντιθέτως, ατσαλώθηκε, ξεπέρασε τις αντιξοότητες και έφτασε σε μία σπουδαία από πάσης άποψης νίκη.

Αυτή τη φορά η νίκη δεν ήρθε από την επίθεση, όπως στον πρώτο αγώνα, αλλά από την άμυνα. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς πήρε το υπολογισμένο ρίσκο να αφήσει αμαρκάριστα μακρινά σουτ στον Στόουνρουκ, «θωράκισε» την περιφερειακή του άμυνα με στόχο τον περιορισμό των άλλων ελεύθερων σκοπευτών της Σιένα και έκλεισε τους διαδρόμους προς το καλάθι του, που ήταν αφύλακτη διάβαση στο πρώτο και κυρίως στο δεύτερο ματς του ΟΑΚΑ. Παράλληλα έλεγξε καλύτερα τα ριμπάουντ με την παρουσία του Τσαρτσαρή και του Φώτση δίπλα σε Μπατίστ και Πέκοβιτς και δεν επέτρεψε στους γηπεδούχους να έχουν δεύτερες επιθέσεις ή αιφνιδιασμούς καθώς κυνηγούσε το επιθετικό ριμπάουντ και καθυστερούσε την πρώτη πάσα. Όλα αυτά απορρύθμισαν τη Σιένα, που δεν μπόρεσε να κάνει το παιχνίδι της και ήλπιζε απλώς στις... παλικαριές των ΜακΙντάιρ, Φίνλεϊ και Ντόμερκαντ, που επιχειρούσαν «τραβηγμένα» σουτ, τα οποία ήταν μοιραίο να μην έχουν μόνιμα κατάληξη στο καλάθι του Παναθηναϊκού.

Όχι βεβαίως πως ο Παναθηναϊκός υστέρησε επιθετικά. Το σεμινάριο σύγχρονου ευρωπαϊκού μπάσκετ που παρέδωσαν οι παίκτες του Ζέλικο Ομπράντοβιτς είχε εφαρμογή και στο άλλο μισό του γηπέδου. Η μπάλα κυκλοφόρησε σωστά στην περιφέρεια, τα ελεύθερα σουτ ήταν ως επί το πλείστον εύστοχα και το πλεονέκτημα στη ρακέτα αξιοποιήθηκε σε αρκετά μεγάλο βαθμό. Ο Βασίλης Σπανούλης οργάνωσε μαεστρικά το παιχνίδι της ομάδας του. Πάτησε το γκάζι ή το φρένο όταν το επέβαλαν οι συνθήκες, είχε καθαρό μυαλό σε κάθε φάση και ασφαλώς δεν αμέλησε τα εκτελεστικά του καθήκοντα.

Το ματς έδειχνε να κρίνεται από τις αρχές της τρίτης περιόδου, ο Σιμόνε Πιανιτζάνι απέσυρε τα βασικά του ατού αφού δεν υπήρχε λόγος κούρασης εν όψει του αγώνα της Πέμπτης και πέταξε λευκή πετσέτα. Ο Παναθηναϊκός, που την περασμένη Πέμπτη έφυγε πρόωρα από το παρκέ και έμεινε θεατής στα τελευταία 15 λεπτά, δεν έδειξε διάθεση να πάρει ανάσες και συνέχισε χωρίς έλεος. Ακόμη και όταν το ματς είχε κριθεί οριστικά, συνέχισε να παίζει λυσσαλέα άμυνα, να τρέχει στο παρκέ και να προσπαθεί να αποτελειώσει τους αντιπάλους του, όχι πλέον αγωνιστικά, αλλά και ψυχολογικά. Το μήνυμα που ήθελαν να στείλουν οι παίκτες του Ζέλικο Ομπράντοβιτς ήταν σαφές. Τέρμα τα αστεία και τα δώρα!

Με αυτή τη νοοτροπία θα πρέπει να αντιμετωπίσει και το ματς της Πέμπτης, ώστε να ταξιδέψει για το Βερολίνο μέσω Ιταλίας και όχι μέσω... Αθήνας. Η ψυχολογία των παικτών της Σιένα είναι πλέον εύθραυστη και στο χέρι του Παναθηναϊκού είναι να την «κομματιάσει».

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο mesastiraketa@yahoo.com

*Διαβάστε το άρθρο του Αντώνη Κατσίκη για την ήττα του Ολυμπιακού από τη Ρεάλ Μαδρίτης.