Οι ψηλοί έκαναν τη διαφορά

Γράφει ο Τάσος Νικολόπουλος

Αν η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, τότε ο Παναθηναϊκός έκανε το πρώτο από τα τρία βήματα που χρειάζεται για να βρεθεί στο Final-4 της Ευρωλίγκας, που θα γίνει στο Βερολίνο. Οι «πράσινοι» πήραν μια δίκαιη, πολύ δε περισσότερο σημαντική νίκη επί της Σιένα στο κλειστό των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων και άνοιξαν το σκορ στην σειρά των προημιτελικών. Τα δύο βασικά «κλειδιά» για να διαμορφωθεί το τελικό 90-85 ήταν δύο. Το πρώτο ήταν ότι ο Παναθηναϊκός πήρε πολλούς πόντους από την «front line» του με τους Πέκοβιτς και Μπατίστ να κάνουν πάρτι στην ρακέτα των Ιταλών και το δεύτερο ότι σε σχέση με την ιταλική ομάδα είχε μεγαλύτερο βάθος στον πάγκο και κατ’ επέκταση περισσότερες λύσεις.

Αν θελήσουμε να αναλύσουμε τα δύο παραπάνω, θα πούμε τα εξής: Οι ψηλοί του Παναθηναϊκού «φόρτωσαν» το αντίπαλο καλάθι με 48 από τους συνολικά 90 πόντους της ομάδας τους, πράγμα που δείχνει ότι εκμεταλλεύτηκαν στον μέγιστο βαθμό την αδυναμία της Σιένα στο «4» και στο «5». Ο Έζε και ο Σάτο, που έπαιξε κατά συνθήκη «τεσσάρι» λόγω της απουσίας του Λαβρίνοβιτς, δεν μπόρεσαν να «κοιτάξουν στα μάτια» τους Πέκοβιτς και Μπατίστ, που με την σειρά τους «ταΐστηκαν» αρκετά από τους συμπαίκτες τους, πετυχαίνοντας 21 και 14 πόντους αντίστοιχα. Προσθέστε τους 11 του Φώτση και τους 2 του Τσαρτσαρή και θα φτάσετε στο 48. Σε ό,τι αφορά το δεύτερο, ο Παναθηναϊκός πήρε 51 πόντους από την βασική του πεντάδα, που ξεκίνησε στο παρκέ και άλλους 39 από τους παίκτες, οι οποίοι ήρθαν από τον πάγκο, ενώ η Σιένα πήρε αντίστοιχα 78 και 5. Ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς είδε δέκα παίκτες του να σκοράρουν, εκ των οποίων οι πέντε είχαν διψήφιο αριθμό πόντων, ενώ από τους Ιταλούς σκόραραν μόλις έξι, με τους Σάτο και ΜακΙντάϊρ να «παλεύουν» μόνοι τους.

Σε ό,τι αφορά την απουσία του Δημήτρη Διαμαντίδη, σε γενικές γραμμές δεν φάνηκε. Οι 90 πόντοι στην επίθεση και οι 18 ασίστ (ο Σπανούλης είχε 6 και ο Γιασικεβίτσιους 5) δείχνουν ότι το κενό καλύφθηκε επάξια από τους δύο παίκτες, που μοιράστηκαν τον χρόνο συμμετοχής. Μάλιστα, ο Παναθηναϊκός ήταν από τις λίγες φορές που δεν βασίστηκε στην περιφέρεια και δεν έπαιξε το «πικ εντ ρολ» πλην ελαχίστων φάσεων. Στην άμυνα, θα μπορούσε να πει κάποιος ότι αν ήταν ο «Μήτσος» ίσως να μην οργίαζε κάποιος εκ των Σάτο ή ΜακΙντάϊρ, αφού και… οι πέτρες ξέρουν τις αμυντικές ικανότητες του διεθνή γκαρντ. Το άλλο ανησυχητικό στοιχείο του αγώνα ήταν τα πολλά επιθετικά ριμπάουντ που πήραν οι Ιταλοί στο παιχνίδι (17), μολονότι σε μεγάλο μέρος του αγώνα έπαιζαν με τέσσερις κοντούς. Αυτό το «κράτησε» ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς και είμαι σίγουρος ότι θα φροντίσει να μην συμβεί κάτι ανάλογο και την Πέμπτη. Όσο για την διαφορά (δύο φορές έφτασε στο +11), την οποία δεν μπόρεσαν να κρατήσουν οι «πράσινοι», δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα να είσαι συγκεντρωμένος για 40 λεπτά, όταν έχεις απέναντι σου μια ποιοτική ομάδα, όπως είναι η Σιένα. Η ουσία είναι ότι ακόμη κι όταν οι Ιταλοί πλησίαζαν, οι Κυπελλούχοι Ελλάδας δεν έδειξαν να χάνουν τον έλεγχο του αγώνα, κάτι που φάνηκε και από το τελικό αποτέλεσμα.

Όπως και να έχει, σε τέτοια παιχνίδια αυτό που μετράει είναι το ροζ φύλλο αγώνα και η αποστολή εξετελέσθη. Ο Παναθηναϊκός, όπως έγραψα και στην αρχή, έκανε το πρώτο βήμα και έδειξε ότι εκτός από αυτό το 1-0, είναι καλύτερη ομάδα από την Σιένα, η οποία θα πρέπει να πετύχει τρεις νίκες στα υπόλοιπα τέσσερα παιχνίδια για να «κλέψει» το εισιτήριο για το Final 4. «Ξεχνάμε το πρώτο παιχνίδι, είναι σημαντικό να κάνουμε το 2-0» είπε στη συνέντευξη Τύπου μετά τον αγώνα ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς και συμφωνώ απόλυτα. Θεωρώ ότι με νίκη αύριο και πάλι στο κλειστό του ΟΑΚΑ, ο Παναθηναϊκός δεν χάνει το εισιτήριο για το Βερολίνο, ακόμη κι αν χρειαστεί η σειρά να πάει σε πέμπτο παιχνίδι. Αλλά όπως είδα εγώ τις δύο ομάδες χθες, εκτιμώ ότι η σειρά μπορεί να τελειώσει στην Ιταλία…