Επαγγελματίες 100% από την ίδια τη φύση (Sportday / Χρ.Σωτηρακόπουλος)

Την Ελλάδα δεν τη βλέπουν σαν εξορία, αλλά σαν ευκαιρία.

Oταν ψωνIζειΣ από τη σκανδιναβική αγορά, αυτό που παίρνεις είναι καλής ποιότητας. Αυτό λέει η στατιστική των καλύτερων οικονομικών περιοδικών. Στο ποδόσφαιρο επίσης η προϊστορία βοηθάει στο απόφθεγμα. Οποιοι μας ήρθαν από τον Βορρά, ήταν επαγγελματίες 100%. Πολλοί πρόσφεραν περισσότερα από αυτά που το όνομά τους άφηνε ως υποσχέσεις, κάποιοι λιγότερα. Κανείς πάντως δεν κορόιδεψε. Κάποιοι «έδεσαν» αμέσως και ακόμη και σήμερα αναφέρονται με εγκωμιαστικά σχόλια στο όνομά τους οι οπαδοί. Ο Ολε Σκόμποε και ο Ουλφ Ερικσον αγαπήθηκαν παράφορα από τους οπαδούς του Αρη. Ο Τόμας Ζούντμπι στον Ηρακλή, ο Νίλσεν και ο Σάντμπεργκ στην ΑΕΚ, ο Αλστρομ, ο Αλμπερτσεν και ο Κρίστενσεν στον Ολυμπιακό, ο Ντόκεν στον Παναθηναϊκό άφησαν πίσω τους πολλούς φίλους. Τα τελευταία χρόνια οι Χένρισκεν, Ζέτερμπεργκ, Μικάελσεν, Σελάντερ, Μίκλαντ, Κόλκα αγαπήθηκαν στη χώρα μας και πρόσφεραν πάρα πολλά.
ΑλλΑ και οι προπονητΕΣ πάντα δούλευαν με υπομονή και επιμονή. Από τον Μπο Γιόχανσον, ο οποίος οδήγησε τον Πανιώνιο στον τελικό του Κυπέλλου το 1989, έως τον Σίμονσον που έβγαλε τον Ηρακλή στην Ευρώπη, η Ελλάδα πήρε πολλά από τους απόγονους των Βίκινγκς. Ακόμη και ο Μπένγκτσον, που ήρθε με το μεγαλύτερο όνομα αλλά δεν έκανε στον Παναθηναϊκό και στον ΠΑΟΚ το μεγάλο άλμα, δεν μπορεί να κατηγορηθεί πως δεν δούλεψε. Απλώς έπεσε και στις δύο ομάδες σε δύσκολη εποχή.

ΥπΟ αυτΟ το πρίσμα, η συμφωνία του Τροντ Σόλιντ με τον Ολυμπιακό είναι ένα θετικό γεγονός. Ο Νορβηγός είναι άνθρωπος νέος, μεθοδικός και με όνειρα. Βλέπει τον ερχομό του στην Ελλάδα ως ευκαιρία και όχι ως αρπαχτή. Ο (κάθε) Λε Γκουέν αισθάνεται κάπως άβολα, όταν πρέπει να αφήσει τη Γαλλία για να συνεχίσει την καριέρα του αλλού. Πολύ δε περισσότερο αν αυτό το αλλού μεταφράζεται σε μία χώρα όπως η Ελλάδα. Στα δικά τους μάτια η χώρα μας ποδοσφαιρικά μοιάζει με εξορία. Κλασικότερο παράδειγμα από τον Κούμαν υπάρχει; Δήλωσε πως τα λεφτά του Ολυμπιακού ήταν καλύτερα, αλλά η Μπενφίκα τον κέρδισε γιατί έχει πρεστίζ ως όνομα. Τα ίδια είπε ο Βούλγαρος Στιλιάν Πετρόφ το '99, όταν προτίμησε τη Σέλτικ από τα λεφτά του Παναθηναϊκού! Και το '73 ο Κόβατς, αν και είχε συμφωνήσει σε όλα με την ΑΕΚ, προτίμησε την πρόταση της εθνικής Γαλλίας, αν και οικονομικά ήταν χαμηλότερη! Είναι η απόλυτα φυσιολογική διαδικασία. Για τους Σκανδιναβούς όμως όχι. Αγαπάνε την Ελλάδα υποσυνείδητα, ίσως γιατί σχεδόν όλοι τους την έχουν προτιμήσει κάποια στιγμή για διακοπές. Είναι άνθρωποι που γενικά είναι γυμνασμένοι από μικρά παιδιά στο πλαίσιο μιας γενικότερης φιλοσοφίας ζωής και όχι γιατί τους υποχρεώνει κανείς! Την Ελλάδα δεν τη βλέπουν σαν εξορία, αλλά σαν ευκαιρία. Κάποιοι ήρθαν εδώ, έκαναν καλύτερο όνομα και το εξαργύρωσαν στη συνέχεια. Κάποιοι άλλοι δεν μπορούσαν πιθανόν να διακριθούν αλλού, αλλά εδώ έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους! Είναι έτσι ή ιδιοσυγκρασία τους, που δεν μπορεί να κατηγορηθούν ποτέ για αδιαφορία. Δεν το επιτρέπουν στον εαυτό τους! Πρόκειται για εκπληκτικούς επαγγελματίες, τελεία και παύλα.

Ο ΣΟλιντ θα έχει την ευκαιρία να δουλέψει στην Ελλάδα για να συνεχίσει τη δουλειά που έδειξε στην Μπριζ. Αν ήθελε να βολευτεί, θα πήγαινε πίσω στο Τροντχάιμ που τον παρακαλούσαν και θα ήταν ισόβιος πρωταθλητής με τη Ρόζενμποργκ. Αντί γι' αυτό ρισκάρει. Και μόνο από αυτό αξίζει συγχαρητήρια. Και στήριξη. Στο λιμάνι λένε πως αποφάσισαν να βοηθήσουν με όλη τους την ψυχή κάποιον προπονητή να κάνει την υπέρβαση. Ο χρόνος θα το δείξει!