Την επιθυμία του να συνεχίσει σε μεγαλύτερη ομάδα την καριέρα του εξέφρασε ο Μίκαελ Γκσπούρνιγκ, μιλώντας στο «ΕΘΝΟΣΠΟΡ». Ο Αυστριακός τερματοφύλακας της Ξάνθης εμφανίστηκε ανοιχτός σε κάθε ενδεχόμενο, αφού «δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο» αυτή τη χρονική στιγμή. Ο 28χρονος γκολκίπερ θεωρεί πως για να καθιερωθεί στην Εθνική Αυστρίας «πρέπει να πάω σε ένα μεγαλύτερο κλαμπ». «Θέλω να πω ένα μεγάλο “ευχαριστώ” στον κόσμο της Ξάνθης», ήταν το μήνυμά του στους οπαδούς της ακριτικής ομάδας.
Αποσπάσματα των όσων δήλωσε ο Γκσπούρνιγκ:
Το όνομά σου υπάρχει σε αρκετά μεταγραφικά σενάρια. Ποιες είναι οι σκέψεις σου για μια πιθανή μετακίνηση;
«Προς το παρόν μόλις υπέγραψα το νέο μου συμβόλαιο με την Ξάνθη, μέχρι το 2013. Ηταν επιθυμία του προέδρου κ. Πανόπουλου, ο οποίος μου έκανε μια πολύ καλή προσφορά. Στην περίπτωση που έρθει πρόταση από μια ομάδα, θα μπορεί να ζητήσει και περισσότερα χρήματα. Αλλά αν αυτή η προσφορά δεν έρθει, δεν θα “σκάσω”. Είμαι δύο χρόνια στην Ξάνθη και περνάω πολύ καλά. Αλλά δεν είναι μυστικό ότι αρκετές ομάδες με παρακολουθούν, όπως και διάφοροι σκάουτερ. Διαβάζω αρκετά το όνομά μου στις εφημερίδες. Είναι επιθυμία μου να βελτιωθώ και να βρεθώ -κάποια στιγμή- σε μια μεγαλύτερη ομάδα. Κάθε ποδοσφαιριστής το επιθυμεί. Θα ήθελα να μετακινηθώ σε μια μεγαλύτερη ομάδα. Προσπαθώ να αφήσω πίσω μου σκέψεις σαν αυτές που έκανα μετά τον αποκλεισμό από την ΑΕΚ και να κερδίσω κάτι στην καριέρα μου».
Αν υπήρχαν δύο προτάσεις, μία από την Ελλάδα και μία από το εξωτερικό, ποια θα διάλεγες;
«Δεν μπορώ να πω κάτι. Δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο...».
Ας το κάνουμε, λοιπόν, πιο συγκεκριμένο. Αν υπήρχε πρόταση από τον Ολυμπιακό και το Ανόβερο (δύο ομάδες που έχει αναφερθεί ότι ενδιαφέρονται για σένα), τι θα επέλεγες;
«Αν υποθέσουμε ότι όλα, χρήματα, συνθήκες, είναι τα ίδια; Μου αρέσει η Ελλάδα. Ο Ολυμπιακός παίζει κάθε χρόνο στην Ευρώπη, Τσάμπιονς Λιγκ ή ΟΥΕΦΑ. Σίγουρα η Μπουντεσλίγκα είναι μεγαλύτερο πρωτάθλημα και είναι μεγάλη τιμή για έναν ποδοσφαιριστή να παίζει εκεί. Σε παρακολουθεί περισσότερος κόσμος, τα γήπεδα είναι καλύτερα και μεγαλύτερα. Αλλά η ευρωπαϊκή προοπτική είναι μεγάλη. Είμαι παίχτης της Ξάνθης και αν έπρεπε να διαλέξω θα έλεγα “ναι” και στις δύο! Οι συνθήκες είναι ιδανικές».
Σε παλαιότερη συνέντευξη είχες πει ότι η Εθνική Αυστρίας είναι τo όνειρό σου. Αφού το πραγματοποίησες, ποιο είναι το επόμενο;
«Το προσωπικό μου όνειρο είναι να μετακινηθώ σ' έναν μεγαλύτερο σύλλογο. Οσον αφορά την εθνική ομάδα, κλήθηκα για δεύτερη φορά στο ματς με τη Σουηδία, αν και έμεινα στον πάγκο. Βλέπεις, ο Μάνινγκερ προέρχεται από έναν μεγαλύτερο σύλλογο, τη Γιουβέντους. Αλλά ένα μεγαλύτερο κλαμπ θα βελτιώσει και τις δικές μου πιθανότητες να καθιερωθώ. Στην Αυστρία είναι δύσκολο να μάθουν πράγματα για μένα. Συνήθως γράφουν ότι ο Μάχο έμεινε στον πάγκο, αλλά για την Ξάνθη δεν αναφέρουν πολλά. Μόνο το αποτέλεσμα. Ετσι είναι και οι ελληνικές εφημερίδες. Προβάλλουν περισσότερο τις μεγάλες ομάδες. Για να το πετύχω αυτό θα πρέπει να πάω σ' ένα μεγαλύτερο κλαμπ».
Η επιλογή να έρθεις στην Ξάνθη ήταν ρίσκο για την καριέρα σου;
«Οχι τόσο. Η ευκαιρία να αγωνιστώ σε μια άλλη χώρα, να δω διαφορετικά πράγματα και να επεκτείνω τους ορίζοντές μου ήταν μεγάλη. Ηθελα να κάνω ένα νέο βήμα στην καριέρα μου. Ηταν η καλύτερη στιγμή, αν και στην αρχή τα πράγματα δεν ήταν τόσο καλά. Δεν είχα την εμπιστοσύνη του προπονητή. Ηταν πολύ δύσκολα, όμως στην παρούσα φάση τα πράγματα άλλαξαν. Τώρα είναι καλή επιλογή. Ενάμιση χρόνο πριν, όχι!».
Τι συνέβη τότε και από την πρώτη ομάδα βρέθηκες να προπονείσαι με την ομάδα νέων του συλλόγου;
«Ηταν το καλοκαίρι του 2007. Η Ξάνθη με αγόρασε για να παίζω. Γνώριζα ότι ο Μάλαρτζ θα έφευγε. Ολα αυτά υπό τις οδηγίες του Γιορν Αντερσεν. Οταν αυτός έφυγε και ήρθε ο Εμίλιο Φερέρα, ήθελε να αλλάξει τον τερματοφύλακα. Είχα παίξει καλά στα φιλικά παιχνίδια και ξαφνικά μου είπαν “ο Τούρινα θα παίζει βασικός”. Εκανα καλή προετοιμασία και αναρωτήθηκα “γιατί; Τι κάνω εδώ;”. Ρώτησα σχετικά τον προπονητή, σε μια συνάντηση μαζί του. Ομως αυτό πια ανήκει στο παρελθόν. Μάλιστα, ύστερα από το παιχνίδι με τον Πανθρακικό (σ.σ.: στον πρώτο γύρο), ο κ. Φερέρα ήρθε και μου μίλησε. Μου έδωσε συγχαρητήρια για την επιμονή μου και την πορεία μου. Πάντοτε όταν έχεις προβλήματα με κάποιον δεν πρέπει να τα κρατάς. Υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που με βοήθησαν, όπως ο κ. Μπόγκαρτζ και ο κ. Κατρακυλάκης, οι οποίοι μου είπαν: “Υπομονή. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα συμβεί στο πρωτάθλημα”».
Σκέφτηκες ποτέ να τα παρατήσεις ή να πας σε μια ομάδα, στην οποία θα έπαιζες πιο συχνά;
«Η αλήθεια είναι ότι ήμουν έτοιμος να φύγω. Είχα προγραμματίσει συνάντηση με τον κ. Κατρακυλάκη, προκειμένου να του ζητήσω να «λύσουμε» το συμβόλαιο και να φύγω. Οταν του το ανακοίνωσα μου είπε «όχι, γιατί φεύγει ο προπονητής και ο Νίκος (σ.σ.: Κεχαγιάς) σε θέλει». Εγώ ήμουν έτοιμος να πάρω το συμβόλαιό μου και να φύγω, αλλά απότομα επέστρεψα στις προπονήσεις. Δεν μπορώ να κρατήσω κακία στον κ. Φερέρα. Ηταν επιλογή του και τη σέβομαι. Από εκείνη τη στιγμή ήμουν πολύ χαρούμενος. Μίλησα και με τον Νίκο και τον ευχαρίστησα. Και νομίζω ότι με τις εμφανίσεις μου του ανταπέδωσα την εμπιστοσύνη που μου έδειξε. Οπως ευγνωμονώ και τον κ. Μπόγκαρτζ και τον κ. Κατρακυλάκη που με εμπιστεύτηκαν».
Η καλή άμυνα κάνει τον καλό τερματοφύλακα ή το αντίθετο;
«Ολοι μαζί. Το τρίπτυχο της επιτυχίας είναι να κάνεις καλές αποκρούσεις, να είσαι δυνατός και να δίνεις εμπιστοσύνη, και να αποφεύγεις τα λάθη και να είσαι σταθερός».
Ποια είναι η σχέση σου με τον Γιούργκεν Μάχο;
«Ηπιαμε καφέ μαζί πριν από λίγες μέρες! Είμαστε μαζί στον πάγκο της Εθνικής Αυστρίας και ο ένας καταλαβαίνει τον άλλον. Μπορεί ο κάθε γκολκίπερ να είναι μόνος του στην ομάδα, αλλά αν συναντήσει έναν άλλον μοιράζεται μαζί του τις ίδιες έννοιες και φόβους. Είναι δύσκολο να μην παίζεις, αφού μόνο ένας τερματοφύλακας μπορεί να αγωνιστεί σε κάθε ματς. Εχω πάντως καλή σχέση μαζί του».
Εχεις κάποιο μήνυμα για τους φίλους της Ξάνθης;
«Είτε φύγω είτε μείνω, θέλω να πω ένα μεγάλο “ευχαριστώ” στον κόσμο της Ξάνθης. Περνάω υπέροχα. Επαιζα τρία χρόνια στην Πάσινγκ και στο διάστημα που βρίσκομαι στην Ελλάδα έχω αποκτήσει περισσότερους φίλους. Είναι όλοι πολύ φιλικοί μαζί μου και τους ευχαριστώ».