Ενας τελικός που ξαναβρήκε λίγη από τη χαμένη αίγλη του

Κάποτε ήταν μια αληθινή διέξοδος για να βγει μία ομάδα στην Ευρώπη. Μάλιστα, στα δικά του πρότυπα για πολλά χρόνια σχεδιάστηκαν τα αντίστοιχα Κύπελλα της Λίγκας σε όλη την ήπειρό μας. Το αγγλικό Λιγκ Καπ με τα χρόνια έχασε την αίγλη του, ακριβώς γιατί η μετεξέλιξη του Τσάμπιονς Λιγκ με την Πρέμιερσιπ να στέλνει τέσσερις ομάδες κάθε χρόνο στους ομίλους, συν το βεβαρημένο πρόγραμμα, ανάγκαζαν τους προπονητές να κατεβάζουν αναπληρωματικούς στα παιχνίδια.

Κι όμως, τα τελευταία χρόνια μέσα από τη διαδικασία αυτή το Λιγκ Καπ απέκτησε ξανά ενδιαφέρον, μια και από το 2001 και μετά τα μεγάλα ονόματα άρχισαν και πάλι να προκρίνονται στον τελικό, οπότε έδωσαν άλλη διάσταση σε αυτό το παιχνίδι. Από πέρυσι, μάλιστα, που ο τελικός ξαναγύρισε στο «Γουέμπλεϊ», όλο και πιο πολλοί θέλουν να δουν το ματς που κρίνει τον πρώτο τίτλο της σεζόν.

Σήμερα η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κυνηγά τον πρώτο από τους τρεις εγχώριους τίτλους που μπορεί να πάρει, ενώ έχει ήδη έναν από τον Δεκέμβριο, αυτόν του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Συλλόγων, στην τροπαιοθήκη της. Αν πάρει το Λιγκ Καπ σήμερα απέναντι στην Τότεναμ, θα έχει άλλους τρεις να κυνηγήσει, σε ένα σαφάρι που όμοιό του το αγγλικό ποδόσφαιρο δεν θα 'χει ξαναγνωρίσει. Στο πρωτάθλημα προηγείται επτά πόντους της Λίβερπουλ, στο Κύπελλο είναι το απόλυτο φαβορί και στο Τσάμπιονς Λιγκ είναι ξεκάθαρα σε ευνοϊκή θέση για να αποκλείσει την Ιντερ.

Ομως ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον, που το 1992 οδήγησε τη Γιουνάιτεντ (διψασμένη τότε από τίτλους) στην πρώτη κατάκτηση του Λιγκ Καπ στην ιστορία της, ξέρει πως το ματς με την Τότεναμ του Χάρι Ρέντναπ δεν θα είναι μια βόλτα στην εξοχή, όπως το 4-0 επί της Γουίγκαν το 2006. Εκείνο το απόγευμα οι παίκτες του Πολ Τζούελ είχαν χάσει πριν καν βγουν στον αγωνιστικό χώρο και το ένιωθες, αλλά τώρα οι «spurs», που κατέκτησαν πέρυσι το τρόπαιο επικρατώντας της Τσέλσι, δεν είναι ομάδα που θα παραδώσει εύκολα τα όπλα. Ο Ρέντναπ θυσίασε τα ματς με τη Σαχτάρ και μια πιθανή πορεία στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ για να εξασφαλίσει την ευρωπαϊκή συμμετοχή και για του χρόνου.

Αυτό θα γίνει μόνο αν η ομάδα του κερδίσει σήμερα, αλλά εκτός από τα υπόλοιπα η ουσία παραμένει πως είναι ένα Κύπελλο. Ενας τίτλος. Μπορεί για τη Γιουνάιτεντ πρακτικά να μη σημαίνει και πολλά πράγματα, αλλά στην Τότεναμ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η απουσία του Ρόμπι Κιν, απόρροια μιας ολιγόλεπτης συμμετοχής του με τη Λίβερπουλ τον Οκτώβριο στη διοργάνωση, προκαλεί έναν πονοκέφαλο, αλλά ο Ρέντναπ πιστεύει πως έχει τα όπλα για να χτυπήσει και να αιφνιδιάσει την κορυφαία ομάδα αυτή την ώρα στη Βρετανία.

Ο Φέργκιουσον στο Μιλάνο δεν θέλησε να προφυλάξει κάποιους παίκτες, πλην ίσως του Γουέιν Ρούνεϊ, ο οποίος μπήκε αλλαγή. Ο τρόπος που παίζει η Γιουνάιτεντ, η συνεχής εναλλαγή θέσεων, οι πολλές πάσες, η διπλή ζώνη μπροστά από την εστία του Φαν ντερ Σαρ, που δεν χρειάζεται σε αρκετά ματς ούτε καν να επέμβει, η απόλυτα τηλεπαθητική αλληλοκάλυψη του Φέρντιναντ με τον Βίντιτς, η δουλειά που κάνει ο Κάρικ μπροστά τους, η γεμάτη ουσία κίνηση και παρουσία του Γκιγκς, προσφέρουν στην πρωταθλήτρια Ευρώπης και κόσμου την ευκαιρία να εναλλάσσει τους επιθετικούς της και να μην καταλαβαίνει κανείς τη διαφορά.

Αν η Τότεναμ θέλει να αλλάξει τα δεδομένα και να φτάσει σε έναν ακόμη τίτλο σε μια διοργάνωση που παραδοσιακά από τη δεκαετία του '70 της ταίριαζε και διακρινόταν, οφείλει να μη φοβηθεί. Πρέπει να καταφέρει να μην αφήσει την Γιουνάιτεντ να ελέγξει τον ρυθμό και σαφέστατα να δοκιμάσει από την αρχή να απειλήσει την εστία μιας ομάδας που δεν έχει δεχτεί γκολ στα 13 από τα τελευταία 15 παιχνίδια της! Και που έχει νικήσει σε 15 από τα τελευταία 17 ματς της σε οποιαδήποτε διοργάνωση!

Το Λιγκ Καπ στην Ελλάδα το γνωρίσαμε τη δεκαετία του '70, με την πρώτη μετάδοση από την ΕΡΤ τον Μάρτιο του 1972, σε μια ιστορική αναμέτρηση. Η Στόουκ Σίτι με τον διάσημο Γκόρντον Μπανκς κάτω από τα δοκάρια κατάφερε να νικήσει την Τσέλσι, που ήταν φαβορί, 2-1, κατακτώντας τον μοναδικό τίτλο της ιστορίας της. Το ματς ήταν σε μαγνητοσκόπηση και αυτή την τακτική ακολούθησε η κρατική τηλεόραση γι' αυτόν τον θεσμό μέχρι το 1978, όταν Λίβερπουλ και Νότιγχαμ Φόρεστ, οι δύο κορυφαίες ομάδες στην Ευρώπη και όχι μόνο στην Αγγλία εκείνη την εποχή, κοντραρίστηκαν στο «Γουέμπλεϊ» για το Λιγκ Καπ, που ακόμα σήμαινε πολλά για κάθε ομάδα.

Στο ξεκίνημα της δεκαετίας του '80 η Λίβερπουλ μετέβαλε και εκείνη τη διοργάνωση σε μονοπώλιο, κατακτώντας σερί τέσσερις τίτλους, με την αναμέτρηση του 1983 κόντρα στη Γιουνάιτεντ να κάνει ρεκόρ τηλεθέασης για την εποχή στη χώρα μας. Ακολούθησαν μερικοί μη εμπορικοί τελικοί, όπως το Νόριτς - Σάντερλαντ 1-0 και το Οξφορντ - ΚΠΡ 3-0, και η δεκαετία έκλεισε με τη Νότιγχαμ Φόρεστ του Μπράιαν Κλαφ να κάνει δυναμικό comeback.

Το ματς του 1996, όταν η Αστον Βίλα νίκησε τη Λιντς Γιουνάιτεντ 3-0, ήταν το τελευταίο που είδαμε ζωντανά στην Ελλάδα από την ΕΡΤ, μια και πρώτα το συνδρομητικό κανάλι και μετά τα ιδιωτικά πήραν τα δικαιώματα. Από τότε ελάχιστοι τελικοί είχαν την αίγλη του παρελθόντος, αλλά το 2000 με τη νίκη της Λέστερ επί της Τρανμίρ είχαμε μια ελληνική πρωτιά. Ο Θόδωρος Ζαγοράκης γινόταν ο πρώτος Ελληνας που κατακτούσε τίτλο στην ξενιτιά από αυτούς που είχαν φύγει μετά την ιστορία Μποσμάν για να βρουν τη γη της επαγγελίας μακριά από τα μέρη μας.

Ο φετινός τελικός, πάντως, θα μεταδοθεί σε σχεδόν 120 χώρες. Κάτι που αποτελεί ρεκόρ για τη διοργάνωση και φυσικά αποτυπώνει τη δυναμική που έχει το αγγλικό ποδόσφαιρο στον πλανήτη, με τη σημαντική παράμετρο πως από μόνη της η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αποτελεί ατραξιόν για κάθε ποδοσφαιρόφιλο.