Το «τακουνάκι» του Μάντζιου και η άνοδος της «πράσινης» μετοχής

Όσα είδαμε Τετάρτη βράδυ στο «Μαρδιγάλ» μοιάζουν σαν τα κλασικά εικονογραφημένα. Ο κακός με τις τεράστιες δυνάμεις επιτίθεται εναντίον του ήρωά μας, αλλά αυτός στο τέλος, επιστρατεύοντας τη γενναιότητα και την πονηριά του, αποφεύγει τη συντριβή. Κάπως έτσι εξελίχθηκαν τα πράγματα. Περισσότερο και από αυτήν του Πεσέιρο, η φετινή ομάδα του Τεν Κάτε είναι φτιαγμένη για να αμύνεται, για να υφαρπάζει αποτελέσματα εκεί που, με βάση τη ροή του παιχνιδιού και τα ποσοστά κατοχής της μπάλας, όλα δείχνουν ότι η ήττα είναι αναπόφευκτη.

Μια απλή παρατήρηση ότι ο Παναθηναϊκός έχει παράδοση στην Ευρώπη δεν αρκεί για να εξηγηθούν όσα έγιναν στην Ισπανία. Ούτε το παιχνίδι αυτό μπορεί να συγκριθεί με εκείνο στο Μιλάνο. Η κατηφόρα του πρώτου ημιχρόνου ήταν άνευ προηγουμένου. Οι παίκτες του «τριφυλλιού» επιστράτευσαν ηρωισμό για να σταματήσουν τις κατά κύματα επιθέσεις της Βιγιαρεάλ. Η κυκλοφορία της μπάλας έγινε προϊόν σε ανεπάρκεια.

Στη θέση της είχαμε τυφλές απομακρύνσεις και μαζική άμυνα του στυλ «ο Θεός βοηθός». Ο «Θεός βοήθησε» χαρίζοντας ελάχιστα από τη δύναμή του στον Γκαλίνοβιτς και τον Βύντρα. Αν λοιπόν παραδεχτούμε ότι ο Τεν Κάτε έκανε λάθος που «γέμισε» τον τόπο σέντερ μπακ, τότε πρέπει να βγάλουμε το καπέλο διότι διόρθωσε την κατάσταση βάζοντας αντί του Γκούμα τον Γκάμπριελ.

Νομίζω ότι ο Πελεγκρίνι και οι παίκτες του σάστισαν κάπως με την ανατροπή των ισορροπιών μέσα στο γήπεδο και τη διάθεση των παικτών του Παναθηναϊκού να επιστρέψουν με επιθετικές φιλοδοξίες στην αναμέτρηση. Το τακουνάκι του Μάντζιου που έστειλε την μπάλα μόλις άουτ, πρέπει να καταγραφεί ως μία από τις πιο θεαματικές φάσεις της διοργάνωσης. Αλλά και ο Μάντζιος θα πρέπει να ξαναμετρηθεί ως αξία στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο του Τσαμπιονς Λιγκ.

Υποκλίνομαι στο «τούβλο» του Καραγκούνη που άφησε περίλυπο τον Ντιέγκο Λόπεθ γιατί διαπίστωσε ότι η εξαιρετική εκτίναξη δεν μπορούσε να φέρει αποτέλεσμα. Όμως, η διαγώνια συρτή πάσα με το εξωτερικον του ποδιού του, που του κάνει ο Μάντζιος, πιστοποιεί τη μεγάλη κλάση του, αλλά κυρίως δείχνει στον ίδιο, του Βαγγέλη το μεγαλείο του απλού, που πολλές φορές αγνοεί…

Εδώ πρέπει να γίνει μια ακόμα γενναιόδωρη πίστωση στον λογαριασμό του Ολλανδού. Το καλοκαίρι ο Μάντζιος ήταν για «σκότωμα» με τη μορφή του δανεισμού. Ο κόουτς το αρνήθηκε και ο Μάντζιος κάνει όλα αυτά τα ωραία και θαυμαστά στα ευρωπαϊκά γήπεδα.

Το σημείωμα κλείνει με δύο παρατηρήσεις:

*Ο Παναθηναϊκός δεν έχει μεταβληθεί σε φαβορί για την πρόκριση. Η Βιγιαρεάλ εξακολουθεί να είναι πιο ποιοτική ομάδα, αλλά στερείται πλούσιας εμπειρίας σε ανατροπές ευρωπαϊκών παιχνιδιών. Παρά το ότι η πυρακτωμένη εξέδρα του ΟΑΚΑ θα προτρέπει επίθεση, μόνο παίζοντας συγκρατημένα και κλειστά, θα περιφρουρηθούν τα λάφυρα που ήρθαν από την Ισπανία.

*Ο κουρασμένος από τα συνεχή παιχνίδια των αστεριών του, ο λαβωμένος από τους τραυματισμούς και ο χωρίς ηθικό από τις τελευταίες ήττες Ολυμπιακός προσφέρεται για ένα ακόμα «χτύπημα» την Κυριακή. Με μια διαφορά: Ότι ακόμα και σ’ αυτό το… χάλι, εφόσον βρει ανοικτές άμυνες και υπερόπτες αντιπάλους, έχει τον τρόπο να… αναστηθεί.