Πως θα φύγει η γκίνια με τον…γκαντέμη;

Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, παράλληλα με την κριτική που ασκούμε στον Ολυμπιακό αυτό τον καιρό, πρέπει να παραδεχθούμε ότι η ομάδα έχει εσχάτως και γκίνια. Δεν την πάει η μπάλα ρε αδελφέ. Χάνει η ίδια πολλά γκολ και κάνει δώρα-γκολ στους αντιπάλους της, όπως στον ΠΑΟΚ και στην Σεντ Ετιέν. Σουτ γίνονται και κοντράρει η μπάλα στις φτέρνες και πάει στα δίχτυα του Νικοπολίδη. Ο δε Κουτσιανικούλης την Κυριακή έβαλε γκολ που, συγνώμη, αλλά δεν πρόκειται να το ξαναβάλει.

Η γκίνια, όμως, κάποια στιγμή θα σπάσει. Έτσι είναι αυτά στην μπάλα. Έρχονται και φεύγουν. Το θέμα είναι πότε θα σπάσει. Γιατί άμα είναι να περάσουν αυτά τα τρία παιχνίδια-φωτιά, τι να το κάνω να με θέλει μετά η μπάλα…

Αλλά αν έχω στην ενδεκάδα τον γκαντέμη τον Όσκαρ, πώς να φύγει η γκίνια; Το παιδί ξεκίνησε στα ματς σε Άρη κι Εργοτέλη: Ήττες 0-1. Ξεκίνησε σε Λάρισα: 1-1. Ξεκίνησε σε Ανόρθωση: 0-3. Ξεκίνησε σε Διαγόρα: όσο έπαιζε το σκορ ήταν 2-2. Ξεκίνησε με ΟΦΗ μέσα: όσο έπαιζε το σκορ ήταν 1-1. Ξεκίνησε με Θρασύβουλο: όσο έπαιζε το σκορ ήταν 1-1. Ξεκίνησε σε ΟΦΗ για το κύπελλο: όσο έπαιζε το αποτέλεσμα ήταν 0-0…

Τέλος πάντων, δεν μας φταίει τώρα η γκαντεμιά του Όσκαρ. Δηλαδή, όλα μας φταίνε, αλλά τέλος πάντων. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι ο Ολυμπιακός εδώ και 2,5 μήνες όποτε σκοράρει (γιατί συχνά δεν σκοράρει καν), είναι σχεδόν αποκλειστικά από στημένες φάσεις.

Με τη Σεντ Ετιέν από πέναλτι. Με τον Άρη το ένα από τα δύο με πέναλτι (και το άλλο οφσάϊντ). Με τον ΟΦΗ στο πρωτάθλημα το ένα από τα δύο γκολ ήταν από φάουλ. Με τον ΟΦΗ στο κύπελλο το ένα από τα δύο γκολ ήταν από πέναλτι. Στις Σέρρες το γκολ ήταν από φάουλ. Με την Ξάνθη το ένα από τα δύο γκολ ήταν με φάουλ. Στην Τρίπολη το γκολ ήταν από πέναλτι. Με τον Θρασύβουλο το ένα από τα δύο γκολ ήταν από πέναλτι. Με τη Χέρτα τα δύο πρώτα από τα τέσσερα γκολ ήταν από φάουλ και πέναλτι.