Τα δύο – τρία τελευταία στον Ολυμπιακό επικρατεί μία πολύ καλή άποψη για τον Ανδρέα Νινιάδη, ο οποίος έχει ανακαλύψει αλλά και εισηγηθεί την απόκτηση των Λεονάρντο και Ντιόγο. Την εμπιστοσύνη των διοικούντων δεν την κέρδισε μόνο με τους παίκτες που έφερε στον Πειραιά, αλλά και με αυτούς που πρότεινε και οι οποίοι δεν έπιασαν ποτέ λιμάνι. Υπήρξαν ποδοσφαιριστές που εξελίχθηκαν πολύ στην πορεία, απασχόλησαν μεγάλες ομάδες και οι μεταγραφές τους εκτοξεύθηκαν στα ύψη.
Τέτοιες περιπτώσεις ήταν που έκαναν τους «ερυθρόλευκους» να εμπιστευτούν ακόμα περισσότερο τον σκάουτερ τους. Η ουσία είναι πως ο Νινιάδης είναι άνθρωπος εμπιστοσύνης και έχει αποδείξει πως μπορεί να βοηθήσει την ομάδα φέρνοντας παίκτες που θα βγάλουν τα… λεφτά τους και με το παραπάνω. Το ζήτημα είναι πως δεν φτάνει μόνο να ανακαλύψει κάποιον καλό παίκτη ο σκάουτερ. Αυτή είναι η αρχή, αλλά από κει και πέρα μία διοίκηση θα πρέπει να έχει έναν μηχανισμό που θα αποφασίζει για την μεταγραφή και θα την προχωρά άμεσα. Για παράδειγμα αρέσει ο Μάτιτς.
Καλώς, όταν ο Νινιάδης τον δει αρκετές φορές και καταλήξει πως κάνει για τον Ολυμπιακό τότε θα πρέπει άμεσα να αποκτηθεί. Στην Πειραϊκή ομάδα όμως όλα είναι σχετικά. Εχουν χαθεί ποδοσφαιριστές γιατί ο πρόεδρος καθυστέρησε να πει το ναι. Εχουν χαθεί ευκαιρίες γιατί ο Σωκράτης Κόκκαλης πίστευε πως θα βρεθεί κάτι καλύτερο, ή γιατί δεν του «γέμιζε το μάτι» ο υποψήφιος. Δεν γίνεται όμως να λειτουργεί έτσι μία μεγάλη ομάδα.
Αποφασίζεις τι ψάχνεις, θέση παίκτη και πόσα μπορείς να ξοδέψεις για εκείνον, στέλνεις τον σκάουτερ να δει υποψήφιους και σε συνεργασία με τον προπονητή θα εισηγηθεί αν πρέπει να πάρει η ομάδα τον τάδε ή τον δείνα. Η δουλειά του προέδρου είναι να πληρώνει και να απολύει, εάν διαπιστώσει ότι κάποιος δεν κάνει καλά αυτό που οφείλει. Δεν μπλέκεται όμως στα υπόλοιπα, γιατί απλά καθυστερεί την διαδικασία μίας μεταγραφής και τίποτα περισσότερο.
Για επικοινωνία με τον συντάκτη: kountouri_osfp@yahoo.gr