«H μπάλα αλλάζει ταχύτατα πόδια (Λέτο, Μπελούτσι, Ντουντού και φτάνει στον Γκαλέτι, ο οποίος αποφεύγει με προσποίηση δύο παίκτες και πλασάρει με το αριστερό». Είναι η κατά τη «SportDay» περιγραφή του δεύτερου γκολ του Ολυμπιακού που επιτεύχθηκε στις καθυστερήσεις του α' ημιχρόνου. Ωστόσο, συνταρακτική είδηση θα συνιστούσε αν η μπάλα άλλαζε ταχύτατα πόδια μεταξύ... Νικοπολίδη, Ζεβλάκοφ, Αντζα και πήγαινε στον Πάντο, ο οποίος, αφού απέφευγε δύο αντιπάλους, την έστελνε στα δίχτυα του Ρόκα!
Με όλη τη συμπάθεια προς το... δεύτερο γκρουπ παικτών και την απεριόριστη εκτίμηση στην άχαρη -πολλές φορές- δουλειά που διεκπεραιώνουν, συνεισφέροντας στη λειτουργία της ομάδας, νίκες όπως τη χθεσινή τις φέρνει η ποιότητα. Δεν αποκλείεται το «κοντέρ» της ομάδας του Φερέρα να έχει καταγράψει περισσότερα χιλιόμετρα απ' ό,τι των Πειραιωτών, όμως το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο ιδρώτας και... λασπουριά. Είναι και «καλλιγραφία». Στην προκειμένη περίπτωση την ποιότητα ενσαρκώνουν οι φιγούρες τριών-τεσσάρων παικτών. Το πρώτο γκολ το σημείωσε ο Μπελούτσι (χωρίς να παραβλέπουμε την εξαίρετη μπαλιά του Ντομί) και το δεύτερο ο Γκαλέτι, αφού πρώτα η μπάλα διέσχισε σχεδόν όλη τη... Λατινική Αμερική του Ολυμπιακού. Μια «ανεπίδοτη ποιότητα» πριν από μερικές στην Τούμπα, η οποία όμως βρήκε εύφορο έδαφος στην Κομοτηνή.
Ωστόσο και με τους «μικρούς» τα εκτός έδρας ματς γεννούν μια επισφάλεια. Εστω και αν ο Πανθρακικός αγωνίστηκε χθες με σημαντικές ελλείψεις και δεν απολαμβάνει την πολυτέλεια των ισάξιων εναλλακτικών λύσεων. Η επισφάλεια διαλύεται εύκολα, εφόσον η ομάδα διαθέτει μονάδες που κάνουν τη διαφορά. Που με δυο-τρεις «πινελιές» βάζουν τα πράγματα στη... θέση τους. Αρκεί, βέβαια, να υπάρχει μια στοιχειωδώς σοβαρή διαχείριση της κατάστασης στο τερέν από ολόκληρη την ομάδα. Ο,τι έπραξε δηλαδή ο χθεσινός Ολυμπιακός.
Οι «ερυθρόλευκοι» πέτυχαν στο α' μέρος το 2-0 και από εκεί και πέρα ούτε οι fans του Πανθρακικού δεν διανοούνταν ότι η ομάδα της Κομοτηνής θα φρενάρει τον επίδοξο πρωταθλητή. Οπότε, το τι εκτυλίχθηκε στο β' ημίχρονο μικρή σημασία έχει. Οπως μικρή σημασία έχει και η εικοτολογία που πήγε να αναπτυχθεί τη στιγμή που ο Πόνσε σούταρε έχοντας «πιάτο» την εστία του Νικοπολίδη...
Σημασία για την ομάδα του Βαλβέρδε είναι ότι στο πρωτάθλημα κινείται πλέον με την άνεση δρομέα μεγάλων αποστάσεων που έχει αφήσει τους αντιπάλους του κάνα - δυο γύρους πίσω. Που τον... παίρνει να γυρίσει το κεφάλι πίσω για να σιγουρευτεί ότι δεν τον φτάνουν. Και έχει την εμπειρία να μη χάνει το βήμα του και ούτε να σκοντάφτει όποτε δεν κοιτάζει μπροστά.