Άξιζε κάτι πολύ καλύτερο για την ιστορία του ο Παναθηναϊκός

Ο πολυμετοχικός Παναθηναϊκός στη στροφή των 100 χρόνων έδινε την αφορμή από το περασμένο καλοκαίρι για να γίνουν πραγματικά μοναδικές γιορτές. Ενα φιλικό με σπουδαίο αντίπαλο (ο Αγιαξ έρχεται στο μυαλό ως αυτόματη επιλογή λόγω του τελικού του «Γουέμπλεϊ»), αλλά η αλήθεια είναι πως αν αποφάσιζαν να πληρώσουν οι μέτοχοι, μπορούσαν να φέρουν και πιο εμπορικό όνομα. Τη Ρεάλ, την Μπαρτσελόνα, τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τη Λίβερπουλ, τη Μίλαν, την Μπάγερν ή έστω την Μπόκα Τζούνιορς. Τα χρήματα αυτά δεν θα ήταν έξοδο. Θα αποτελούσαν επένδυση. Σε νέους οπαδούς, σε πρεστίζ. Για μία ομάδα που συσπειρώνει τον κόσμο της, ναι μεν χωρίς τίτλο τα τελευταία χρόνια, αλλά με τεράστια δυναμική στο ποδόσφαιρο, οι εκδηλώσεις θα έπαιρναν άλλη αξία.

O,τι έγινε φτιάχτηκε στο πόδι. Και σε όλες τις εκδηλώσεις προκάλεσε άσχημη εντύπωση η υποβάθμιση των άλλων σπορ και ιδίως του μπάσκετ. Εκεί που ο Παναθηναϊκός μετρά τέσσερις ευρωπαϊκούς τίτλους και έναν διηπειρωτικό! Κι όμως, σε όλες τις γιορτές ένιωθες πως τα άλλα σπορ ήταν… αναγκαίο κακό ως παρουσία! Κρίμα, διότι ο Παναθηναϊκός δικαιούνταν κάτι πολύ καλύτερο από ό,τι διοργανώθηκε αυτή τη χρονιά. Και επαναλαμβάνω, αν από τον Γενάρη μέχρι τον Απρίλιο υπήρχε η κόντρα των οπαδών με τον Γιάννη Βαρδινογιάννη, ύστερα από την πολυμετοχικότητα έπρεπε να κάτσουν κάτω και να σκεφτούν και επικοινωνιακά πώς θα εκμεταλλευόταν ο σύλλογος αυτή τη συγκυρία. Δεν γιορτάζεις κάθε μέρα τα 100 χρόνια σου! Τουλάχιστον από αγωνιστικής πλευράς φρόντισε το ευρωπαϊκό DNA του σωματείου να βγάλει τη διοίκηση ασπροπρόσωπη με την πρόκριση στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ, κάνοντας τρεις σερί νίκες και επιτυγχάνοντας κάτι που δεν έχει ξαναγίνει από ελληνική ομάδα.

Τουλάχιστον η ΠΑΕ Παναθηναϊκός φρόντισε να βγει αυτή η εξαιρετική έκδοση, που αποτελεί καθήκον για κάθε φίλο της ομάδας να την έχει στη βιβλιοθήκη του. Οι Εκδόσεις Λιβάνη, που έκαναν την έκδοση, φρόντισαν να είναι ένα λεύκωμα μοναδικό, που φέρει την υπογραφή και βγήκε με τη φροντίδα των συγγραφέων του, που είναι ο Σήφης Βοτζάκης και ο Βαγγέλης Μελέκογλου. Και οι δύο προσπάθησαν πολύ να μαζέψουν πράγματα που ήταν θαμμένα και ψάχνοντάς τα ήταν σαν να αναζητούσαν το ιερό δισκοπότηρο. Ο Σήφης είναι ένας πεισματάρης Κρητικός, που όταν βάλει κάτι στο μυαλό του το καταφέρνει. Είχε από παιδί όνειρο να μπορέσει να συγκεντρώσει την ιστορία του Παναθηναϊκού σε ένα βιβλίο. Το πέτυχε. Μαζί του ο Βαγγέλης, που τον γνώρισα όταν ξεκινούσαμε μαζί στη δουλειά πριν από τρεις δεκαετίες, που είχε βάλει στόχο να ανακαλύψει την ακριβή ημερομηνία ίδρυσης του ΠΑΟ. Ημουν βέβαιος πως θα τα κατάφερνε. Οταν πέρυσι ανακοινώθηκε πως η 3η Φεβρουαρίου 1908 είναι η επίσημη ημερομηνία που ιδρύθηκε ο Ποδοσφαιρικός Ομιλος Αθηνών, ο Μελέκογλου είχε εκπληρώσει ένα χρέος απέναντι στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Η έκδοση «100 χρόνια Παναθηναϊκός» περιέχει τα πάντα για το σωματείο και όχι μόνο για το ποδόσφαιρο. Για το μπάσκετ, τον στίβο, το βόλεϊ, την κολύμβηση, το πινγκ πονγκ, τα πάντα. Οταν έρθει η ώρα να γιορτάσει τα 150 ή τα 200 χρόνια του το σωματείο, ο ιστορικός του μέλλοντος θα αποτιμήσει πως στο κλείσιμο του ενός αιώνα ο Παναθηναϊκός δεν έκανε όσα θα έπρεπε για να γιορτάσει σωστά. Εκτός από αυτή την έκδοση, που σεβάστηκε τις αρχές των ιδρυτών του συλλόγου και τίμησε το μεγαλείο του.

Εμείς εδώ τι θα κάνουμε;
Aκόμα μία περίπτωση στην Αγγλία που η λογική υπερίσχυσε των κανονισμών. Η κόκκινη κάρτα που έβγαλε λανθασμένα ο Μάικ Ράιλι στον Φρανκ Λαμπάρντ στο κυριακάτικο ματς της Λίβερπουλ με την Τσέλσι ανακλήθηκε από την ομοσπονδία και ο διαιτητής παραδέχτηκε το λάθος του. Στην Ελλάδα, επιμένω και το ξανάγραψα πριν από λίγες μέρες με αφορμή την περίπτωση της αποβολής του Ρόμπινσον στον αγώνα Γουέστ Μπρόμιτς - Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, πότε θα προχωρήσουμε σε αυτή τη λύση; Πότε θα καταφέρουμε να ξεφύγουμε από τον διαιτητικό Μεσαίωνα; Κανένας δεν πρόκειται να χάσει από την εφαρμογή του μέτρου της επανεξέτασης φάσεων που αφορούν πειθαρχικό έλεγχο, το οποίο θα βοηθήσει στην αξιοπιστία των θεσμών. Ο διαιτητής, χωρίς ριπλέι και στην ένταση της στιγμής, έκανε λάθος. Το να μην ανακληθεί η κάρτα θα σήμαινε πως η Τσέλσι όχι μόνο τιμωρήθηκε στο συγκεκριμένο ματς, αλλά θα έχανε και τον παίκτη για τρία παιχνίδια. Η λογική επιβάλλει την επανεξέταση τέτοιων περιπτώσεων και την απονομή δικαιοσύνης. Διότι οι κανονισμοί έγιναν για να βοηθούν το πνεύμα του παιχνιδιού και όχι για να το καταδυναστεύουν.