Οσο υπήρχε ο Οσκαρ μέσα στο παιχνίδι, ο Ολυμπιακός, σαν να μην έφτανε που είχε τα χάλια του τα μαύρα και τον αέρα να τον παιδεύει, δεν μπορούσε να κάνει και κάποια ευκαιρία. Η αλλαγή του Μπελούτσι με τον απογοητευτικό για μια ακόμα φορά Ισπανό αποκατέστησε την ισορροπία στην ομάδα, έφερε τον Ολυμπιακό με μεγαλύτερες αξιώσεις στην αντίπαλη περιοχή και μετά τη διπλή ευκαιρία στο 62' ήρθε το γκολ στο 69' από μια υπέροχη σέντρα του Ντιόγο συστημένη για το κεφάλι του Μπελούτσι.
Ο ΟΦΗ, που έτσι κι αλλιώς είχε περιοριστεί σε παθητικό ρόλο, δεν μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα. Το δεύτερο γκολ ήταν φυσιολογική εξέλιξη. Αυτό που με κάνει να νιώθω περίεργα και ν’ αγανακτώ ώρες-ώρες είναι γιατί να μην υπάρχει ένας ακόμα επιθετικός, μια λύση που θα κάνει τη ζωή της ομάδας πιο εύκολη. Ο Οσκαρ, όσο και να προσπαθούμε να τον «βαφτίσουμε» δεύτερο επιθετικό, τέτοιος δεν είναι.
Ο Μήτρογλου δεν μπορεί να πείσει εμένα τουλάχιστον ότι μπορεί να τον εμπιστευτεί κάποιος ως αξιόλογη μονάδα, έστω και για να έρχεται από τον πάγκο. Αρα αυτό που όφειλε από το προηγούμενο καλοκαίρι να είχε πράξει ο Ολυμπιακός ήταν να έχει έναν ακόμα φορ στο ρόστερ του. Τώρα είναι ανάγκη να το πράξει και να βρει δύο και όχι έναν. Ο Θρύλος απ’ αυτό το ματς θα πρέπει να κρατήσει την πρόκριση και τίποτα παραπάνω. Βέβαια η άνεση με την οποία κερδίζει τα εκτός έδρας παιχνίδια, ακόμα και χωρίς να παίζει ιδιαίτερα καλά, σημαίνει πολλά.