Οι ξένοι που κάνουν τη διαφορά…

Ένα από τα αγαπημένα χόμπι του Έλληνα είναι η μετατόπιση ευθυνών και φυσικά αυτό το στοιχείο δεν θα μπορούσε να λείπει από τον χώρο του ποδοσφαίρου. Κάθε Κυριακή βράδυ βλέπουμε τις δηλώσεις των «αδικημένων» προπονητών και στη συνέχεια αναλύουμε τα αμφισβητούμενα πέναλτι, οφσάιντ, ακόμη και τα κόρνερ…Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι στον τομέα της διαιτησίας όλα βαίνουν καλώς. Αντίθετα, μοιάζει ξεκάθαρο ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο απαρτίζεται από μέτριους, μέχρι κακούς διαιτητές. Ωστόσο, όταν ασχολούμαστε με το ποδόσφαιρο προτεραιότητα έχουν οι πρωταγωνιστές και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους παίκτες. Εκεί λοιπόν τίθεται το εξής ερώτημα: «Οι παίκτες είναι καλύτεροι από τους διαιτητές;»

Δεν χρειάζεται να παρακολουθεί κάποιος για καιρό το εγχώριο πρωτάθλημα, για να αντιληφθεί κάποια πράγματα. Το βασικότερο πρόβλημα που κρατά στάσιμο το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι οι άφιξη μέτριων ξένων ποδοσφαιριστών. Αν εξαιρέσουμε δύο με τρεις περιπτώσεις σε κάθε ομάδα οι υπόλοιποι είναι κάτω του μετρίου, σε σημείο που απορείς γιατί αποκτήθηκαν. Η απάντηση φυσικά είναι εύκολη και αφορά το χαμηλό κόστος, που είναι δυσανάλογο με τους Έλληνες. Συγγνώμη, αλλά πόσο κόστιζε στην Λάρισα ο Κηπουρός ή ο Χριστόπουλος που ήταν οι αναπληρωματικοί του Κοτσόλη, και πόσο κοστίζει ο Βράνιτς που χθες την πήρε στο λαιμό του; Πόσο καλύτερος και φθηνότερος είναι ο Μούταβζιτς του18χρονου Γκούρτσα, που χθες έδωσε την πρόκριση στους Σερραίους;

Βέβαια, στην κορυφή αυτής της λίστας δεν μπορεί να βρίσκεται άλλος από τον Όσκαρ Γκονζάλες του Ολυμπιακού. Άλλωστε, κοστίζει όσο η ενδεκάδα μιας μικρομεσαίας ομάδας στη Σούπερ Λίγκα, μια και αμοίβεται με 800 χιλιάδες ευρώ, ενώ δαπανήθηκαν πάνω από δύο εκατ. ευρώ για την απόκτηση του! Αν αυτός ο παίκτης, με αυτή την εικόνα που βλέπουμε έπαιζε στη Σαραγόσα, μάλλον ο (αδικημένος γενικά)Μενδρινός είναι για τη Βαλένθια! Μια από τα ίδια και χειρότερα στον ΟΦΗ. Με Σουλεάπ και Κορνέα προκοπή δε γίνεται, καλύτερα να στηριχθεί στον Σταυρακάκη και τον Ρουμπάκη που αγαπάνε και την ομάδα.

Με λίγα λόγια, για την μετριότητα του ποδοσφαίρου μας ευθύνονται πρώτα οι ομάδες και μετά οποιοσδήποτε άλλος. Σίγουρα υπάρχουν και πολύ καλοί ξένοι, αλλά δεν αποτελούν πάνω από το 20% στο σύνολο. Θα ήταν πιο φρόνιμο οι ομάδες -και ιδιαίτερα οι μικρομεσαίες- που δεν έχουν σκοπό να δαπανήσουν πολλά λεφτά να δώσουν ευκαιρίες σε νεαρούς Έλληνες , αφού τόσα χρόνια μόνο ακούμε για φυτώρια, αλλά μονίμως μένουμε στα λόγια. Άλλωστε, υποτίθεται ότι ο ξένος παίκτης έρχεται για να κάνει τη διαφορά.

Υ.Σ. Η αναφορά των συγκεκριμένων ομάδων και των παικτών έχει να κάνει με τα χθεσινά παιχνίδια, που μου έδωσαν την αφορμή για το θέμα και τίποτα παραπάνω. Άλλωστε, και οι 16 ομάδες της Σούπερ Λίγκας έχουν «λαβράκια» τέτοιου τύπου…