Ο Oλυμπιακός χθες έκανε φάσεις και μάλιστα μπήκε δυνατά στο ξεκίνημα του αγώνα, επιβάλλοντας τον ρυθμό του και αποδεικνύοντας από την αρχή του ματς ότι είναι το αφεντικό. Είχε την κραυγαλέα ευκαιρία με τον Μπελούτσι, που σε κενό τέρμα σχεδόν σημάδεψε το δοκάρι, πέτυχε το γκολ και είχε πολλές ευκαιρίες ακόμα να βάλει και το δεύτερο. Ομως η αναποτελεσματικότητα στην τελική προσπάθεια αναδεικνύει και την έλλειψη ενός καλού σέντερ φορ, αλλά και την περιορισμένη συγκέντρωση που υπάρχει στην ομάδα.
Αν θέλετε να το εξηγήσετε έτσι, υπάρχει κάτι ανάμεσα σε εκνευρισμό και υπερβολική σιγουριά. Ο Θρύλος μπορεί να μην έκανε κάτι το απίστευτο απέναντι σε μια ομάδα με ευάλωτη άμυνα, όμως έκανε πολλές ευκαιρίες, μπήκε δυνατά στο ματς, κάτι που σπάνια κάνει φέτος στα παιχνίδια του στο ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά δεν μπόρεσε να δώσει έκταση στο σκορ. Η ζωή του θα ήταν ασφαλώς ευκολότερη αν υπήρχε ένα ακόμα σέντερ φορ που να έχει τη δυνατότητα να στέλνει την μπάλα στο «πλεκτό». Γι' αυτό επισημαίνω πως και αυτή η αναμέτρηση ανέδειξε το πρόβλημα που υπάρχει στην επίθεση, με δεδομένο πως και ο Ντιόγο αυτή τη στιγμή δεν είναι στα καλύτερά του.
Ακόμα μια επισήμανση είναι ότι αυτός που φάνηκε πολύ κουρασμένος, και καλό θα ήταν να υπάρχουν λύσεις στον πάγκο για να πάρει ανάσες, ήταν ο Ντουντού, που και αυτός χθες δεν βρέθηκε σε καλή ημέρα. Ο Βραζιλιάνος πρέπει κι αυτός κάποια στιγμή να πάρει μια ανάσα, ώστε να μπορεί με μεγαλύτερη άνεση να αντεπεξέρχεται. Ομως, με τον Στολτίδη έξω εδώ και τόσον καιρό ο Ντουντού έχει τραβήξει πολύ... κουπί.