Τα καρύδια και ο...τοίχος

Σήμερα με βγάζει από τον κόπο να γράψω ένας αναγνώστης. Μεταφέρω το μέϊλ του αυτούσιο, γιατί έχει πλακίτσα. Ε, αφαιρόντας κάποιους χαρακτηρισμούς.

Αγαπητέ κε. Νικολακόπουλε,

με μεγάλη αγανάκτηση διάβασα την -με πλάγιο και ύπουλο τρόπο- "απάντηση" του δημοσιογράφου Κώστα Βαϊμάκη στο άρθρο που δημοσιεύσατε στο sport-fm.gr σχετικά με τα (πέραν από κάθε αμφισβήτηση πλέον) "καρύδια" του Ντιόγο.

Ο εν λόγω δημοσιογράφος, στο χαρακτηρισμό σας απαντάει με τις εξής φράσεις στο "άρθρο" του "Ηλίθιες Ερωτήσεις, Θανάσιμες Απαντήσεις":

- Εχουν παίξει όλοι κάποιο κρυφό, μονταδόρικο στοίχημα να κερδίσει ο Ολυμπιακός όλους, μα όλους τους αγώνες στο Καραϊσκάκη με κάθε τρόπο; Αν ναι, να μας το πείτε να παίξουμε κι εμείς να κονομήσουμε.

- Θα βγουν τώρα όλοι οι εμπειρογνώμονες και οι ειδικοί του ποδοσφαίρου, που έσκιζαν τα ρούχα τους για το πέναλτι του Ρόκα στον Ντουντού, να μας πουν τι ακριβώς έκανε ο Πάντος στον Σουάνη; Ή τους τέλειωσαν οι μπαταρίες και είναι στο off;

- Για το οφσάιντ του Ντιόγο θα κάνουμε καμιά συζήτηση ή στους παίκτες με μεγάλα «καρύδια» δεν σφυρίζονται οφσάιντ, επειδή τα «καρύδια» τους καλύπτονται από τον τελευταίο αμυντικό;

Ηλίθιες ερωτήσεις, θανάσιμες απαντήσεις

Παρακαλώ, επειδή η "αντικειμενικότητα" που επιτάσσει ο αθλητικός (έντυπος και μη) τύπος σήμερα σας έφερε να "συνεργάζεστε" κάτω από την ίδια στέγη (στο sport-fm.gr), θα περίμενα και θα ζητούσα από εσάς να χαρίσετε μία περιποιημένη απάντηση στον εν λόγω κύριο - μία απάντηση όπως εσείς τόσα χρόνια ξέρετε να δίνετε.

Τα σημεία που έχετε πολλάκις αναφέρει και στέκουν ως επιχειρήματα απέναντι στο δήθεν "χιουμοριστικό" λιβελλογράφημα του εν λόγω στερημένου -απο πρωταθλήματα σίγουρα- δημοσιογράφου θα μπορούσαν να είναι:

- Όταν στο γήπεδό σου κάνεις τριπλάσιες (σε αριθμό και ουσία) ευκαιρίες από τους συνδιεκδικητές σου (όντας ευρισκόμενοι και οι δύο σε κακή μέρα) τότε ΝΑΙ, μπορείς να πάρεις τη νίκη και να μη σπαταλήσεις βαθμούς (παράδειγμα: Ολυμπιακός με Ξάνθη και Θρασύβουλο, Παναθηναϊκός με Ηρακλή, Ολυμπιακό και ΑΕΚ). Εαν θέλεις ισχυρή έδρα και νίκες εντός (έστω και μισό μηδέν), φρόντισε πρώτα να φτιάξεις ομάδα που θα παίζει μπάλα και θα πνίγει τον αντίπαλο.

- Ο Πάντος στο Σουάνη έκανε ότι και ο Φλίσκας στο Μπελούτσι: Και στις δύο περιπτώσεις η μπάλα πέταγε μέτρα μακριά (στην περίπτωση του Σουάνη χιλιόμετρα) - τυπικά ήταν πέναλτι, πρακτικά δεν δίνεται τίποτα.

- Τα "καρύδια" του Ντιόγο είναι τόσο μεγάλα που φαίνονται με γυμνό μάτι - αν και εύκολος στόχος, αντέχουν σε μπουνιές, κλωτσιές, τάκλιν με ψαλιδάκια και τις τάπες έξω... Εγώ θα συζητούσα καλύτερα για τα ίδιας απόχρωσης καρύδια κάποιων άλλων πολυδιαφημισμένων παιχτών (κάποιοι τους είπαν μεταγραφές του αιώνα), που όταν ακούν τις λέξεις "ηγούμαι", "μπαίνω μπροστά", "αναλαμβάνω ευθύνη", "μπροστάρης", "στήριγμα", "τοίχος" (και εσχάτως τις λέξεις "σκοράρω" και "πλασάρω") μαζεύονται τόσο ψηλά και κρύβονται τόσο βαθιά, σαν να έπεσε ξαφνικά η θερμοκρασία στους -9...

Με εκτίμηση

Ζώτος Φοίβος

Υ.Γ. Δεν ισχύει κάτι από τα παραπάνω, εάν ο κος Βαϊμάκης ενημέρωσε, ως όφειλε να πράξει, πρώτα εσάς για το σκωπτικό (ο Θεός να τον κάνει) χαρακτήρα του άρθρου του.