Δεν υπάρχει συνταγή για την ευρωπαϊκή επιτυχία (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Eνα μεγάλο ξένο όνομα δεν εγγυάται το πρωτάθλημα στην Ελλάδα, πολύ δε περισσότερο έναν ευρωπαϊκό τίτλο
Από το πραγματικό δίλημμα το πρόβλημα ήταν πάντα ο εγκλωβισμός. Να φύγει ο Μπάγεβιτς. Σύμφωνοι. Να έρθει ποιος; Ενας μεγάλος ξένος προπονητής! Ωραία. Εύκολο να το λες. Ποιος είναι αυτός ο μεγάλος ξένος προπονητής; Ο Ιρουρέτα; Και για να έχουμε καλό ρώτημα, ο Βάσκος πέραν του τίτλου με την Κορούνια το 2000 τι άλλο στην καριέρα του πείθει πως είναι αυτός που θα κάνει την υπέρβαση; Γιατί στον Ολυμπιακό -και πολύ καλά κάνουν- θέλουν πια το κάτι παραπάνω. Μία ευρωπαϊκή διάκριση. Το ζητούμενο και πάλι είναι: με ποιον; Με τον Κούμαν; Ο Ολλανδός έχει όλα τα εχέγγυα αν και δεν έπιασε στον Αγιαξ και για ένα διάστημα ήταν ο διακαής πόθος των οπαδών της Μπαρτσελόνα, πριν... ανακαλύψουν τον Ράικαρντ.

Η απάντηση λοιπόν είναι μόνο μία. Κανείς δεν ξέρει! Ο,τι και να ισχυριστεί κανείς, μπορεί να ξεφτιλιστεί εύκολα. Και ο ερχομός ενός πολύ μεγάλου ονόματος δεν εγγυάται καλά καλά ούτε το πρωτάθλημα στην Ελλάδα, πολύ δε περισσότερο έναν ευρωπαϊκό τίτλο. Στην Ελλάδα κατά καιρούς δούλεψαν ΤΕΡΑΣΤΙΑ ονόματα. Συνήθως ΑΠΕΤΥΧΑΝ. Στον ίδιο τον Ολυμπιακό, για να μην πάμε παραπέρα, ήρθε το 1984 τεχνικός ο Γκέοργκ Κέσλερ (φωτό), πρώην τεχνικός της εθνικής Ολλανδίας και δημιουργός του θαύματος της Αλκμααρ (ΑΖ67 όπως τη λέγαμε τότε), η οποία έκανε νταμπλ το '81 και έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Οχι μόνο απέτυχε αλλά δεν έβγαλε τη χρονιά! Το '81 ανέλαβε ο Χέλμουτ Σενέκοβιτς, ο οποίος κατάφερε να πάει την εθνική Αυστρίας σε ένα Μουντιάλ έπειτα από δεκαετίες, όμως και αυτός δεν έβγαλε τα Χριστούγεννα στον Πειραιά.

Ονόματα όπως του Στέφαν Κόβατς (πρωταθλητή Ευρώπης με τον Αγιαξ το '72 και το '73), του Μπέλα Γκούτμαν (που οδήγησε την Μπενφίκα στην κορυφή της Ευρώπης), του Γκίντερ Μπένγκτσον (Κυπελλούχου ΟΥΕΦΑ με την Γκέτεμποργκ) και του Τόμισλαβ Ιβιτς (ο οποίος πήρε τίτλους σε έξι διαφορετικές χώρες) ήρθαν στον Παναθηναϊκό κι έφυγαν νύχτα! Στην ΑΕΚ δεν μπόρεσε να δώσει τίτλο μία φυσιογνωμία, όπως ο Φάντροκ, ενώ στον ΠΑΟΚ απαξίωσαν τον Μπένγκτσον, τον Μπλάζεβιτς, το Μπίλι Μπίγκαμ και τον Ρίνους Ισραελ.

Και όλοι αυτοί που αναφέραμε, προτού έρθουν στην Ελλάδα, ήταν ΑΠΛΗΣΙΑΣΤΟΙ. Ενα άλλο δίλημμα λέει πως καλός ο (κάθε) Μπάγεβιτς, αλλά δεν κάνει για την Ευρώπη. Και ποιος λέει πως για να διακριθείς σε ευρωπαϊκή διοργάνωση είναι υποχρεωτικό να έχεις προπονητή, ο οποίος έχει κερδίσει διεθνείς τίτλους; Ο Μουρίνιο ήταν ή όχι παντελώς άγνωστος πριν ξεπεταχτεί με την Πόρτο; Ο Μπενίτεθ δούλευε πριν από λίγα χρόνια σε γυμναστήριο! Ο Τερίμ πριν οδηγήσει τη Γαλατασαράι στην ευρωπαϊκή υπέρβαση το 2000 ήταν γνωστός; Ο Αρτούρ Ζόρζε, ο οποίος το '87 πήγε για πρώτη φορά την Πόρτο στην κορυφή της ηπείρου μας, δεν ήταν άσημος; Ηξερε κανείς τον Ερικσον πριν πάρει με την Γκέτεμποργκ το εκπληκτικό ΟΥΕΦΑ το '82 διαλύοντας το Αμβούργο;

Δεν υπάρχει λοιπόν συνταγή για την ευρωπαϊκή επιτυχία. Θεωρώ τεράστιο λάθος του Μπάγεβιτς να μείνει υπό προθεσμία στον Ολυμπιακό. Και θεωρώ θεμιτό κάθε οπαδός για την ομάδα του να ονειρεύεται ένα καλύτερο «αύριο» με μεγάλο ξένο προπονητή. Που πιθανόν και να έρθει. Που πιθανόν και να πετύχει την υπέρβαση. Που πιθανόν όμως επειδή δεν ξέρει την ελληνική λογική -όπως και όλοι αυτοί που έγραψα πιο πάνω- να αποτύχει και στα απλά και όχι μόνο στα δύσκολα!