Τα δύο ίσως πιο σημαντικά πράγματα που ενοχλούν αυτή την στιγμή τον Βαλβέρδε είναι ότι μέσα από μία διαδικασία πολλών αγώνων έχει αντιληφθεί πως δεν μπορεί να έχει μία στοιχειώδη βεβαιότητα για το πώς θα του παίξουν στο εκάστοτε επόμενο παιχνίδι του Ολυμπιακού δύο από τα βασικά στελέχη της ομάδας του. Κι αναφερόμαστε στον Πατσατζόγλου και στον Γκαλέτι.
Ο Βαλβέρδε έχει τον πονοκέφαλο ότι με αυτούς τους δύο παίκτες δεν μπορεί να έχει το κεφάλι του ήσυχο. Διότι, μπορεί σε ένα παιχνίδι να διαπρέψουν και να αποτελέσουν τους κορυφαίους παίκτες του Ολυμπιακού, αλλά μπορεί στο αμέσως επόμενο παιχνίδι να μην… υπάρχουν. Κι αυτό είναι κάτι που πραγματικά προβληματίζει τον προπονητή του Ολυμπιακού.
Γιατί ο ισπανός θέλει μία μίνιμουμ σταθερότητα. Ας μην είναι σταθερότητα του «9». Ας είναι του «7» και του «8». Αλλά να ξέρει πως όταν ξεκινάει ένα παιχνίδι, να μπορεί να υπολογίζει σε αυτούς τους δύο παίκτες. Όχι από το ένα ματς στο άλλο να βλέπει μία ανισορροπία από το «9» στο «5».
Κι αν τα βάλουμε λίγο κάτω, θα δούμε ότι πραγματικά κάπως έτσι είναι τα πράγματα. Ο Γκαλέτι εύκολα μπορεί να αναδειχθεί σε πρώτο παίκτη του Ολυμπιακού, ιδίως μέσα στο Καραϊσκάκη, αλλά κι εξίσου εύκολα να… χαθεί στο επόμενο παιχνίδι, ιδίως εκτός Καραϊσκάκη.
Με τον Πατσατζόγλου τα ίδια. Από εκεί που τον βλέπεις να διαπρέπει με την ΑΕΚ, να είναι σούπερ και να σκοράρει κιόλας με τον ΠΑΟΚ και την Μπενφίκα, τον βλέπεις να κυλάει στη μετριότητα σε μία σειρά άλλων αγώνων.
Μόνο που έτσι δουλειά δεν γίνεται. Γιατί πολύ απλά ένας προπονητής δεν είναι δυνατόν να ξεκινάει ένα παιχνίδι και να μην ξέρει τι μπορεί σε γενικές έστω γραμμές τι θα του δώσουν δύο βασικοί παίκτες του.
Και το χειρότερο, θεωρεί ο Βαλβέρδε ότι δεν έχει και αναπληρωματικούς τους-απόντος του Στολτίδη.