Mια ανοιχτή κούρσα που, όμως, έχει το σύνηθες φαβορί

Η πιο ανοιχτή κούρσα για τον τίτλο στο αγγλικό πρωτάθλημα εδώ και μία δεκαετία είναι σε εξέλιξη και η Λίβερπουλ για πρώτη φορά από το 1996 προηγείται ανήμερα των Χριστουγέννων. Με την Τσέλσι να βρίσκεται ακριβώς από πίσω της, έχοντας μόνο νίκες και μία μόλις ισοπαλία εκτός έδρας, το φαβορί και γι' αυτή τη σεζόν λέγεται Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Ο Φέργκιουσον και οι παίκτες του στην Ιαπωνία, όπου κατέκτησαν και τον τίτλο του πρωταθλητή κόσμου, θα έτριβαν τα χέρια τους από χαρά, αναλογιζόμενοι πως έχοντας δύο παιχνίδια λιγότερα μοιάζουν ολοένα και περισσότερο φαβορί και για τον φετινό τίτλο. Κακά τα ψέματα, οι «κόκκινοι διάβολοι», έχοντας δώσει όλα τα δύσκολα παιχνίδια εκτός έδρας (Τσέλσι, Λίβερπουλ, Αρσεναλ, Μάν. Σίτι, Τότεναμ, Αστον Βίλα, Εβερτον, Μπλάκμπερν) στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος και με επτά πόντους μακριά από την κορυφή, οι οποίοι μπορεί κάλλιστα να γίνουν ένας, φαντάζουν ως η αδιαφιλονίκητη πρώτη επιλογή. Ομως η συνολική εικόνα τους δεν είναι ίδια με πέρυσι, όταν έπειθαν σε κάθε εμφάνιση για την ανωτερότητά τους. Ακόμα κι έτσι ξέρουν περισσότερο από τον καθένα τον τρόπο με τον οποίο κερδίζονται οι τίτλοι. Κάτι που η πρωτοπόρος Λίβερπουλ φαίνεται να μη γνωρίζει επειδή στα τελευταία πέντε ματς έχει μόλις μία νίκη και τέσσερις ισοπαλίες, τις τρεις με Φούλαμ, Γουέστ Χαμ και Χαλ εντός έδρας. Ματς, δηλαδή, που η Γιουνάιτεντ ακόμα και στην κακή της μέρα ξέρει να κερδίζει. Η διαφορά πιθανότατα είναι τα γκολ του Φερνάντο Τόρες, ο οποίος πέρυσι σκόραρε κατά βούληση και φέτος ταλαιπωρείται από θλάσεις. Η Λίβερπουλ είχε ευκαιρίες έως τώρα να ξεφύγει στη βαθμολογία αλλά τις πέταξε, κάτι που συμβαίνει και με την Τσέλσι, η οποία εντός έδρας έχει απολέσει τους πιο πολλούς βαθμούς από οποιαδήποτε προηγούμενη σεζόν από το 2003 και ύστερα. Οσο για την Αρσεναλ, που μπορεί να νικήσει την Τσέλσι και τη Γιουνάιτεντ αλλά να χάσει από Φούλαμ, Σίτι, Χαλ, Αστον Βίλα και Στόουκ, η πικρή αλήθεια είναι πως δεν μπορεί να κατακτήσει τον τίτλο. Μάλιστα, σε πραγματικά μεγέθη είναι η πρώτη φορά -περισσότερο και από το 2006- που την τελευταία αγωνιστική ξεπέρασε την Τότεναμ, η οποία κινδυνεύει να απολέσει το στάτους της ομάδας που βρίσκεται στο Top 4. Η Αστον Βίλα και η εξαιρετική της πορεία έως τώρα υπαγορεύουν την ανάγκη να υπολογιστεί ως πολύ σοβαρή διεκδικήτρια του προνομίου της εξόδου στο Τσάμπιονς Λιγκ. Μάλιστα, αν σε λίγες μέρες οι «χωριάτες» νικήσουν την Αρσεναλ και στο «Βίλα Παρκ», τότε δεν θα χωρά αμφιβολία πως θα βρίσκονται κοντά στον στόχο τους.

Και μόνο το ότι η κούρσα για τον τίτλο περιλαμβάνει πέντε ομάδες ανήμερα των Χριστουγέννων αποτελεί από μόνο του ένα καινούργιο γεγονός για την Πρέμιερσιπ της τελευταίας δεκαετίας. Συνήθως τέτοια εποχή η Λίβερπουλ ήταν εκτός μάχης και η Αστον Βίλα τελευταία φορά που βρισκόταν ψηλά ήταν το 1998 -ήταν στην κορυφή τέτοια μέρα σαν σήμερα. Το γεγονός από μόνο του είναι σημαντικό, ασχέτως αν δεν επαναλαμβάνεται εύκολα το φαινόμενο του 1975, όταν η ένατη τα Χριστούγεννα, Ντέρμπι Κάουντι, πήρε το πρωτάθλημα, ή αυτό του 1987, όταν η έβδομη Εβερτον κατέκτησε τον τελευταίο της τίτλο, γεγονότα που επιβεβαίωναν πραγματικά πως η αγγλική λίγκα ήταν το πιο απροβλεπτο πρωτάθλημα στον πλανήτη. Κι έτσι μας αρέσει. Και αφήνει ελπίδες στους αισιόδοξους πως το 2009 ίσως είναι μία καινούργια αρχή. Για τους απαισιόδοξους, αντίθετα, θα είναι απλώς η εξαίρεση σ' ένα μονότονο κανόνα.

Χαλαρώστε και «πάρτε το μηδέν»

Με τα τελευταία ψώνια πριν από τα Χριστούγεννα να αποτελούν ένα βραχνά για πολλούς, επιτρέψτε μου κάποιες ιδέες για οικονομικά αλλά συνάμα χρήσιμα δώρα. Το νέο CD του Αντώνη Ρέμου, με τίτλο «Αλήθειες και ψέματα», έφτασε στα χέρια μου και το απόλαυσα. Ευχαριστώ τον φίλο Δημήτρη Γιαρμενίτη από τη SONY-BMG που με σκέφτηκε και μου το έστειλε μαζί με το καινούργιο CD της Beyonce, που ήταν ιδανική λύση για την κόρη μου. Από ξένα CD το -με διαφορά- κορυφαίο του 2009 είναι το «Viva La Vida» των Coldplay, το οποίο συνδυάζει και ωραία μουσική και πρωτότυπο στίχο.

Από βιβλία απόλαυσα πραγματικά το καινούργιο του Κωνσταντίνου Καμάρα «Πάρε το μηδέν» από τις εκδόσεις «Ωκεανίδα», στο οποίο όποιος μεγάλωσε στη δεκαετία του '80 θα πιάσει τον εαυτό του να συμφωνεί νοερά με πολλές παρατηρήσεις του συγγραφέα. Το πηγαίο χιούμορ και η εκπληκτική λεξιπλασία του συγγραφέα φέρνουν τον αναγνώστη πολλές φορές σε θέση αφηγητή! Για μένα αυτή είναι και η μεγαλύτερη επιτυχία του Κωνσταντίνου. Αν δεν είχε κι αυτή τη βλαβερή συνήθειά του να υποστηρίζει με φανατισμό την Εβερτον, είμαι βέβαιος πως θα ήμασταν οι καλύτεροι φίλοι. Από την άλλη, σκέφτομαι πως μόνο ένας οπαδός των «toffees» θα ήταν οπλισμένος με τόση στωικότητα για να μπορεί να γράψει όλα εκείνα που βασανίζουν τους ανθρώπους της γενιάς μας και να μη διστάζει να τα εκθέσει στη δημοσιότητα! Το εξώφυλλο του βιβλίου με το κλασικό κόκκινο τηλέφωνο των περιπτέρων, που αποτελεί πια μουσειακό είδος, με τη σχισμή για δίδραχμο, που στον δρόμο έγινε δεκάδραχμο, συνοψίζει όλο το περιεχόμενο του καλύτερου βιβλίου που διάβασα εδώ και καιρό!

Επίσης με ξάφνιασε ευχάριστα το βιβλίο του Μάκη Διόγου «Μικρές Αθλητικές ιστορίες» από τις «Εναλλακτικές Εκδόσεις», το οποίο καταπιάνεται με περίεργα αλλά σημαντικά γεγονότα που σημάδεψαν εποχές. Ιστορικά, πολιτικά, πολιτιστικά στοιχεία που παντρεύονται με το ποδόσφαιρο όπως μόνο η ίδια η ζωή ξέρει να κάνει. Αξίζει να το ψάξετε και να το διαβάσετε ή να το χαρίσετε σε όποιον πιστεύει πως η μπάλα είναι ταξίδι και όχι προορισμός!