Τα «έχωσε» σε Λέτο, Μπράβο, Ντιόγο…

Έχει καλό τρόπο σκέψης ο Βαλβέρδε σε ό,τι αφορά το πώς θα κρατήσει τα αποδυτήρια. Διότι, ξέρει πως είναι ένας ξένος προπονητής και το πιο δύσκολο είναι να αποκτήσει την αποδοχή των Ελλήνων ποδοσφαιριστών-αφού με τους περισσότερους ξένους μπορεί και συνεννοείται ο ίδιος, μιλώντας ισπανικά, με την ύπαρξη τόσων Λατίνων και παικτών προερχόμενων από την Πριμέρα Ντιβιζιόν.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Βαλβέρδε σε τρεις διαφορετικές περιπτώσεις έδειξε το σκληρό του πρόσωπο, βάζοντας στη θέση τους ισάριθμους ξένους παίκτες. Πρώτα τον Λέτο, μετά τον Μπράβο και την περασμένη εβδομάδα τον Ντιόγο.

Προσέξτε, ότι τον Λέτο τον έφερε ο ίδιος ο Βαλβέρδε. Ότι ο Μπράβο είναι συμπατριώτης του Ισπανού τεχνικού. Κι ότι ο Ντιόγο είναι ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης και μάλλον το μεγαλύτερο περιουσιακό στοιχείο του συλλόγου…

Φρόντισε ο Βαλβέρδε να παραδειγματίσει, με τις ευκαιρίες φυσικά που του δόθηκαν. Γιατί οι παίκτες αυτοί του έδωσαν την αφορμή να τους βάλει χέρι. Κι ενήργησε δικαιολογημένα. Για να δείξει σε όλη την ομάδα ότι ο προπονητής δεν κάνει τα στραβά μάτια. Ότι δεν έχει παιδιά και αποπαίδια. Ότι επιβάλλει τιμωρίες και κάνει παρατηρήσεις ανεξάρτητα του ονόματος και της χώρας του καθενός.

Έχει αντιληφθεί ο Βαλβέρδε ότι οι Έλληνες παίκτες έχουν μία διαφορετική νοοτροπία και χρειάζονται μία διαφορετική αντιμετώπιση και θέλει να τους κερδίσει, «λέγοντάς» τους, ουσιαστικά, ότι δεν τους διαχωρίζει από τους ξένους, ότι τους υπολογίζει το ίδιο και ότι δεν έχει σε άλλη μοίρα τα ονόματα η, τους πιο ακριβούς παίκτες η, τους θεωρούμενους δικούς του.