Ένας τέλειος Λέτο, για…

Ο Λέτο για ένα έστω μικρό διάστημα του αγώνα με τον Λεβαδειακό, ήταν τουλάχιστον στα δικά μου τα μάτια, ένας ιδανικός αριστερός χαφ για τον Ολυμπιακό. Πράγματι μικρό χρονικό διάστημα, γύρω στα 20 λεπτά τα υπολογίζω, στα μέσα του α΄ ημιχρόνου.

Ήταν ένας Λέτο που τα έκανε όλα, όπως έπρεπε να τα κάνει ένας μοντέρνος αριστερός χαφ εξτρέμ.

Έβγαλε δύο ασίστ στον Μπελούτσι, εκ των οποίων η μία μετατράπηκε σε γκολ.

Είχε μία κανονιά έξω από την περιοχή, που μάλλον ήταν το καλύτερο σουτ του αγώνα-μετά το γκολ φυσικά του συμπατριώτη του.

Έπαιρνε την μπάλα, ντρίμπλαρε κι αμέσως την έδινε σε συμπαίκτη του, χωρίς να επιχειρεί το κάτι παραπάνω. Έκανε πάσα η, ντρίμπλα.

Έκλεβε μπάλες από αντιπάλους.

Πρέσαρε γρήγορα και ψηλά.

Μάρκαρε.

Έδινε την μπάλα με τη μία.

Συγνώμη, τι άλλο μπορείς να περιμένεις από ένα αριστερό χαφ, στα 22 χρόνια του;

Νομίζω τίποτα παραπάνω. Η, μάλλον μπορείς να περιμένεις να τα κάνει αυτά, όχι για ένα 20λεπτο, αλλά για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Κι όχι μόνο στο α΄, αλλά και στο β΄ ημίχρονο.

Και κάτι άλλο: να μην χρειαστεί για να τα κάνει αυτά, να σου έχει σπάσει τα νεύρα στο ξεκίνημα του παιχνιδιού και για 15 λεπτά και να έχεις φτάσει στο σημείο να τον κράξεις, μετά και την τρίτη φορά που πήρε την μπάλα και επιχείρησε να ντριμπλάρει και τον εαυτό του…

Διότι, αυτό έγινε την Κυριακή στο Καραϊσκάκη…