Αυτή τη φορά μάς πήρε ο ύπνος

Tα ίδια, Παντελάκη μου, τα ίδια, Παντελή μου. Επειτα από ένα σερί καλών αγώνων ο Ολυμπιακός απογοήτευσε και πάλι τον κόσμο του. Ναι, νίκησε τον Λεβαδειακό. Ναι, κράτησε την κορυφή και αύξησε τη διαφορά από τον ΠΑΟΚ και διατήρησε αυτή που είχε από τον ΠΑΟ. Μόνον αυτό. Τίποτε άλλο. Ο κόσμος πήγε στο γήπεδο για να δει μπάλα. Δεν θα βγει πάντα το υπερθέαμα που είδαμε με Μπενφίκα και Πανιώνιο, αλλά τουλάχιστον περιμέναμε να δούμε μια προσπάθεια της προκοπής. Μας πήρε ο ύπνος στο δεύτερο μέρος. Με το 1-0 παίζεις πάντα με τη φωτιά έως το φινάλε.

Τελικά, είδαμε αυτά που βλέπαμε και πέρυσι με το να παρακαλάμε να μη γίνει καμιά στραβοκλοτσιά και βγει η γκέλα από εκεί που δεν το περιμένεις. Ο Βαλβέρδε έδωσε και πάλι ευκαιρίες, αλλά κανείς δεν τις αξιοποίησε. Οι περισσότεροι θα πουν ότι η ομάδα ήταν κουρασμένη από το ταξίδι και το παιχνίδι στο Χάρκοβο. Εγώ είδα ότι οι πιο πολλοί παίκτες πήραν αψήφιστα τον αγώνα και είχαν το μυαλό τους στο ματς με τη Χέρτα. Ο αγώνας με τους Γερμανούς είναι κρίσιμος για τη συνέχεια στο ΟΥΕΦΑ. Ναι, αλλά πριν από αυτόν προηγούνταν τα παιχνίδια με τη Λιβαδειά και τη Λάρισα.

Το πρωτάθλημα είναι πάντα ο πρώτος στόχος και ακόμα ο Ολυμπιακός δεν έχει κατακτήσει κάτι. Εχει μια καλή διαφορά, αλλά ακόμα είναι πολύ νωρίς. Η εικόνα και κυρίως οι μεταπτώσεις στην απόδοση δεν επιτρέπουν σε κανέναν στο λιμάνι να εφησυχάζει. Ξέρω, θα πείτε ότι γκρινιάζω αν και η ομάδα κερδίζει. Αλλο το κερδίζει, όμως, κι άλλο το παίζει ωραία μπάλα. Ελπίζω να επανέλθουν άμεσα στις καλές εμφανίσεις, ώστε να μη θεωρηθεί τυχαίο γεγονός εκείνη η εβδομάδα με τη σούπερ απόδοση και τα δώδεκα γκολ σε Ηρακλή, Μπενφίκα και Πανιώνιο. Στη Λάρισα αναμένουμε να δούμε τον πραγματικό Ολυμπιακό και όχι αυτόν που γεμίζει με άγχος τον κόσμο του. Η Χέρτα μπορεί να περιμένει...