Μια κίνηση που δείχνει αλλαγή νοοτροπίας

Στον Παναθηναϊκό άρχισαν να λειτουργούν σωστά, αν και άργησαν. Ο Τεν Κάτε θα κάνει τις εισηγήσεις για την ενίσχυση του ρόστερ τον Ιανουάριο. Το αυτονόητο δηλαδή. Γιατί στην Ελλάδα, όπου εύκολα κρίνουμε τους προπονητές, δεν είμαστε το ίδιο άνετοι στο να αντιληφθούμε ότι άλλοι δίνουν τους παίκτες και εμείς ζητάμε από τον προπονητή αποτελέσματα. Πώς; Κανένας σεφ στον κόσμο δεν θα μαγειρέψει καλά, αν δεν έχει ο ίδιος διαλέξει τα υλικά του. Στην Παιανία γκρίνιαζαν για τον Βίκτορ Μουνιόθ πριν από δύο χρόνια ότι είναι αμυντικογενής και ενδιαφέρεται μόνο για το αποτέλεσμα. Και έτσι πήγαν και πήραν τον Πεσέιρο, που δήλωνε πως προτιμά το 4-3 από το 1-0, αλλά στην πράξη αποδείχτηκε το αντίθετο. Ο Μουνιόθ, ο οποίος πριν έρθει στην Ελλάδα είχε δημιουργήσει ομάδα-μοντέλο στη Σαραγόσα, που πήρε την κατιούσα μετά τη φυγή του, φέτος ως προπονητής της Χετάφε βλέπουμε τι ζημιές έχει κάνει σε Μπαρτσελόνα και Ρεάλ. Ενδιάμεσα, όμως, απέτυχε στην Ουέλβα, κάτι που πολύ απλά σημαίνει ότι όπου βρίσκει καλό υλικό κάνει δουλειά.

Ο Τεν Κάτε ούτε χθεσινός είναι ούτε θα κριθεί από την παρουσία του στην Ελλάδα η καριέρα του. Εχει πάθει ζημιές όπως στον Αγιαξ, είχε επιτυχίες όπως στη Φίτεσε και φυσικά ως βοηθός κρίνεται άκρως επιτυχημένος σε Μπαρτσελόνα και Τσέλσι. Στον Παναθηναϊκό έχει προσπαθήσει να φανεί συνεπής σε αυτό που υποσχέθηκε, αλλά τα αμυντικά κενά δεν τον αφήνουν να ησυχάσει. Τώρα, με την εντολή να ψάξει και να προτείνει, φάνηκε η διαφορά του Ολλανδού. Η προσέγγιση ενός εξαιρετικού κεντρικού αμυντικού, όπως ο Αλεξ, είναι προϊόν της παρουσίας του Τεν Κάτε. Διαφορετικά, ο συγκεκριμένος παίκτης ούτε που θα σκεφτόταν σε αυτή την ηλικία και με τις προδιαγραφές που είχε η καριέρα του στην Αϊντχόφεν να συζητήσει καν το ενδεχόμενο να έρθει στην Ελλάδα. Ο Αλεξ, που αγωνιζόταν στην PSV ως δανεικός από την Τσέλσι, ήταν σημαντικό μέλος της ολλανδικής ομάδας στην πορεία της έως τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ το 2005, αλλά και στα προημιτελικά του 2007. Αντίθετα, στους Λονδρέζους δεν κατάφερε να γίνει βασικός, λόγω της παρουσίας των Τέρι και Καρβάλιο. Εχει δυσεύρετα στοιχεία, ξέρει πολλή μπάλα και φυσικά μία τέτοια προσθήκη θα έλυνε το πρόβλημα των «πρασίνων» στην αχίλλειο πτέρνα τους. Μία κίνηση που όφειλαν να έχουν κάνει από το καλοκαίρι, αλλά μην ξύνουμε συνέχεια την ίδια πληγή.

Ο Παύλος Γιαννακόπουλος με τον γνωστό αυθορμητισμό του είπε τη σοφή κουβέντα: «Εμπλεξα με μάνατζερ και έμαθα, ώσπου βρήκα τον Ομπράντοβιτς». Το καλοκαίρι στον ΠΑΟ αγόρασαν παίκτες όπως ο Σόουζα από... DVD, ενώ ο Τεν Κάτε παρακολουθούσε διακριτικά. Καλύτερα να αποφασίσουν να εμπιστευτούν έναν άνθρωπο και να του δώσουν πίστωση χρόνου, διότι μόνο έτσι μπορούν να βρουν τον δρόμο τους. Και ο Τεν Κάτε με την πρόταση για Αλεξ έδειξε αμέσως πως έχει πιάσει το νόημα. Ο ΠΑΟ χρειάζεται παίκτες τέτοιου τύπου, σε καλή ηλικία, με αδιαμφισβήτητα προσόντα και προοπτική. Αν κοστίζουν –πράγμα φυσιολογικό–, τότε τι να γίνει; Και φυσικά κοντόφθαλμες λογικές του τύπου «δεν έχει δικαίωμα ο Αλεξ να παίξει στην Ευρώπη φέτος γιατί ήδη έχει αγωνιστεί με την Τσέλσι» δεν έχουν βάση. Δεν αγοράζεις τέτοιον ποδοσφαιριστή για να παίξει σε ένα-δύο παιχνίδια, αλλά τον βλέπεις σαν κολόνα για να «χτίσεις» την άμυνά σου. Με δεδομένο πως χρήματα ξόδεψαν, και μάλιστα πολλά, οι μέτοχοι του ΠΑΟ το καλοκαίρι, αλλά προκοπή δεν είδαν, τουλάχιστον πρέπει να καταλάβει ο οπαδός πως κάποιες κινήσεις δεν γίνονται με στόχο ενός χρόνου, αλλά με προοπτική. Και η προσέγγιση στον Αλεξ δείχνει μία διαφορετική νοοτροπία.

Να τα χιλιάσεις, «Ηρα»!

Ο Ηρακλής συμπλήρωσε τα 100 χρόνια ζωής του την περασμένη εβδομάδα. Κάθε ανάλογη επέτειος οφείλει να είναι ορόσημο σε μία ομάδα, αλλά με τα προβλήματα που έχει συσσωρευμένα ο σύλλογος η αλήθεια είναι πως και οι ίδιοι κράτησαν χαμηλούς τους τόνους. Για την ιστορία, ο Ηρακλής έχει να επιδείξει δράση και πολύ πιο πριν από την επίσημη ίδρυσή του, το 1908, αφού για χρόνια ως Ομιλος Φιλόμουσων από το 1899 λειτουργούσε κάτω από τη... μύτη των Τούρκων συσπειρώνοντας τη νεολαία.

Το 1903 ενέταξαν και τον αθλητισμό στις δραστηριότητες και το νερό είχε μπει στο αυλάκι. Ο σύλλογος που είχε πρωτεργάτες τα πρώτα δύσκολα χρόνια φυσιογνωμίες όπως ο Μάλτος, ο Κούσκουρας, ο Κασάπης και ο Κοσμόπουλος γιγάντωσε. Μπορεί Ηρακλής να μην είναι μόνο το ποδόσφαιρο (για να μην ξεχνιόμαστε), αλλά η παρουσία του κορυφαίου Ελληνα ποδοσφαιριστή, του Βασίλη Χατζηπαναγή, με τα χρώματα του «Γηραιού» μένει χαραγμένη στις μνήμες όλων. Στο Web TV του NovaΣΠΟΡ FM ανεβάσαμε από χθες ένα βίντεο που έχει μέσα μοναδικές στιγμές.

Με τις ευχές από καρδιάς να τα χιλιάσει ένας σύλλογος με τέτοια προσφορά και ιστορία. Και κάτι ακόμη: οι μεγάλοι σύλλογοι κρίνονται από την κοινωνική τους προσφορά και όχι μόνο από τον αριθμό τροπαίων. Και ο «Ηρα» είναι πολύ μεγάλος διότι πάντα συνδύαζε κοινωνική δραστηριότητα με αθλητισμό.