Αμαρτία να τον λες αμυντικό χαφ

Μερικές φορές λες «χαλάλι τα λεφτά» για μία μεταγραφή, την οποία έχεις χρυσοπληρώσει τόσο πολύ, που σε έχει κάνει μετά να σκεφτείς, «ρε πολλά λεφτά δεν ήταν, αξίζει τόσα;».

Μία τέτοια περίπτωση δείχνει να είναι ο Ντουντού! Το να πληρώσει ένας σύλλογος όπως ο Ολυμπιακός 5,8 εκ. Ευρώ για ένα αμυντικό μέσο είναι κάτι που δεν το είχε ξανακάνει. Και τον παγκόσμιο πρωταθλητή με τη Γαλλία Καρεμπέ είχε φέρει και τον Ζε Ελίας από την Ίντερ, αλλά όχι με τόσα λεφτά.

Για να είμαι ειλικρινής, εγώ το θεώρησα ως υπερβολή να ξοδεύει ο Ολυμπιακός μία περιουσία για ένα αμυντικό χαφ. Να τα δώσεις για μεσοεπιθετικό ή, σέντερ φορ, ναι. Αλλά για αμυντικό χαφ, αναρωτιόμουν.

Όμως, βλέποντας τον Ντουντού να τα κάνει όλα μέσα στο παιχνίδι-και να τα κάνει τόσο καλά-δεν μπορείς παρά να παραδεχθείς, «χαλάλι τα λεφτά του». Κι αν το λέω εγώ δεν μετράει καθόλου. Αν το λέει, όμως, ο Κόκκαλης, που το λέει, αυτό ναι, μετράει.

Ο Ντουντού κάνει τόσες δουλειές μέσα στον αγωνιστικό χώρο, που πραγματικά σε εντυπωσιάζει, σε σχέση πάντα και με τον βαθμό επιτυχίας που έχει σε ό,τι κάνει.

Κόβει, τρέχει, μαρκάρει, βοηθάει αμυντικά στα στημένα.

Αλλά και ξεκινάει επιθέσεις, βοηθάει στην κυκλοφορία της μπάλας και βγάζει πάσες, 40άρες και 50άρες.

Όπως κάνει και κάτι άλλο: Σουτάρει… κεραυνούς με τα δύο πόδια και βοηθάει και επιθετικά, αφού σκοράρει από στημένες φάσεις.

Τέλος πάντων, τι άλλο μπορείς να ζητήσεις από ένα τέτοιο κεντρικό χαφ-γιατί μάλλον είναι αμαρτία να τον λες αμυντικό χαφ…

Α, μπορείς να ζητήσεις κάτι: Διάρκεια.