Έχω την εντύπωση ότι δεν θα ήταν άσχημη ιδέα από πλευράς Βαλβέρδε να επιχειρούσε λίγο να το…αλλάξει το χαρτί σε ένα εκτός έδρας αγώνα του Ολυμπιακού. Να παρουσιάσει, δηλαδή, κάτι το διαφορετικό από αυτό που μέχρι στιγμής βλέπουμε στους αγώνες της ομάδας μακριά από το Καραϊσκάκη.
Κι όπως όλοι ξέρουμε, ο Ισπανός τεχνικός αυτό που κάνει στα εκτός έδρας παιχνίδια του Ολυμπιακού, είναι να παρουσιάζει ένα σχήμα με ένα σέντερ φορ, πάντα τον Ντιόγο, πίσω του τον Μπελούτσι και δύο κεντρικά-αμυντικά χαφ.
Έτσι είδαμε τον Ολυμπιακό και στο ΟΑΚΑ με τον Παναθηναϊκό και στην Τουρκία με τη Γαλατά και στο Παγκρήτιο με τον ΟΦΗ. Αλλά έτσι είχε παίξει η ομάδα και στην Κύπρο με την Ανόρθωση. Απλά, εκεί δεν υπήρχαν Ντιόγο, Μπελούτσι, αλλά Κοβάσεβιτς και…Γκαλέτι αρχικά, με Όσκαρ στη συνέχεια πίσω από τον Ντάρκο.
Τις δύο φορές που έκανε κάτι διαφορετικό ο Βαλβέρδε ήταν στα παιχνίδια στην Ξάνθη και στον Άρη.
Όπου στα Πηγάδια είχε ξεκινήσει με Ντιόγο, Κοβάσεβιτς μπροστά και Ντουντού, Μπελούτσι κεντρικά χαφ.
Ενώ στο Χαριλάου είχε ξεκινήσει με Όσκαρ, Ντιόγο μπροστά και Ντουντού, Μπελούτσι κεντρικά χαφ.
Σε όλες αυτές τις «δοκιμές» ο Ολυμπιακός δεν έδειξε να «παίρνει» πράγματα. Απόδειξη, άλλωστε, τρανή είναι ότι σε συνολικά έξι εκτός έδρας αγώνες σε πρωτάθλημα κι Ευρώπη σκόραρε μόνο στον ένα, τον μοναδικό νικηφόρο, στην Ξάνθη. Όταν στο β΄ ημίχρονο, πέρασε τον Στολτίδη δίπλα στον Ντουντού και προώθησε τον Μπελούτσι πίσω από τον Ντιόγο.
Η απορία, λοιπόν, είναι η εξής: Γιατί να μην δούμε για πρώτη φορά ένα σχήμα, που μοιάζει αρκετά νορμάλ, με δύο αμυντικά χαφ (π.χ. Ντουντού, Πατσατζόγλου, απόντος του Στολτίδη) και επίθεση με Ντιόγο, Κοβάσεβιτς. Δεν το έχει κάνει ποτέ ο Βαλβέρδε.
Κι αφού τα υπόλοιπα σχήματα δεν μπορεί να τον έχουν αφήσει ικανοποιημένο, αφού ούτε…γκολ δεν έχουν φέρει στην ομάδα, γιατί να μην το δούμε κι αυτό; Μοιάζει άσχημο;