Συγνώμη ή λήθη στο παρελθόν;

Άλλο ένα ξενύχτι με την ΑΕΚ. Δεν είναι το πρώτο, μα ούτε και το τελευταίο. Η επιστροφή του Μπάγεβιτς αγαπημένο θέμα για όλους. Όχι μόνο τους φίλους της ΑΕΚ. Όσο και να προσπαθείς να βάλεις τις σκέψεις σου σε τάξη σε τόσο έντονες μέρες, από πλευράς ρεπορτάζ, είναι δύσκολο. Προσπαθώ να διαβλέψω το μέλλον και μου είναι δύσκολο. Σε μία υπόθεση που κρύβει μέσα της τόσο συναίσθημα και από τις δύο πλευρές, τα πάντα θα κυλήσουν με βάση την παρόρμηση της στιγμής και ανάλογα με τα αποτελέσματα της ομάδας.

Το μεγαλύτερο θέμα που υπάρχει ακόμα μεταξύ του Μπάγεβιτς και αρκετών φίλων της ομάδας είναι ηθικό. Με την ηθική που βλέπει ο καθένας τα πράγματα, βέβαια. Ο πρώτος δρόμος λοιπόν για να έχει όσο το δυνατόν λιγότερα προβλήματα αυτός ο γάμος είναι αυτός της συγνώμης. Και από τις δύο πλευρές. Γιατί η μία πλευρά… πλήγωσε την άλλη. Αυτή η κατεύθυνση λοιπόν μου φαίνεται ανέφικτη. Άλλωστε προσπάθησε ήδη να το κάνει ο Μπάγεβιτς την προηγούμενη φορά και τα αποτελέσματα ήταν ολέθρια. Είχαμε διαχωρισμούς και δημιουργήθηκαν νέες έριδες. Για την άλλη πλευρά ούτε λόγος. Και δεν μιλάω για τις αποδοκιμασίες και αυτού του είδους τις συμπεριφορές, αλλά για όσες αντιδράσεις ξέφυγαν από τα όρια που αντέχει οποιοσδήποτε άνθρωπος.

Άρα μου φαίνεται ότι ο «δρόμος» της συγνώμης δίχως περιορισμούς και όρια είναι απροσπέλαστος. Έτσι μας μένει μόνο ένας για να υπάρχουν πιθανότητες επιτυχίας του εξαιρετικά δύσκολου αυτού εγχειρήματος. Αυτός δεν είναι άλλος από τον… δρόμο της λήθης*. Αν όλοι πουν να αφήσουν τα πάντα πίσω και κοιτάξουν μόνο την επόμενη μέρα, υπάρχουν πιθανότητες επιτυχίας του εγχειρήματος. Περιμένω λοιπόν μία τέτοιου είδους τοποθέτηση από τον Μπάγεβιτς. Όλοι ξέρουμε ότι τίποτα δεν θα είναι όπως τότε, άρα το καλύτερο είναι να μην το περιμένουμε. Να το σβήσουμε από την μνήμη μας και να ψάξουμε κάτι νέο. Αν υπάρχει. Μία εντελώς νέα πραγματικότητα που δεν ξέρουμε που θα βγάλει την ομάδα.

Να μην υπάρχουν άνθρωποι σίγουροι ότι η ομάδα θα φτάσει στα επίπεδα των ετών 1988-1996, αλλά κι από την άλλη να μην υπάρχουν κι αυτοί που θα κοιμούνται και θα ξυπνούν με την ιδέα της δεύτερης περιόδου Μπάγεβιτς στην ομάδα. Περιμένω πρώτα ο ίδιος ο προπονητής να τραβήξει την διαχωριστική γραμμή του χθες από το σήμερα κι όχι την διαχωριστική γραμμή του ενός Αεκτζή από τον άλλον. Μετά θα είναι η σειρά του κόσμου. Να διαγράψει από το μυαλό του τον «Ντούσκο» αλλά και τον «προδότη». Να δει τον Ντούσαν Μπάγεβιτς, τον προπονητή που ξέρει την συνταγή της επιτυχίας και θα προσπαθήσει να την εφαρμόσει στην ομάδα. Αυτόν που αν πετύχει θα είναι καλό –πάνω απ΄ όλα- για την ίδια την ΑΕΚ.

*Λήθη: Μυθολογικό ποτάμι του βασιλείου του Άδη, ένας απ' τους πέντε μυθικούς ποταμούς του Κάτω Κόσμου. Οι αρχαίοι προσέδιδαν στο ποτάμι μαγικές ιδιότητες. Πίστευαν ότι τα νερά του είχαν τη δυνατότητα να προκαλούν αμνησία στους νεκρούς που έπιναν από αυτά εξαλείφοντας κατά κάποιο τρόπο όλες τις αμαρτίες του παρελθόντος. Ο ποταμός παριστάνεται με τη μορφή ενός γέροντα, που κρατά στο ένα του χέρι μία υδρία και στο άλλο ένα κύπελλο.
*Λήθη: Πλήρης εξαφάνιση από τη συνείδηση κάποιας παράστασης, έτσι ώστε να μην είναι πια δυνατό αυτή να αναπλαστεί: H διαδικασία της λήθης είναι πιο γρήγορη για το πρόσφατο και πιο αργή για το μακρινό παρελθόν(σ.σ. Αυτό είναι το δύσκολο κομμάτι).

Επικοινωνία με τον συντάκτη: yanniskifon@hotmail.com