Εν μέσω πυρών η ομάδα…

Τελικά είναι στο DNA αυτής της ομάδας να ζει μέσα από την διάσπαση. Διαβάζοντας τα δεκάδες mails που στείλατε σήμερα, λίγες ώρες μετά την παραίτηση του Ντέμη Νικολαΐδη, διαπίστωσα ότι η προσδοκία του πρώην –πλέον- προέδρου για συσπείρωση γύρω από την ομάδα ίσως σε πρώτη φάση αποδειχθούν κενές περιεχομένου. Είναι σαφές ότι οι φίλοι της ομάδας εξακολουθούν να βρίσκονται απέναντι ο ένας από τον άλλον και στη μέση η ομάδα. Και αντί να τρέξουν όλοι να την αγκαλιάσουν αυτή την κρίσιμη περίοδο, ανταλλάσσουν πυρά και… πληγώνουν το… κορμί της.

Αυτοί που δεν πανηγύρισαν την ανατροπή του σκορ με τον Αστέρα Τρίπολης, πανηγυρίζουν την αποχώρηση Νικολαΐδη σα να ήταν ο χειρότερος πρόεδρος στην ιστορία της ΑΕΚ. Και οι απέναντί τους μιλούν για μία ομάδα που πια δεν τους εκφράζει. Που –πολλοί από αυτούς- είναι έτοιμοι να μην ξαναπάνε στο γήπεδο γιατί δεν έχουν λόγο. Λες και η ίδια η ομάδα δεν είναι σοβαρός λόγος για να πηγαίνουν στο γήπεδο και να την υποστηρίζουν; Όπως όμως είπε και ο ίδιος ο Νικολαΐδης πρέπει να στηρίξουν αυτή την ομάδα, να σταθούν στο πλευρό της. Οι μέτοχοι θα δρομολογήσουν την επόμενη μέρα και θα κριθούν για αυτό. Από την άλλη όμως το πιο ουσιαστικό κομμάτι που είναι ο προπονητής και οι παίκτες της ΑΕΚ νιώθουν μόνοι στον… δρόμο που βαδίζουν. Πιστέψτε με σε αυτό. Δεν ξέρουν τι θα ξημερώσει αύριο.

Άραγε όλοι αυτοί που αντιμάχονται έχουν σκεφτεί ότι ο λόγος για να ασχολούνται με αυτό που λέγεται ΑΕΚ και ότι αυτό συνεπάγεται, είναι η πορεία της ομάδας στις εγχώριες και τις διεθνείς διοργανώσεις; Πολλοί νομίζω πως όχι. Λες και θα σταματήσει το πρωτάθλημα. Λες και δεν παίζει η ομάδα αγώνα την Κυριακή. Νομίζετε ότι η Ξάνθη, ο Πανσερραϊκός, ο Άρης, θα περιμένουν να λύσουμε εμείς τις διαφορές μας και να παίξουμε κάποια στιγμή και τους αγώνες μας. Όχι βέβαια. Ίσα ίσα που δεν είναι λίγοι αυτοί που θέλουν να συνεχιστεί αυτό. Να… ανακυκλώνουν οι φίλοι της ΑΕΚ τα μίση και τα πάθη μεταξύ τους. Σαφέστατα και η αποχώρηση Νικολαΐδη από την προεδρία της ομάδας είναι εξαιρετικά σημαντικό γεγονός. Είναι βέβαιο ότι αποτελεί κεφαλαιώδες ζήτημα για την Ένωση(;) ποια θα είναι η επόμενη μέρα. Εξίσου σημαντικό, όμως, πως θα ζήσει αυτή η ομάδα. Θα κοιμάται και θα ξυπνάει με φόβο;

Οι παίκτες θα νιώθουν απομονωμένοι, σαν να μην έχουν κανέναν στο πλευρό τους; Λες και δεν έχουν παράδειγμα οι φίλοι της ομάδας πόση δύναμη μπορεί να προσφέρει ένα γεμάτο γήπεδο, να αποθεώνει τους παίκτες, να μετατρέπει τους αγώνες σε γιορτές. Και δεν είναι και τόσο μακρινό το παράδειγμα της περιόδου 2004-2005. Όταν με σαφώς χειρότερο υλικό από το φετινό, η ατμόσφαιρα -και μόνο- στο γήπεδο έδινε… φτερά στους ποδοσφαιριστές.

Υ.Γ. 1 Ο καθένας είναι ελεύθερος να έχει την άποψή του για τα έργα και τις ημέρες του Ντέμη Νικολαΐδη στην προεδρία της ΑΕΚ, αλλά στο δικό μου του μυαλό –συγνώμη κιόλας- δεν χωράει ότι πραγματικά έφυγε νύχτα από την ομάδα, όταν άλλοι έφευγαν μέρα μεσημέρι και… ατσαλάκωτοι. Φυσικά άφηναν… τσαλακωμένη την ΑΕΚ!

Υ.Γ. 2 Τα mails που δέχτηκα ήταν πολλά και αύριο θα δημοσιεύσω τα περισσότερα από αυτά, αρκεί να μην περιέχουν χαρακτηρισμούς. Σας ευχαριστώ και πάλι για την επικοινωνία.

Επικοινωνία με τον συντάκτη: yanniskifon@hotmail.com