Ονειρεύτηκαν πως θα τους πήγαιναν με κούριερ τον τίτλο

Φταίει ο Τεν Κάτε; Φταίει ο Αντωνίου; Φταίει ο Βύντρα; Ο Πατέρας; Ο Πεσέιρο μήπως; Ο Παναθηναϊκός της νέας πολυμετοχικής εποχής έχει πολύ ενδιαφέρον γιατί πια φταίνε πολλοί. Το είπε, άλλωστε, ένας από αυτούς που μετέχουν στη νέα διοίκηση, ο Θανάσης Γιαννακόπουλος. Ο οποίος σε ρόλο… Τατούλη έκανε σκληρή κριτική χαρακτηρίζοντας συνονθύλευμα την ομάδα μετά την ήττα από τον Εργοτέλη. Πάντως, αυτό στο οποίο συμφωνούν οι πιο πολλοί είναι πως δεν φταίει ο Τζίγκερ. Γιατί μέχρι και πριν από λίγους μήνες ήταν η εύκολη επιλογή. Για όλα έφταιγε αυτός, αλλά και ο Βύντρα με τον Τζιόλη, που παραμένουν στόχοι, ανεξάρτητα από το αν παίζουν.

Η επιστήμη στην περίπτωση του ΠΑΟ σηκώνει τα χέρια ψηλά. Ο Τεν Κάτε δεδομένα είναι γνώστης. Επίσης, προσπαθεί να έχει στο γήπεδο μια ενδεκάδα με επιθετικό προσανατολισμό. Εντελώς αντίθετα από τον Πεσέιρο και τον Μουνιόθ, που τους ένοιαζε η άμυνα. Ο Ολλανδός όμως έμοιαζε σε απόγνωση προχθές. Την οποία προκάλεσε ο ίδιος. Η συνεχής αλλαγή της ομάδας αποδεικνύει πως, αν και δουλεύει από τον Ιούλιο με το υλικό του, δεν εμπιστεύεται κάποιους τυφλά ώστε να ξεκινά από εκείνους την ενδεκάδα. Αυτό έχει αποτέλεσμα να μην υπάρχουν βασικός κορμός και αγωνιστική ταυτότητα. Επίσης, ο Ολλανδός κάνει μερικές φορές αλλαγές που δεν βγάζουν νόημα. Οχι μετά, αλλά τη στιγμή που τις κάνει. Ή δεν τις κάνει. Οπως στο ματς με τη Βέρντερ, που όταν προηγήθηκε στο σκορ, αντί για αμυντικό χαφ επέλεξε επιθετικό. Η ευθύνη του Ολλανδού τελειώνει κάπου εδώ. Γιατί τελικά και μ' αυτόν και με τον Πεσέιρο και με τον Μουνιόθ, ακόμα και με τον Μαλεζάνι, κάποιοι παίκτες παραμένουν το ίδιο μέτριοι. Ο Νίλσον, για παράδειγμα, απορείς αν πρόκειται για τον ίδιο ή συνωνυμία του παίκτη που έπαιξε εξαιρετικά στο Euro το 2004. Ο Βύντρα δεν είναι για πέταμα, όπως πιστεύουν οι οπαδοί, αλλά είναι ολοφάνερο πως δεν κάνει για πρωταθλητισμό. Αυτοί, όμως, που ήρθαν το καλοκαίρι -και ξοδεύτηκαν εκατομμύρια ευρώ- ποιανού επιλογή ήταν; Του Τεν Κάτε; Οχι. Αν ήταν του Αντωνίου, τότε να του ζητηθούν ευθύνες και να απομακρυνθεί. Αν όχι, να πει κάποιος στον κόσμο τι σκεπτικό είχε η απόκτηση του Μελίσση, αν χρειαζόταν ο Κλέιτον και αν ήταν προτεραιότητα ακόμα ένας ακραίος μπακ με τα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού του Γκάμπριελ. Αν κάποιοι αποκτήθηκαν μόνο από dvd (όπως ο Σόουζα), αν οι μέτοχοι που, σύμφωνα με τον Ανδρέα Βγενόπουλο, είναι «πιο ισχυροί οικονομικά από τον Αμπράμοβιτς», σκέφτονταν τα 3 εκατομμύρια ευρώ που στοίχισε στην Αλμερία ο Πεγεράνο ή ότι ήταν πολλά αυτά που ζητούσε ο Ζιβέ. Γενικά, καλό είναι να εξηγήσει κάποιος κάποια μέρα με τι σκεπτικό έχει γίνει η όποια κίνηση. Ποιος αποφασίζει; Τι σκέπτονται να κάνουν οι μέτοχοι από εδώ και πέρα; Και, φυσικά, αν υπάρχει θέμα Μπάγεβιτς.

Μία ήττα ή μία ισοπαλία δεν έφεραν ποτέ καταστροφή στον Παναθηναϊκό. Εχει περάσει φουρτούνες. Αλλά το ανησυχητικό για τη νέα εποχή ήταν η πρώτη έκρηξη του κόσμου. Ο οποίος πίστεψε το καλοκαίρι πως με το άνοιγμα της μετοχικής σύνθεσης, με την άφιξη ενός καλού ονόματος στον πάγκο και με τα χρήματα που θα έπεφταν στην αγορά, ο ΠΑΟ δεν θα χρειαζόταν καν να εμφανιστεί στο πρωτάθλημα. Θα του το έστελναν με κούριερ στην Παιανία. Δεν είναι κακό που το ονειρευόταν ο κόσμος. Ο οπαδός έχει κάθε δικαίωμα να φαντάζεται ό,τι θέλει. Το εγκληματικό στον ΠΑΟ είναι πως μάλλον το ίδιο ονειρεύτηκαν και αυτοί που κάνουν κουμάντο σε όλα τα επίπεδα. Πιθανότατα και οι παίκτες. Και τελικά η πρόκριση με τη Σπάρτα σε συνδυασμό με την γκέλα του Ολυμπιακού από την Ανόρθωση μάλλον ενίσχυσαν την ψευδαίσθηση. Το κακό έχει πια γίνει. Υπάρχει καιρός για να διορθωθεί; Ναι. Αλλά, όπως με κάθε άνθρωπο που έχει πρόβλημα, το πρώτο βήμα είναι να το αποδεχτεί. Μέχρι τώρα στην Παιανία έκρυβαν το κεφάλι στην άμμο για να μην το δουν.