Ο ΠΑΟΚ εκθέτει ανεπανόρθωτα τον σχεδιασμό που δεν έγινε

Tην ώρα που στο τέως ΠΟΚ μετράνε τις πληγές τους, ο ΠΑΟΚ συνεχίζει ακάθεκτος και εκθέτει ανεπανόρθωτα τους σχεδιασμούς που δεν… υπήρξαν!

Ο Φερνάντο Σάντος ξέρει πού φτάνουν τα πόδια του, με τον Μουσλίμοβιτς να συνεχίζει να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα και με τον Κοντρέρας να κάνει φανερό πόσο άδικο έχουν όποιοι ισχυρίζονται πως καλοί κεντρικοί αμυντικοί δεν υπάρχουν στην αγορά με λεφτά λιγότερα από αυτά που κόστισε ο Μελίσσης. Και με τον κόσμο του να συνεχίζει να στηρίζει αυτό που αντιλαμβάνεται ως τίμια προσπάθεια, ο ΠΑΟΚ είναι δεύτερος. Ο Θοδωρής Ζαγοράκης, που γιόρτασε χτες τα 37 του χρόνια, έμαθε ήδη πολλά σε ένα χρόνο σε αυτόν τον ρόλο.

Ο Ζήσης Βρύζας συνεχίζει να… στήνει στο απόσπασμα με τις κινήσεις του αυτούς που νομίζουν πως γίνεσαι τεχνικός διευθυντής με τα λόγια, και με τις γνωριμίες του έφερε στην Τούμπα παίκτες που κάνουν τη διαφορά. Κατά τα άλλα, μια ομάδα που πούλησε το καλοκαίρι ακριβά ποδοσφαιριστές που είναι αναπληρωματικοί στην Αθήνα, ψώνισε έξυπνα και στήριξε τον προπονητή της, είναι ψηλά και έχει τα φόντα να μείνει εκεί. Την ίδια ώρα, αν και πρόλαβαν τη σημερινή παρέλαση, κανείς από τους τρεις τεχνικούς των ομάδων του κέντρου δεν μπορεί να πει πως έχει το κεφάλι του ήσυχο.

Ο Βαλβέρδε αμφισβητείται και πάλι. Εκτός έδρας ο Ολυμπιακός είναι «αναιμικός». Ο Τεν Κάτε ακόμη δεν έχει βρει κορμό ομάδας και επίσης πληρώνει και αυτός το τραγικό λάθος του να θεωρήσει την ομάδα του πλήρη στο κέντρο της άμυνας. Ποτέ ο Παναθηναϊκός δεν είχε τόσο τραγικούς κεντρικούς οπισθοφύλακες στην ιστορία του, ούτε την εποχή του Καμπά, το 1973, που έγραφε χθες ο Πανούτσος. Γιατί ακόμη και τότε ο Καψής αρκούσε να δώσει λύσεις από μόνος του. Οσο για την ΑΕΚ, ο Δώνης φταίει, αλλά όχι περισσότερο από τους ποδοσφαιριστές, που δεν χρειάζονται κανέναν προπονητή να τους πει πώς να παίξουν όταν προηγούνται με 3-0 του Θρασύβουλου.

Το φετινό πρωτάθλημα, ακριβώς επειδή έχει ομάδες που δεν δείχνουν άτρωτες, έχει ενδιαφέρον. Και ο Πανθρακικός που νίκησε στη Λάρισα, ο Ηρακλής που δεν έχασε στο ΟΑΚΑ, ο Θρασύβουλος που είχε τα κότσια να παλέψει ένα χαμένο ματς, δίνουν αυτό το αλατοπίπερο σε ένα άνοστο πρωτάθλημα. Τουλάχιστον, αφού δεν βλέπουμε καλή μπάλα, ας απολαύσουμε το απρόβλεπτο και το απρόσμενο. Είναι το ίδιο ευπρόσδεκτα.

Τη διαφορά κάνει ο κορμός

Kάθε νίκη μετρά μόνο τρεις πόντους. Σωστά, αλλά αυτά τα απλά μαθηματικά δεν έχουν την παραμικρή σημασία στο ποδόσφαιρο, όταν με ένα παιχνίδι βάζεις από κάτω έναν από τους καλύτερους αντίπαλους σου, τον νικάς μέσα στην έδρα του ύστερα από πέντε χρόνια, βάζεις τέλος στο αήττητο που είχε για 86 ματς και μάλιστα το καταφέρνεις χωρίς τον κορυφαίο σκόρερ σου, όπως έγινε και στη συνάντηση με τη Γιουνάιτεντ! Οι Αγγλοι λένε πολύ σοφά πως κάποια ματς είναι six pointers, δηλαδή τρεις για σένα και τρεις που στερείς από τον άλλον.

Η νίκη της Λίβερπουλ στο Λονδίνο από πλευράς ψυχολογίας μοιάζει με παραπάνω και από αυτούς τους έξι πόντους. Η γλώσσα του σώματος των παικτών της Λίβερπουλ την Κυριακή ήταν η εικόνα που βγάζουν συνήθως μόνο στο Τσάμπιονς Λιγκ. Εκεί που ξέρουν πως η φανέλα τους αρκεί για να κοιτάξουν στα μάτια οποιονδήποτε. Στην Πρέμιερ Λιγκ, αντίθετα, χρόνια τώρα ένιωθαν φτωχοί συγγενείς. Η νίκη επί της Γιουνάιτεντ και μάλιστα σκοράροντας απέναντί της ύστερα από τέσσερα χρόνια ήταν επιτυχία τύπου six pointer.

Η επικράτηση επί της Τσέλσι ήλθε για να επιβεβαιώσει πως περισσότερο από ποτέ, από την εποχή που αποχώρησε ο Νταλγκλίς, η Λίβερπουλ είναι έτοιμη να διεκδικήσει τον τίτλο. Τον Μάιο συμπληρώθηκαν 18 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα στο «Ανφιλντ» τη στιγμή που στα προηγούμενα 18 χρόνια είχε βαφτεί στα χρώματα των liverpudlians 11 φορές! Αν κάτι, πάντως, κάνει τη διαφορά, είναι ο κορμός. Η Λίβερπουλ που άλλαζε κάθε ματς ενδεκάδα ανήκει ευτυχώς στο παρελθόν. Ο Μπενίτεθ αποφάσισε να ακούσει αυτούς που φώναζαν χρόνια ολόκληρα πως δεν γίνεται να αλλάζεις την ομάδα σε κάθε ματς.

Φέτος οι επτά στους έντεκα είναι αμετακίνητοι! Και τα αποτελέσματα δικαιώνουν τη λογική! Μόνο που οι θριαμβολογίες πρέπει να κρατάνε λίγο. Θυμίζω πως μετά τη νίκη επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ η Λίβερπουλ έφερε 0-0 με τη Στόουκ. Αύριο, αμέσως μετά τον θρίαμβο της Κυριακής, παίζει με την Πόρτσμουθ. Στο γήπεδο θα φανεί αν έμαθε από το πάθημα.

Ο δρόμος για την κόλαση

Aν ο αξιότιμος κύριος Ποντίκης δεν ήθελε να γίνει μέλος της Παράγκας, αλλά αναγκάστηκε να το κάνει γιατί όλοι κάτι κέρδιζαν από το σύστημα που είχε στηθεί, και πάλι δεν βαφτίζεται στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ επειδή αποφάσισε να μιλήσει. Θα είχε κάθε δικαίωμα να ζητεί μεταμέλεια για όσα αυτός και τα υπόλοιπα μπουμπούκια έκαναν μόνο αν είχε το σθένος να πάει μέχρι τον εισαγγελέα και να πει ονόματα. Τότε μπορεί και η ιστορία να κρατούσε μία θέση γι’ αυτόν έξω από τον βούρκο. Κατά τα άλλα, αυτά που είπε στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» σοκάρουν μόνο όσους ζουν στον κόσμο τους.

Ο Θωμάς Μητρόπουλος, άλλωστε, δεν έκρυψε ποτέ πως ήταν ο Θεός του παρασκηνίου. Κομπορρημονούσε περί αυτού στην πρώτη συνέντευξη που έδωσε ποτέ σε Μέσο, εκείνο το διάστημα της παντοδυναμίας του, μιλώντας στο «ACTIVE» του Νοεμβρίου του 2002.

Εκανε λόγο για χειραγώγηση των εκλογών στην ΕΠΟ, μίλησε για τη φιλία του με τον Σωκράτη Κόκκαλη, τον οποίο δεν θα δίσταζε «με χαρά και ευχαρίστηση να εξυπηρετήσει όσο καιρό θα είναι πρόεδρος του Ολυμπιακού», υπογράμμιζε πως «η Παράγκα είναι μύθος, αλλά όποιος έχει συμμαχίες έχει και το πάνω χέρι».

Η επέμβαση των Αρχών, παρά τις κασέτες, τις εκπομπές και τις αποκαλύψεις ήταν νωχελική. Η πολιτεία προτίμησε να συνεχίσει αυτό που κάνει απόλυτα σωστά χρόνια τώρα: να κοιμάται!

Λένε πως ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με τις καλύτερες των προθέσεων. Φυσικά και η επιλογή του χρόνου που αποφάσισε να μιλήσει ο Ποντίκης προκαλεί απορίες. Και βέβαια δεν παραλείπει να πλέξει το εγκώμιο του Θωμά Μητρόπουλου, λέγοντας πως «φορά παντελόνια». Εστω και τώρα, θα επέμβει κάποιος εισαγγελέας;