Ο-Μ-Α-Δ-Α με όλα τα γράμματα κεφαλαία! (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Στα 19 ματς της ευρωπαϊκής της περιπέτειας, καμία φορά δεν άρχισε και τελείωσε με το ίδιο σύστημα

Δεν γεμίζει το μάτι, αλλά αυτή η ομάδα στη διάρκεια της σεζόν έπαιζε υποδειγματικό ποδόσφαιρο και το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ δεν το πήρε τυχαία. Από τον περασμένο Ιούλιο στο Αζερμπαϊτζάν μέχρι το βράδυ της Τετάρτης στη Λισσαβώνα, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας ταξίδεψε ολόκληρη την Ευρώπη.

Στα 19 ματς της ευρωπαϊκής της περιπέτειας, καμία φορά δεν άρχισε και τελείωσε με το ίδιο σύστημα. Το όνομα του Βαλέρι Γκαζάεφ ίσως να μην «παίξει» ποτέ μαζί με εκείνα του Μουρίνιο, του Μπενίτεθ, του Αντσελότι και του Καπέλο σε πρωτοσέλιδα και αναλύσεις για τεχνική και τακτική. Ομως αυτός ο τύπος με το πλούσιο μουστάκι έκανε μόνο στον τελικό τέσσερις αλλαγές συστήματος, ξεκινώντας από 3-5-2, μετατρέποντάς το σε 3-4-1-2 και μετά σε 3-3-2-2, ψάχνοντας το κατάλληλο σχήμα. Οταν πια ανέτρεψε το ματς σε 3-1 από 0-1, γύρισε το κόλπο σε 3-6-1 και χωρίς πια να κινδυνεύσει, έδωσε στη Ρωσία τον πρώτο της συλλογικό ευρωπαϊκό τίτλο. Αν το έκανε αυτό κάποιο από τα ηχηρά ονόματα που προαναφέραμε, τι θα διαβάζαμε σήμερα; Για να μπορέσει όμως ο Γκαζάεφ να κάνει πράξη ό,τι έχει στο μυαλό του, χρειάζεται εργάτες. Και η ΤΣΣΚΑ από τέτοιους έχει μπόλικους. Ακόμη και ο ΜVP της βραδιάς, ο Ντάνιελ Καρβάλιο, τρέχει τόσο και μαρκάρει παντού, που απορείς αν είναι Βραζιλιάνος!

Τα 20 εκατομμύρια ευρώ που στοιχίζει το χρόνο στον Αμπράμοβιτς το σπόνσορινγκ της ομάδας του «κόκκινου στρατού», όπως ήταν γνωστή πριν από τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης η ΤΣΣΚΑ, έπιασαν τόπο. Τι κι αν το Γενάρη έφυγαν ο Σέμακ για το Παρίσι και ο Γιάροσικ για το Λονδίνο; Αυτοί που έμειναν ξέρουν να δουλεύουν. Εμπορικά η ΤΣΣΚΑ Μόσχας δεν είναι Μίλαν ούτε Λίβερπουλ, αλλά ειλικρινά αν ήταν στο μεγάλο τελικό την ερχόμενη Τετάρτη, δεν θα ήθελα να ήμουν αντίπαλός της. Φρέσκια, με καθαρό μυαλό, Ο-Μ-Α-Δ-Α με κεφαλαία γράμματα.

Πιθανόν αυτή η βραδιά να μην επαναληφθεί ποτέ στην ιστορία των Μοσχοβιτών του Γκαζάεφ. Λίγη σημασία έχει. Την έζησαν, την άξιζαν, την πανηγύρισαν.

Αντίθετα, η εικόνα της Σπόρτινγκ ήταν αξιοθρήνητη. Αν δεν πάρεις αυτό το Κύπελλο, πότε θα καταφέρεις να το σηκώσεις, όταν μέσα στην έδρα σου, με 45.000 κόσμο, προηγείσαι 1-0 στο ημίχρονο και καταρρέεις; Μόλις έγινε το 1-1, τους έζωσαν τα φίδια. Οι εικόνες της καλοκαιρινής τραγωδίας από εμάς ξαναήρθαν στο μυαλό τους. Στο 1-2 άρχισαν να φεύγουν. Και στο 1-3 ένιωθες πως οι πιθανότητες να γυρίσουν το ματς ήταν ίδιες με το να βρεις άδειο ταξί στην Ακαδημίας δώδεκα το μεσημέρι, Δεκέμβρη μήνα, όταν βρέχει!

Ηταν ένας τελικός όπως συνήθως στο ΟΥΕΦΑ. Ανοιχτός. Με γκολ, καλή μπάλα, αρκετή αφέλεια αμυντικά και διάθεση για ποδόσφαιρο. Ο,τι ακριβώς δεν συμβαίνει, σχεδόν ποτέ, στο μεγάλο τελικό, στο Τσάμπιονς Λιγκ!