Χωρίς... επιστροφή

Στα επτά χρόνια του Ρεχάγκελ η Εθνική έχει γυρίσει ελάχιστα παιχνίδια. Σχέδον πάντα όταν βρίσκεται πίσω από στο σκορ, χάνει η βολεύεται με την ισοπαλία.

Του Πάνου Παναγιωτόπουλου

Μόλις δύο επίσημες ανατροπές

Το προχθεσινό παιχνίδι ήταν το 50ό επίσημο από την αποφράδα (αλλά τόσο μακρινή πλέον) βραδιά που η Ελλάδα διασυρόταν στο Ελσίνκι, χάνοντας 5-1 στο ντεμπούτο του Ρεχάγκελ στον πάγκο.

Εχουν περάσει επτά χρόνια κι ένας μήνας από τότε (5/9/01) και στη διαδρομή της η Εθνική δεν ηττήθηκε ποτέ ξανά με τόσο βαρύ σκορ σε επίσημο ματς. Η ήττα στο Συνομοσπονδιών από τη Βραζιλία (3-0) αλλά και το 1-4 από την Τουρκία στο Καραϊσκάκη απλώς ακολουθούν στις «μαύρες» βραδιές. Σε αυτά τα 50 παιχνίδια η Ελλάδα βρέθηκε 18 φορές πίσω στο σκορ και μόλις στις τέσσερις κατάφερε να αποφύγει την ήττα! Η προχθεσινή ήταν η 14η συνήθης εξέλιξη, με τους Ελβετούς να προηγούνται και τους διεθνείς μας να μην καταφέρνουν να σώσουν ούτε την ισοπαλία. Μόλις δύο φορές η ομάδα που κατέκτησε ένα Ευρωπαϊκό και πήγε στο επόμενο με την καλύτερη συγκομιδή βαθμών στα προκριματικά (άσχετα αν απέτυχε στα τελικά) έχει καταφέρει να «γυρίσει» παιχνίδια! Κι αυτή η επιτυχία της δεν είναι με κάποιες μεσαίες –έστω– δυναμικότητας ομάδες, αλλά με τις υποδεέστερες Γεωργία και Καζακστάν! Και στις δύο περιπτώσεις η Εθνική βρέθηκε πίσω στο σκορ στα εκτός έδρας παιχνίδια της, αλλά επέστρεψε νικήτρια, στην προκριματική φάση του Μουντιάλ 2006. Στην Τιφλίδα γύρισε το εις βάρος της 0-1 με τρία γκολ σε λεπτά (Καψής 43', Βρύζας 45', Γιαννακόπουλος 53'), στο μακρινό Αλμάτι χρειάστηκε ένα γκολ του Λυμπερόπουλου στο 93' για να έρθει η λύτρωση. Σαφώς μεγαλύτερης βαρύτητας ήταν η μία εκ των δύο περιπτώσεων που η Εθνική «έσωσε» την ισοπαλία. Η πρώτη στα τελικά της Πορτογαλίας, όταν με τον Χαριστέα ισοφάρισε τους Ισπανούς σε 1-1 στον δρόμο για την «κούπα», η δεύτερη στα προκριματικά Μουντιάλ που ακολούθησαν, όταν στο Κίεβο το 0-1 με τους Ουκρανούς έγινε 1-1 με το φάουλ-γκολ του Τσιάρτα. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, άνθρακες ο θησαυρός. Η Εθνική του Ρεχάγκελ δείχνει μία εκπληκτική ικανότητα να κρατάει τα υπέρ της σκορ στη διάρκεια των αγώνων της, αλλά και μία πρωτοφανή (για ομάδα που έχει πετύχει τόσα πολλά) αδυναμία να γυρίζει παιχνίδια ή έστω να φτάνει στην ισοπαλία.

Δεν έχουν περάσει παρά λίγες μέρες από το φύλλο που τοποθετούσαμε την Εθνική μας δίπλα στην πρωταθλήτρια Ευρώπης, Ισπανία, την Αγγλία, την Ολλανδία. Δημοσιογραφική αδεία (πώς λέμε ποιητική;), με βάση το απόλυτο των συγκεκριμένων ομάδων μέχρι το περασμένο Σάββατο.

Οι τρεις στους τέσσερις συνέχισαν να έχουν το απόλυτο, η Ελλάδα το απώλεσε, αλλά δεν είναι αυτό ακριβώς το θέμα μας. Είναι... περίπου αυτό.

Το γεγονός ότι η Εθνική επί ημερών Ρεχάγκελ έχει κάνει τεράστια άλματα προόδου, έχει ανέβει πολλά σκαλιά, όχι μόνο στη βραχύβια ranking list της ΦΙΦΑ, αλλά –κυρίως– στις συνειδήσεις των ανθρώπων του ποδοσφαίρου σε ολόκληρη την υφήλιο, είναι αδιαμφισβήτητο. Από τους τρεις «πατρίκιους» των προκριματικών (των ομάδων που συνεχίζουν αήττητες), μόνον η Ισπανία με τη συνέπεια που δείχνει στις προκριματικές φάσεις και την πρόσφατη κατάκτηση του Euro συνεχίζει να στέκεται πολύ ψηλότερα από το δικό μας αντιπροσωπευτικό συγκρότημα.

Η Αγγλία, αντίθετα, παρά το τεράστιο «ειδικό βάρος» της, δεν πήγε ποτέ μακρύτερα από τα προημιτελικά στις τελικές φάσεις (Euro 2004 και Μουντιάλ 2006) και δεν έδωσε καν το «παρών» στα γήπεδα της Αυστρίας και της Ελβετίας. Οσο για την Ολλανδία, ούτε με το δικό της ατόφιο ποδοσφαιρικό ταλέντο μπορούμε να συγκριθούμε, αλλά πόσο να ζηλέψεις μία ομάδα που καταφέρνει πάντα (μα πάντα!) λιγότερα απ' όσα μπορεί;

Κι όμως, έχουμε κάτι να ζηλέψουμε από αυτές τις ομάδες, αλλά και από κάποιες ακόμα που αποτελούν την «ελίτ» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου (Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, Πορτογαλία). Το είδαμε την Τετάρτη το βράδυ στις Βρυξέλλες, εκεί όπου η Ισπανία κατάφερε όχι απλώς να αντιδράσει στο γρήγορο γκολ του Σονγκ, αλλά να «κλέψει» και τη νίκη στο τέλος, απέναντι σ' έναν πολύ δυνατό αντίπαλο, όπως είναι το Βέλγιο στη συγκεκριμένη φάση. Είναι αυτό που δεν μπορεί να πετύχει –χρόνια τώρα– η Εθνική μας ομάδα. Και δεν μιλάμε για τις εποχές που ήμασταν «της σφαλιάρας», αλλά για τη σύγχρονη, γεμάτη επιτυχίες αλλά και εποποιίες εποχή με τον Οτο Ρεχάγκελ στον πάγκο.

Ούτε το ανάποδο!

Το αναφέρουμε και στο διπλανό κομμάτι, όταν η Εθνική μας προηγείται, σπανίως χάνει. Για την ακρίβεια, της έχει συμβεί μόλις δύο φορές σε αυτά τα 50 παιχνίδια. Το πρώτο ήταν παραμονές της εθνικής επετείου –και ανήμερα της... εθνικής καταστροφής στο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι– του 1-4 με την Τουρκία. Η Ελλάδα προηγήθηκε με τον Κυργιάκο στο 5' και δέχθηκε τέσσερα γκολ στο Καραϊσκάκη από τους γείτονες. Η δεύτερη ήταν στο πρόσφατο Euro, σ' ένα ματς χωρίς βαθμολογικό κίνητρο για τους διεθνείς μας. Με το γκολ του Χαριστέα η Εθνική προηγήθηκε των μετέπειτα πρωταθλητών Ευρώπης Ισπανών, αλλά το γκολ του Γουίθα στο 88' την άφησε με το παράπονο των μηδέν βαθμών.

Σε αυτά τα 50 παιχνίδια η Ελλάδα έχει πάρει προβάδισμα στο σκορ στα 25 και μόλις στα 4 δεν επιβραβεύτηκε με τη νίκη. Επίτευγμα που γίνεται ακόμα πιο σημαντικό, αν σκεφτεί κανείς πώς της ξέφυγαν άλλες δύο νίκες, στο Μάντσεστερ το μακρινό 2001 απέναντι στους Αγγλους και στο Οσλο το 2007 απέναντι στους Νορβηγούς. Και στις δύο περιπτώσεις η Εθνική προηγήθηκε 1-0 και 2-1, αλλά οι ανεκδιήγητες διαιτησίες επέτρεψαν στους Αγγλους να ισοφαρίσουν στις καθυστερήσεις με το φάουλ-γκολ του Μπέκαμ (γκολ που τους έστειλε απευθείας στο Μουντιάλ) και στους Νορβηγούς να φτάσουν με τη σειρά τους στο 2-2.

Στα φιλικά

Δεν έχει νόημα να κάνουμε ιδιαίτερη αναφορά στα φιλικά παιχνίδια αυτής της επταετίας και στις περιπτώσεις που είχαμε ανατροπές. Δεν θα ασχολούμασταν καθόλου, αν σε αυτά τα παιχνίδια δεν υπήρχε εκείνο το ματς προετοιμασίας στη Στοκχόλμη τον Αύγουστο του 2003. Είχε γίνει δύο μήνες πριν από το «μαγικό πενθήμερο» της Ελλάδας, με τις νίκες επί της Ισπανίας (εκτός) και της Ουκρανίας (εντός), που την έκαναν φαβορί για την πρόκριση στα τελικά της Πορτογαλίας.

Σε αυτό το φιλικό παιχνίδι η Σουηδία προηγήθηκε με τον Σβένσον, αλλά δύο γκολ από Γιαννακόπουλο και Καφέ σ' ένα τρίλεπτο (63', 65') έφεραν την ανατροπή. Και επιβεβαίωσαν τη δυναμική μιας ομάδας που δέκα μήνες μετά θα κατακτούσε το πρωτάθλημα Ευρώπης.

Υπάρχουν κι άλλες ανατροπές στο σκορ σε φιλικά (όπως ένα ματς στην Πάτρα με το Βέλγιο, όταν το 0-2 έγινε 3-2 στο τελευταίο ημίωρο από τους διεθνείς μας), άλλες δύο σε ματς με την Κύπρο, μία σε φιλικό με τη Φινλανδία στην... Κύπρο. Οπως και το ανάποδο, με πιο χαρακτηριστική την ήττα στην Τούμπα από την Ισπανία (2-3), σε παιχνίδι που η Ελλάδα προηγήθηκε 1-0 και 2-1 και έχασε με γκολ στο 93'.

Πηγή: SportDay