Αυτή η ΑΕΚ θα μάχεται μέχρι τέλους

Η ισοπαλία στην Τούμπα για μένα δεν ήταν κακό αποτέλεσμα. Αλλωστε, αυτό το ανέφερα και προς το τέλος της περιγραφής του αγώνα. Από ένα ματς που έχεις βρεθεί πίσω στο σκορ, με απίστευτη «τρικυμία» στο πρώτο 20λεπτο, τα δύο σου αμυντικά χαφ, νεαρά σε ηλικία, έχουν ψαρώσει από την έδρα, ο προπονητής σου το παλεύει αλλάζοντας στο 30' το σύστημα και στο δεύτερο κάνει αλλαγές για να το πάρει κιόλας, δεν έχω παράπονο. Θα μπορούσε ο Σκόκο να το βάλει, αλλά με τα «αν» δεν γίνεται κάτι στο ποδόσφαιρο. Ομως υπάρχουν πολλά στοιχεία στη φετινή ΑΕΚ που δεν υπήρχαν τα προηγούμενα χρόνια. Η «Ενωση» δείχνει μέσα στο γήπεδο, ως ομάδα, ότι για να κερδίσει ο αντίπαλός της πρέπει να ματώσει. Διαθέτει την καλώς εννοούμενη «ποδοσφαιρική αλητεία» στο πώς διεκδικεί και κυνηγάει κάθε φάση. Γι' αυτό ακόμα και οι νεαροί που αναφέρω παραπάνω πως σίγουρα επηρεάστηκαν από την έδρα, έστω στο τελευταίο τέταρτο του πρώτου μέρους, συνήλθαν κάπως. Επίσης, θεωρώ πως αυτή η ισοπαλία έχει μία ακόμα αξία που λίγοι κατάλαβαν ώστε να την εκτιμήσουν σωστά. Στα 20 ματς που έδωσε πέρυσι η ΑΕΚ με τον Φερέρ ή κέρδιζε ή έχανε. Με τον τρόπο που ο Ισπανός σκεφτόταν, η «Ενωση», ξεκινώντας το δεύτερο μέρος με μαζική επίθεση, έχασε στον Αστέρα Τρίπολης και με τις αλλαγές που έκανε με τον Ηρακλή, όταν έχασε εντός, έδειχνε ανυπόμονος, για παράδειγμα. Ο Φερέρ ποτέ δεν πήρε ένα λογικό ρίσκο. Ηταν όλα τόσο ανεξέλεγκτα όσο και οι αντιδράσεις του. Η ανησυχία του προπονητή ασφαλώς πάντα εκνευρίζει και την ομάδα, πράγμα που ο Φερέρ είχε περάσει στην περσινή ΑΕΚ. Παρά την αρχική τρικυμία, η «Ενωση» δεν έπαθε τέτοια ζημιά στην Τούμπα. Επέστρεψε στο ματς, ο προπονητής έκανε αλλαγές για να νικήσει και πήρε τουλάχιστον ισοπαλία, αποτέλεσμα που δεν είδαμε σε 20 αγωνιστικές με τον Ισπανό πέρυσι στο πρωτάθλημα. Ολοι ήθελαν τη νίκη, όπως κι εγώ. Απλώς δεν ήθελα να δω ένα ακόμα παιχνίδι της «Ενωσης» που, ενώ το ισορρόπησε και βγήκε από τη φουρτούνα, τελικά θα το έχανε. Με βάση τις συνθήκες του ματς, το πρόγραμμα, το πώς κύλησε αυτό, η ισοπαλία ήταν ένα αποτέλεσμα που τελικά πάλεψε και πήρε η ομάδα και προσωπικά εμένα με ευχαρίστησε η προσπάθεια. Ομολογώ ότι σε αυτά τα 4,5 χρόνια δεν έφυγα πολλές φορές ικανοποιημένος από το γήπεδο ως προς τον βαθμό που πάλεψε η ΑΕΚ.

Για την αλλαγή του Τζεμπούρ αρκετοί άνθρωποι έχουν ενστάσεις. Επειδή μάλλον μπέρδεψε περισσότερο την επίθεση και τον Εντίνιο και γι' αυτό εκνευρίστηκε ο Πορτογάλος. Δέχομαι την άποψη, χωρίς να την υιοθετώ. Ομως, παρ' όλα αυτά, δεν μπορεί κανείς να μην αναγνωρίσει στον Δώνη ότι κι αυτό είχε μια λογική. Ασχετα αν δεν του έπιασε, αφού δεν είχε δοκιμαστεί ένα τέτοιο πλάνο. Ομως είχε ένα σκεπτικό. Μετά τα ματς της Κύπρου, ομολογώ ότι βλέπω ένα διαφορετικό προπονητή. Εναν άνθρωπο που το παλεύει, άσχετα με το αν ακόμα απομένει να δουλευτούν πολλά στο δημιουργικό κομμάτι και ειδικά στο 4-4-2. Αυτό περιμένω από τους Ελληνες προπονητές. Να το παλεύουν, χωρίς να κάθονται στις εμμονές τους, όπως κάνουν αρκετοί από τους ξένους που έρχονται νομίζοντας πως φτάνουν σε κάποια ποδοσφαιρική «Μπανανία», που έρχονται για να μας διδάξουν τα πάντα. Επιμένω, πάντως, ότι ο Σκόκο είναι δεύτερος επιθετικός ή ότι τουλάχιστον πρέπει να έρθει στον άξονα για να μπορέσει να αξιοποιήσει καλύτερα η ΑΕΚ και την κοντινή πάσα που έχει στον κενό χώρο και την ικανότητά του στο «ένας εναντίον ενός». Ευελπιστώ πως ο Δώνης μπορεί να το καταλάβει, ώστε η ΑΕΚ να γίνει ακόμα πιο παραγωγική.