Ο Μπελούτσι κουβαλάει μαζί του κι ένα μύθο…

Ο Μπελούτσι είναι από τους ποδοσφαιριστές αυτούς, που κάνουν πολλούς θαυμαστές, αλλά και πολλούς να μην θέλουν να τους βλέπουν στα μάτια τους!

Ο Φερνάντο κουβαλάει μαζί του ένα μύθο: Αρχηγός της Ρίβερ Πλέϊτ, έχει φτάσει στην εθνική Αργεντινής (έστω περιστασιακά), κόστισε 7,5 εκατομμύρια Ευρώ για το 50% του και τα βιντεάκια του you tube δείχνουν ορισμένα απίστευτα γκολ του.

Για να είμαστε ειλικρινείς σε αυτούς τους εννιά πρώτους μήνες του στον Ολυμπαικό έχουμε δει ορισμένα πολύ ωραία πράγματα από τον Αργεντίνο. Είτε σε επίπεδο μακρινών σουτ (γκολ με Ανόρθωση, δοκάρι σε Τσέλσι), είτε σε επίπεδο δημιουργίας ευκαιριών.

Μόνο που, για να είμαστε ακόμη πιο ειλικρινείς, είναι πολύ λίγα αυτά τα ωραία πράγματα. Είναι ψήγματα…
Μου αρέσει κι εμένα το πάθος που βγάζει στο παιχνίδι ο Μπελούτσι. Και ο τσαμπουκάς του. Με τη διαφορά ότι η ουσία που δίνει ο Λάτιν άσος στο παιχνίδι η, αν θέλετε αλλιώς η προσφορά του, είναι δυσανάλογη της όρεξης και της διάθεσης που όντως δείχνει.

Δεν ξέρω αν τον αδικούν τα σωματικά προσόντα του η, αν είναι ένα στοιχείο του παιχνιδιού του η έλλειψη σταθερότητας και διάρκειας, που τόσο απαραίτητα είναι για να σε καθιερώσουν ως βασικό στον Ολυμπιακό.

Ξέρω, όμως, ότι από τον Μπελούτσι περιμένει κάποιος περισσότερα πράγματα μέσα στο παιχνίδι. Ανεξάρτητα από το αν πληρωνόταν όχι με 7,5, αλλά με 1,5 εκ. Ευρώ. Διότι, πολύ απλά, από τον όποιο μεσοεπιθετικό, από τον όποιο ηγέτη του Ολυμπιακού, περιμένεις περισσότερα πράγματα απ΄ όσα βλέπεις μέχρι στιγμής από τον Αργεντίνο.

Το καλό είναι ότι ο Μπελούτσι φαίνεται παίκτης από τον οποίο πράγματι πρέπει να περιμένεις πιο πολλά. Ωστόσο, όσο δεν τα δίνει τα πιο πολλά σε μία μακρά περίοδο χρόνου, θα αρχίσει να υπάρχει πρόβλημα.

Και κάτι που ήθελα να γράψω από την πρεμιέρα του πρωταθλήματος για την ΑΕΚ. Μου βγάζει μία καλή αύρα η ομάδα του Δώνη, σε ό,τι αφορά τον τσαμπουκά, τη μαχητικότητα, την δίψα για αποτέλεσμα, την ψυχή που καταθέτει μέσα στο γήπεδο.

Και οι μεγάλες ομάδες που αποδεικνύονται δυσκολοκατάβλητες είναι πάντα επικίνδυνες. Πολύ απλά γιατί βρίσκουν τον τρόπο να σκοράρουν χάρη σε δύο τρεις παίκτες ποιότητας που έχουν. Κι αν συνδυαστεί αυτό με τον κατάλληλο ψυχισμό, είναι σκληρό καρύδι. Ακόμη και για μόνιμους πρωταθλητές…