Πέρασε κιόλας ένας χρόνος…

Απόγευμα 15ης Σεπτεμβρίου 2007. Ο θάνατος του Κόλιν ΜακΡέι κάνει τον γύρο του κόσμου. Το μηχανικό πρόβλημα που είχε το ελικόπτερο στο οποίο επέβαινε ο 39χρονος οδηγός οδήγησε στην πτώση του, με αποτέλεσμα τον τραγικό θάνατο του ίδιου, του πεντάχρονου γιου του και δυο οικογενειακών του φίλων. Σήμερα, έναν χρόνο μετά, ο Βρετανός δεν έχει ξεχαστεί ακόμα, αφού έχει γράψει το όνομά του με χρυσά γράμματα στην ιστορία του WRC. Ανήμερα της θλιβερής αυτής επετείου, ας θυμηθούμε κάποια από τα επιτεύγματά του, που τον έκαναν γνωστό ανά την υφήλιο…

Η καριέρα του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι ξεκίνησε με την Subaru το 1993. Πρώτη του νίκη την ίδια χρονιά, στη Νέα Ζηλανδία, που αποτέλεσε παράλληλα και την πρώτη νίκη της ομάδας του. Δύο χρόνια αργότερα έρχεται ο πρώτος και μοναδικός τίτλος του Παγκόσμιου Πρωταθλητή, όταν και επικράτησε του δυο φορές κατόχου του τίτλου και team mate του, Κάρλος Σάινθ. Τις επόμενες δυο χρονιές πήρε τη δεύτερη θέση πίσω από τον Μάκινεν, αλλά οι βαθμοί του βοήθησαν σημαντικά την ομάδα του να πάρει τον τίτλο των κατασκευαστών. Το 1998 κέρδισε τρεις περισσότερους αγώνες από την περασμένη χρονιά, όμως τα πλασαρίσματά του σε μερικές χώρες ήταν άσχημα, με αποτέλεσμα να πάρει τελικά την τρίτη θέση, ενώ αγωνιζόταν για τελευταία φορά με την ομάδα της Subaru.

Επόμενος σταθμός της καριέρας του η Ford, από την οποία πληρωνόταν το ποσό των 6 εκατ. λιρών για δύο χρόνια, όντας τότε ο πιο ακριβοπληρωμένος ραλίστας. Οι 10 εγκαταλείψεις και ο ένας μηδενισμός σε 14 αγώνες την πρώτη χρονιά δεν του επέτρεψαν να διεκδικήσει κάτι παραπάνω από την έκτη θέση. Την δεύτερη χρονιά επίσης οι εγκαταλείψεις ήταν πολλές, 7 στον αριθμό, κάτι που σήμαινε την τέταρτη θέση στην τελική βαθμολογία. Ώσπου την επόμενη βρέθηκε στη δεύτερη, όταν έχασε τον τίτλο από τον (έτερο αδικοχαμένο) Ρίτσαρντ Μπερνς μόλις για 2 βαθμούς. Η ιστορία πολύ εύκολα θα είχε διαφορετική κατάληξη, καθώς έπαιξε σημαντικό ρόλο η εγκατάλειψη του ΜακΡέι στο τελευταίο ράλι της Μεγάλης Βρετανίας. Η τελευταία του χρονιά στη Ford συνοδεύτηκε από ακόμα μια τέταρτη θέση.

Το 2003 μεταπήδησε στη Citroen, όπου και συνάντησε τον νεαρό τότε και μετέπειτα αστέρα Σεμπάστιαν Λεμπ αλλά και τον team mate του στη Subaru, Κάρλος Σάινθ. Ο Σκοτσέζος, ο Ισπανός και ο Γάλλος συνέθεσαν ίσως την καλύτερη τριάδα οδηγών που έχει υπάρξει στην ιστορία του WRC. Αυτό φάνηκε από τον πρώτο αγώνα στο Μόντε Κάρλο, όταν έκαναν το 1-2-3 και άφηναν πολλές υποσχέσεις για το μέλλον. Όμως η συνέχεια της χρονιάς δεν ήταν ικανοποιητική, με τον Μακρέι να πλασάρεται μεταξύ τέταρτης και ένατης θέσης στα υπόλοιπα ράλι και να τερματίζει τελικά έβδομος στη γενική βαθμολογία. Το τελειωτικό χτύπημα ήρθε όταν άλλαξαν οι κανονισμοί του αθλήματος, επιτρέποντας πλέον στις ομάδες να εκπροσωπούνται από δύο οδηγούς αντί για τρεις. Ο Λεμπ είχε πολλά χρόνια συμβόλαιο ακόμα, ο Σάινθ είχε καλύτερα αποτελέσματα από τον ΜακΡέι και ως φυσικό επακόλουθο η Citroen έδιωξε τον Σκοτσέζο. Έτσι, για πρώτη φορά έπειτα από δέκα χρόνια συνεχούς παρουσίας, ο ΜακΡέι βρέθηκε χωρίς ομάδα.

Αυτό όμως δεν τον πτόησε και δοκίμασε τις αρετές του και σε άλλους κλάδους του μηχανοκίνητου αθλητισμού, καθώς πήρε μέρος στο Ράλι Παρίσι- Ντακάρ καθώς και στους 24ωρους αγώνες του Λε Μαν.

Στο Ντακάρ ξεκίνησε εντυπωσιακά τον Ιανουάριο του 2004, όταν και κέρδισε στους δυο πρώτους αγώνες στην έρημο Σαχάρα. Πολύ καλή εμφάνιση και στο Μαρόκο, με δύο νίκες σε τρεις αγώνες, μέχρι που στην έκτη μέρα αναγκάστηκε να εγκαταλείψει έπειτα από πλήρη καταστροφή του Nissan του οποίου οδηγούσε.

Στο Λε Μαν είχε την ευκαιρία να οδηγήσει μια Ferrari 550 Maranello και τερμάτισε τρίτος στην κατηγορία του και ένατος γενικά, αποσπώντας άκρως εγκωμιαστικά σχόλια από τους άλλους οδηγούς, τους οποίους και εντυπωσίασε με την προσαρμοστικότητά του.

Στο τέλος του 2004 και συγκεκριμένα την 6η Δεκεμβρίου είχε την τιμή να συμμετέχει και στο «Ράλι των Πρωταθλητών» στο Stade de France, όπου έτρεξε πλάι στη Φόρμουλα του Μίκαελ Σουμάχερ.

Η επιστροφή του όμως στο WRC ήταν παγκόσμιο αίτημα, με την Skoda να κάνει το χατίρι στον κόσμο και να τον επαναφέρει για το Ράλι της Μεγάλης Βρετανίας, όπου και τερμάτισε έβδομος. Αυτός ήταν και ο τελευταίος τερματισμός της καριέρας του, καθώς τόσο στον τελευταίο αγώνα στην Αυστραλία με το Skoda Fabia όσο και στο Ράλι όπου αντικαθιστούσε τον τραυματία Λεμπ για την Kronos Citroen, το 2006 στην Τουρκία, εγκατέλειψε.

Το ράλι της Τουρκίας ήταν και το τελευταίο για τον Κόλιν ΜακΡέι. Όμως ο Σκοτσέζος συνέχιζε να τρέχει μέσω των βιντεοπαιχνιδιών. Τα παιχνίδια Colin McRae Rally για τις κονσόλες έχουν αφήσει ιστορία. Το πρώτο χρονολογείται το 1998, ενώ το τελευταίο, το Colin McRae Dirt, κυκλοφόρησε στο Ηνωμένο Βασίλειο στις 14 Σεπτεμβρίου 2007, μία μέρα μόλις πριν το θάνατό του. Τραγική ειρωνεία…

Η είδηση του χαμού του σκορπίζει θλίψη στον φίλαθλο κόσμο. Η αγάπη του κόσμου φάνηκε εμπράκτως πριν από λίγες μέρες, όταν στις 30 Αυγούστου, ανήμερα τις επετείου της πρώτης νίκης του Σκοτσέζου, σημειώθηκαν δυο παγκόσμια ρεκόρ που μπήκαν στο βιβλίο Γκίνες. Στη μνήμη του ΜακΡέι, 1086 αυτοκίνητα σχημάτισαν ένα ανάγλυφο με το όνομά του, ενώ παράλληλα αποτέλεσαν και τον μεγαλύτερο αριθμό αυτοκινήτων σε παρέλαση.

Με αφορμή την παρέλευση ενός χρόνου από την τελευταία του πνοή, η επίσημη ιστοσελίδα του WRC ετοίμασε ειδικό αφιέρωμα με καλές και κακές στιγμές του Κόλιν ΜακΡέι ανά την πολυετή καριέρα του, με νίκες, εγκαταλείψεις, δηλώσεις, τρακαρίσματα και πολλά άλλα. Από σήμερα κυκλοφορεί το πρώτο μέρος του αφιερώματος. Οι ενδιαφερόμενοι αρκεί να επισκεφθούν το www.wrc.com.

Παναγιώτης Κρητικός