Τα ματς που εκτοξεύουν την αδρεναλίνη στα ύψη

Η μία ομάδα κυριάρχησε για σχεδόν δύο δεκαετίες στο αγγλικό πρωτάθλημα. Η άλλη ακολούθησε επιβάλλοντας τους δικούς της κανόνες στη δεκαετία του '90. Τα τελευταία δύο χρόνια η Γιουνάιτεντ αποτίναξε τον λονδρέζικο ζυγό και ξαναπήρε τα σκήπτρα μαζί με το Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά για τη Λίβερπουλ πλησιάζει πια μία εικοσαετία χωρίς πρωτάθλημα. Αυτά που κορόιδευαν οι liverpudlians, όταν έβλεπαν επί 26 χρόνια τους mancunians να προσπαθούν μάταια από το '67 έως το '93 να κατακτήσουν έναν τίτλο την ώρα που οι ίδιοι κατακτούσαν 11, τώρα τα «λούζονται». Και όχι τίποτε άλλο, το κάποτε 18-6 σε πρωταθλήματα έγινε 18-17 στην εποχή Φέργκιουσον και φέτος υπάρχει πια ο κίνδυνος της ισοφάρισης! Σε ένα ντέρμπι σαν το σημερινό, τόσο νωρίς στη σεζόν, το πρόβλημα δεν είναι βαθμολογικό αλλά καθαρά ψυχολογικό. Η Γιουνάιτεντ μετά το «Ανφιλντ» πάει στο «Στάμφορντ Μπριτζ» την επόμενη Κυριακή και δύο ήττες θα είναι εφιαλτικό σενάριο. Ηδη έχει πετάξει τους πόντους της πρεμιέρας με τη Νιούκαστλ, οπότε με το καλημέρα θα βρεθεί να κυνηγάει. Τα τελευταία χρόνια το κάποτε πιο απρόβλεπτο και δύσκολο πρωτάθλημα στον κόσμο έχει γίνει απόλυτα προβλέψιμο.

Οποιος πάρει κεφάλι δύσκολα το χάνει. Πέρυσι, βέβαια, η Αρσεναλ μέσα σε τρεις εβδομάδες τον Φλεβάρη πέταξε πέντε πόντους διαφοράς, αλλά εδώ και μία πενταετία αυτό ήταν η εξαίρεση στον κανόνα. Το 2005-2006 η Τσέλσι του Μουρίνιο είχε σχεδόν εξασφαλίσει τον τίτλο την 1η Οκτωβρίου όταν νίκησε στο «Ανφιλντ» και είχε ξεφύγει έξι βαθμούς στην κορυφή!
Αυτό που δεν αλλάζει διαχρονικά είναι η αξία τού να αγωνίζεσαι απέναντι στην ομάδα που παραδοσιακά αποτελεί το αντίπαλον δέος. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πάντα έκανε καλά παιχνίδια στο «Ανφιλντ». Ακόμη και στο διάστημα που η Λίβερπουλ μάζευε τον έναν τίτλο μετά τον άλλον. Δεν είναι τυχαίο πως ακόμη και στις καλύτερες χρονιές της ομάδας που είχαν δημιουργήσει ο Πέισλι και μετά ο Νταλγκλίς, η Γιουνάιτεντ έφευγε αήττητη από το Μερσεϊσάιντ.

Τα τελευταία δεκατρία παιχνίδια η Γιουνάιτεντ έχει ένα αξιοσημείωτο ρεκόρ στο «Ανφιλντ». Εχεί μόνο τρεις ήττες, οκτώ νίκες και δύο ισοπαλίες, κάτι που δείχνει και πόσο σημαντικό ψυχολογικά για τον Μπενίτεθ θα είναι να κερδίσει το πρώτο του ντέρμπι για το πρωτάθλημα. Η μόνη νίκη επί της Γιουνάιτεντ από τη μέρα που άφησε τον πάγκο της Βαλένθια και πήγε στο Μερσεϊσάιντ επετεύχθη τον Φλεβάρη του 2006 για το Κύπελλο με κεφαλιά του Κράουτς. Το χειρότερο για τη Λίβερπουλ είναι πως συμπλήρωσε περισσότερες από δέκα ώρες χωρίς γκολ απέναντι στη Γιουνάιτεντ! Τελευταία φορά που πανηγύρισαν οι «reds» ένα γκολ ήταν τον Σεπτέμβριο του 2004 σε ένα ματς που έχασαν 2-1 στο «Ολντ Τράφορντ» και μάλιστα σκόρερ ήταν ένας αντίπαλος, ο Τζον Ο'Σέι!

Ο Τζέραρντ και ο Τόρες ξεπέρασαν τα προβλήματά τους και θα αγωνιστούν, κάτι που διαφοροποιεί τη δυναμικότητα των γηπεδούχων, οι οποίοι από την αρχή της χρονιάς ακροβατούν στα ματς τους. Νίκη στην παράταση με τη Σταντάρ, νίκη στο τέλος με τη Σάντερλαντ, νίκη με τη Μίντλεσμπρο στις καθυστερήσεις, ισοπαλία με την Αστον Βίλα. Η Γιουνάιτεντ δεν είναι επίσης σε καλή κατάσταση και όλα «μυρίζουν» ισοπαλία, αν και το 0-0 έχει εμφανιστεί μόλις μία φορά (το 2005) σε μία εικοσαετία στα παιχνίδια του «Ανφιλντ».

Ο Μπενίτεθ δεν έχει κρύψει πως μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές την επαύριο της κατάκτησης του Τσάμπιονς Λιγκ ήταν το γράμμα που του έστειλε ο Αλεξ Φέργκιουσον! Τα συγχαρητήρια του Σκωτσέζου στον Ισπανό ήταν για τον τίτλο, αλλά κυρίως για τις αλλαγές που έκανε! Για τον άνθρωπο που άλλαξε τη μοίρα και τη ροή της ιστορίας των «διαβόλων», από το 1986 που ανέλαβε μέχρι σήμερα, αυτή η επιθυμία στην τελευταία φάση της καριέρας του να δημιουργήσει μια ομάδα και πάλι ανταγωνιστική με τη στόφα του νικητή, ήρθε έπειτα από μία τετραετή ανομβρία τίτλων και πλέον ο στόχος του είναι να ξεπεράσει τη Λίβερπουλ σε πρωταθλήματα αλλά και σε κατακτήσεις Τσάμπιονς Λιγκ. Το ένα μοιάζει πιο βατό ως στόχος, το άλλο κομματάκι «χλομό». Τρία Κύπελλα Πρωταθλητριών δεν έρχονται εύκολα. Ομως είναι κάτι που κρατά τον Σκωτσέζο σε εγρήγορση και η μεταγραφή του Μπερμπάτοφ τού προσθέτει ακόμη ένα όπλο στη φαρέτρα. Για τον Ισπανό η πίεση είναι μεγάλη, μια και καλείται να φέρει τον πρώτο μετα-Νταλγκλίς τίτλο πρωταθλητή στο «Ανφιλντ» και οι οπαδοί πια είναι έτοιμοι να θυσιάσουν οτιδήποτε άλλο για να έρθει η μέρα που θα πανηγυρίσουν ξανά αυτό που κάποτε ήταν το… αυτονόητο.

Το ματς είναι ανοιχτό όπως κάθε παρόμοιο σε προγνωστικά. Είναι από τα παιχνίδια που εκτοξεύουν την αδρεναλίνη στα ύψη. Ενα λάθος, μια κακή στιγμή, μια αποβολή μπορούν να φέρουν τα πάνω κάτω. Αν δεν γίνει κάτι τέτοιο νωρίς, πιστεύω πως θα κυλήσει το ματς πολύ ήρεμα αγωνιστικά. Οχι και στην εξέδρα, όμως! Εχω παρακολουθήσει πάρα πολλά ματς μεταξύ των δύο ομάδων και, πιστέψτε με, η ατμόσφαιρα είναι κάτι το απερίγραπτο! Σε σημείο που και κακό να είναι το ματς, απολαμβάνεις την εικόνα της εξέδρας χωρίς να νοιάζεσαι για την ποιότητα!