Κανένα έλεος

Η Εθνική μπορεί να νίκησε το Λουξεμβούργο, αλλά αυτή είναι η μία αλήθεια. Η άλλη είναι ότι όσο περνάνε τα χρόνια η Εθνική μοιάζει να γίνεται όλο και πιο σφικτή, όλο και πιο δύσκολη στο να μπορέσει να δημιουργήσει φάσεις και να παίξει ποδόσφαιρο. Το να παίζεις αμυντικά, γενικά, είναι ένα πράγμα και το να μην μπορείς να δημιουργήσεις ένα σύνολο που να έχει μια λογική και ένα στόχο είναι κάτι άλλο. Ο Ρεχάγκελ με την πάροδο των ετών συντηρεί ένα σύνολο που γίνεται όλο και πιο άσχημο ποδοσφαιρικά, ολοένα και με λιγότερη λογική, ακόμα και σε παιχνίδια όπως αυτό με το Λουξεμβούργο. Ο Γερμανός σε κάθε παιχνίδι προσπαθεί να ξεπεράσει τη φαντασία μας στο τι πιο ανορθόδοξο θα κάνει. Για παράδειγμα, το βράδυ του Σαββάτου είδαμε δύο δεξιοπόδαρους να παίζουν αριστερά, τον Λυμπερόπουλο να παίζει ενδιάμεσος επιθετικός. Την ίδια ώρα που ο αριστεροπόδαρος Σπυρόπουλος έμενε καθηλωμένος στον πάγκο και ο Νίνης μαζί με τους άλλους δύο νεαρούς ήταν εκτός αποστολής. Οσο για την τριάδα του κέντρου; Δεν πρόκειται να πάρει ανάσες ποτέ. Στοιχηματίζω ότι αν μετά το 2010 παραμείνει ο χερ Οτο και εγκαταλείψουν οι δύο από τους τρεις, από συνήθεια ο Γερμανός θα τους καλεί ακόμα…

Για όσους δεν είναι κοντόφθαλμοι και προσπαθούν να δουν λίγο πιο μακριά, μια καταστροφή ανάλογη με αυτή του 1994, αν συνεχίσουμε κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, δεν θα είναι μακριά στη Νότιο Αφρική. Αυτή τη φορά δεν θα είναι από το περιβάλλον και τα ταξίδια για να γίνει το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα περιοδεύων θίασος, αλλά γιατί κάποια βασικά στελέχη απ’ αυτά που αγωνίζονται τώρα και είναι μεγάλα σε ηλικία θα έχουν υποστεί τέτοια φθορά, που θα έχουμε τα… καλά της Αμερικής. Φανταστείτε μόνο το ίδιο κέντρο με τους τρεις μόνιμους πρωταγωνιστές δύο χρόνια αργότερα, δίχως να έχουν πάρει τις απαραίτητες ανάσες, σε τελική φάση και θα καταλάβετε. Οσο για το ύστερα, τι ψάχνετε; Πιθανώς οι Νίνης, Παπασταθόπουλος, Πλιάτσικας και όποιοι άλλοι κληθούν να παίξουν, θα αναζητούν ακόμα την πρώτη τους συμμετοχή σε επίσημο παιχνίδι και ο Σπυρόπουλος θα παίζει βασικός σε επίσημο ματς μόνο όταν θα έχουν κριθεί τα πάντα, δηλαδή σε παιχνίδια με μικρή σημασία (βλέπε ματς με Ισπανία στο Euro). Και μετά θα απαιτούμε όλοι μας να υπάρχει Εθνική ομάδα αξιόπιστη και ανταγωνιστική. Αυτά είναι δύσκολα πράγματα.

Ο Ρεχάγκελ οφείλει να φτιάξει μια ομάδα που δεν απαιτώ να μην παίζει αμυντικά, αλλά να μπορεί να «φτιάξει» έστω 4-5 φάσεις σε ένα παιχνίδι. Οταν ξεκινάς σε ματς με το Λουξεμβούργο με έξι-επτά αμυντικογενείς ποδοσφαιριστές, δεν ξέρω τι μέλλον μπορεί να έχει αυτή η Εθνική ομάδα. Στα τελικά του Μουντιάλ θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να μην καταφέρει να πάει. Για το μέλλον της, όμως, από τη στιγμή που δεν δίνονται ευκαιρίες ούτε καν σε τέτοια ματς, δεν νομίζω ότι μπορούμε να περιμένουμε πολλά μετά το Μουντιάλ. Ο Τύπος κοιτάζει αρκετά το κοντινό μέλλον και αυτό που προέχει δεν είναι άλλο από το Μουντιάλ. Οταν θα υπάρχει Εθνική ομάδα δίχως παραστάσεις το 2010, ας μην παραπονούμαστε γιατί δεν έχουμε ομάδα. Για την ώρα ας πανηγυρίζουμε τις νίκες. Το μόνο που δεν έχουμε δει ακόμα σε αυτή την ομάδα είναι τους δεξιοπόδαρους που παίζουν αριστερά με δύο δεξιά παπούτσια.