O... ηλεκτρικός πάγκος της Νιούκαστλ

«Εκεί που τελειώνει η λογική αρχίζει η θέση του προπονητή στη Νιούκαστλ», είχε πει ο Ρουντ Γκούλιτ μόλις έγινε ένας ακόμη από αυτούς που έχασαν τη δουλειά τους ως προπονητής στις «καρακάξες» το 1999. Για έναν σύλλογο που συμπληρώνει σχεδόν 40 χρόνια χωρίς τίτλο αν και διαθέτει όλα τα συστατικά, μοιάζει με αποστολή αυτοκτονίας να αναλάβει κανείς το πόστο του τεχνικού. Ο Κέβιν Κίγκαν που είχε εμπειρία από τον …ηλεκτρικό πάγκο του «Σεντ Τζέιμσις Πάρκ» δεν άντεξε παρά μόνο οκτώ μήνες στη δεύτερη θητεία του.

Ο 57χρονος τεχνικός αλλά και ο Σερ Μπόμπι Ρόμπσον είναι οι μόνοι που κατάφεραν να συμπληρώσουν πενταετία, ενώ οι υπόλοιποι μίλησαν για τη χειρότερη εμπειρία της ζωής τους!

Ο Κίγκαν ήταν ο μόνος που λατρεύτηκε σαν Θεός όταν ανέβασε την ομάδα στην Πρέμιερ Λιγκ και την έφερε σε θέση οδηγού το 1995-96, με απόσταση 12 βαθμών από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ όταν μπήκε ο Μάρτιος. Όμως, η κατάρρευση της ομάδας, που πήρε μόλις 4 βαθμούς στα τελευταία έξι ματς, την έκαναν να χάσει το σίγουρο τίτλο και ο Κίγκαν λίγους μήνες μετά παραιτήθηκε, μιλώντας για «πίεση που ξεπερνούσε τις βιολογικές αντοχές του».

Τώρα η αιτία του διαζυγίου φαίνεται πως είναι άλλη. Η κακή πολιτική της διοίκησης στη μεταγραφική περίοδο που ολοκληρώθηκε πριν λίγες μέρες ήταν ο λόγος που ο Κίγκαν επέλεξε να υποβάλει την παραίτησή του.

Οι οπαδοί που ποτέ δεν είδαν με καλό μάτι την παρουσία του νέου ιδιοκτήτη Μαικ Ασλεϊ, βρήκαν ευκαιρία να διαδηλώσουν ζητώντας του να φύγει από τον σύλλογο. Και αν τον περασμένο Γενάρη η απόφαση του Ασλεϊ να απομακρύνει τον Σαμ Αλαρντάις μετά τα άσχημα αποτελέσματα της ομάδας δεν βρήκε αντιδράσεις, τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά…

Για μία ομάδα τόσο καιρό άτιτλη, μοιάζει ουτοπικό να απαιτεί κανείς άμεσα αποτελέσματα, αλλά με μόνιμα γεμάτο το γήπεδο, με φανατικό κοινό και αρκετά χρήματα, η υπομονή είναι άγνωστη λέξη.

Ο Μπόμπι Ρόμπσον όταν ανέλαβε την Νιούκαστλ το 1999 έκανε λόγο για το όνειρο της ζωής του. Δηλωμένος οπαδός της από μικρό παιδί, κατάφερε να τερματίσει με την ομάδα στην 4η θέση, στην 3η και στην 5η, με συνεχείς εξόδους στο Τσάμπιονς Λιγκ. Σε μία από αυτές κατάφερε και το απίστευτο, το 2002-2003 να προκριθεί μαζί με τη Γιουβέντους, αν και είχε ηττηθεί στα τρία πρώτα ματς στον όμιλο! Και αυτός όμως ακολούθησε την κοινή μοίρα των προκατόχων όταν στη θέση του προσλήφθηκε ο Γκρέιαμ Σούνες.

Ο Κένι Νταλγκλίς, που κατέκτησε το πρωτάθλημα στον πάγκο της Μπλάκμπερν, αν και οδήγησε τη Νιούκαστλ στη δεύτερη θέση το 1997 και σε έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ και στον τελικό του Κυπέλλου, απομακρύνθηκε το καλοκαίρι του 1998, έχοντας δώσει μόλις δύο ματς στο πρωτάθλημα!

Αν αφαιρέσει κανείς το Κύπελλο Εκθέσεων (σημερινό ΟΥΕΦΑ) που κατέκτησε η Νιούκαστλ το 1969, επικρατώντας με δύο νίκες της ουγγρικής Ουίπεστ, ο τελευταίος τίτλος της σε εσωτερικό επίπεδο ήταν μισόν αιώνα και πλέον πίσω, το Κύπελλο Αγγλίας το 1955. Και αν ο πάγκος της συνεχίζει να έχει …αγκάθια, μάλλον δύσκολα στο άμεσο μέλλον θα ζήσουν ανάλογες επιτυχίες στο «Σεντ Τζέιμσις Παρκ».

Οι πρώην…

Τζιμ Σμιθ (Δεκ.1988-Μάρτιος 1991)

Οσβάλντο Αρντίλες (Μάρτιος 1991-Φεβρουάριος 1992)

Κέβιν Κίγκαν (Φεβρουάριος 1992-Ιανουάριος 1997)

Κένι Νταλγκλίς (Ιανουάριος 1997-Αυγουστος 1998)

Ρούντ Γκούλιτ (Αυγουστος 1998-Αυγουστος 1999)

Σερ Μπόμπι Ρόμπσον (Σεπτέμβριος 1999-Αυγουστος 2004)

Γκρέιαμ Σούνες (Σεπέμβριος 2004-Φεβρουάριος 2006)

Γκλέν Ρέντερ (Φεβρουάριος 2006-Μάιος 2007)

Σαμ Αλαρντάις (Μαιος 2007-Ιαναουάριος 2008)

Εύη Μάνου