Αυτοί που τώρα τον κατηγορούν...

Στον κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου κανένας δεν μπορεί ν' αγιάσει. Κι όποιος προσπαθήσει να φέρει μια ομάδα στα ίσα της, στο τέλος φαίνεται να το πληρώνει ακριβά και να εξωθείται στην πόρτα της εξόδου. Τελικά ο καθένας έχει αυτό που του αξίζει και μάλλον αυτό θέλουν να καταφέρουν και πολλοί στην ΑΕΚ. Να μην έχει αυτό που της αξίζει.

Ο Ντέμης Νικολαΐδης ήταν ο μόνος που, σε μια εποχή που άλλοι μιλούσαν για «τρελούς ή λαμόγια», πήρε την ΑΕΚ από το χείλος του γκρεμού και μαζί με τους ανθρώπους που του στάθηκαν σ' αυτό το εγχείρημα έσωσαν την ομάδα. Τώρα κάτι η γκρίνια του κόσμου, κάτι το «ψητό» που μυρίστηκαν πολλοί, μια και η «Ενωση» έχει ορθοποδήσει, η δικιά του απογοήτευση πως δεν αλλάζουν τα κακώς κείμενα στο ελληνικό ποδόσφαιρο φαίνεται να τον εξωθούν στην πόρτα της εξόδου. Στην Ελλάδα είναι πολύ εύκολο όχι ακριβώς να σιχαθείς αυτό που αγαπάς, αλλά να σε εξαναγκάσουν να πιστέψεις πως δεν είναι δυνατόν να «χτίσεις» κάτι υγιές, κάτι διαφορετικό.

Σε καμία περίπτωση δεν θα υποστηρίξω πως όλα όσα έκανε ήταν σωστά ή ότι δεν έκανε λάθη. Αλλά αυτά για έναν άνθρωπο που προσπαθεί να φτιάξει κάτι καλύτερο είναι αναπόφευκτα. Αυτό που πικραίνει περισσότερο τον Ντέμη είναι ότι αυτή τη στιγμή δεν έχει όλον τον κόσμο στο πλάι του στην προσπάθεια που κάνει. Υπάρχουν ορισμένοι –και δεν είναι λίγοι– που θεωρούν πως μια ομάδα που ήταν στο χείλος της καταστροφής μπορεί άμεσα, έστω και σε 4-5 χρόνια, να ορθοποδήσει, να γίνει ανταγωνιστική, να κατακτήσει τίτλους, να αποκτήσει παικταράδες, να έχει προπονητήρια και γήπεδα.

Με λίγα λόγια να πραγματοποιήσει μια διοίκηση μέσα σε ελάχιστο χρόνο όσα δεν έκαναν όλες οι άλλες τις περασμένες δεκαετίες. Κάποια στιγμή αυτοί που κατηγορούν τώρα τον Ντέμη θα είναι οι πρώτοι που θα τον αναπολήσουν.