Κακή εκκίνηση…

Το πρώτο επίσημο παιχνίδι ήταν απογοητευτικό. Η απόδοση απέναντι σε ομάδα χαμηλότερης ποιότητας και παραστάσεων δεν περιορίστηκε στην κακή εμφάνιση. Το κλίμα βάρυνε περισσότερο από την εντός έδρας ήττα και τη δυσκολία που απέφερε εκείνη στην υπόθεση πρόκριση.

H AEK του πρώτου ημιχρόνου ήταν τελείως μπλοκαρισμένη. Η Ομόνοια μπήκε πολύ δυνατά στο πρώτο δεκάλεπτο και λίγο έλειψε να την αιφνιδιάσει. Από εκεί και πέρα, παρά το γεγονός ότι μετά τα πρώτα δέκα λεπτά η «Ενωση» φάνηκε να συνέρχεται, έχασε τις περισσότερες μάχες στο κέντρο, δεν μπορούσε να κυκλοφορήσει γρήγορα την μπάλα, με αποτέλεσμα να μπλοκάρεται από την πολύ καλά οργανωμένη άμυνα της Ομόνοιας.

Επιπλέον, ο Τούτιτς είχε μελετήσει καλά τη δεξιά πλευρά της ΑΕΚ, γιατί από κείνη τη μεριά -αν και προσπάθησαν πολλές φορές να τρυπήσουν τα νώτα του αντιπάλου- σχεδόν όλες τις φορές την μπλόκαρε. Από τον Χουανφράν θα περίμενε κανείς κάτι καλό, αλλά με τον Ζορμπά να μην μπορεί να του δίνει βοήθειες βρέθηκε πολλές φορές εκτεθειμένος. Η ασταθής παρουσία του Μαϊστόροβιτς επιβεβαίωσε αρκετές ανησυχίες που υπήρχαν για τις αμυντικές του ικανότητες. Την ώρα που είχε κάνει πριν από το γκολ δύο γκέλες έκανε και τρίτη που την πλήρωσε η ομάδα του. Οσο για την ανάπτυξη του «Δικέφαλου», αυτή ήταν καταδικασμένη, πόσω μάλλον όταν η πίεση των Κυπρίων πάνω στον Ριβάλντο δεν τον άφησε να γυρίσει μέτωπο και να βγάλει κάθετη πάσα…

Στην επανάληψη, τα όσα «μαγειρέματα» επιχείρησε ο Δώνης στην ενδεκάδα, με την είσοδο του Παυλή δίπλα στον Μπλάνκο και την τοποθέτηση του Σκόκο πάνω στη δεξιά γραμμή, δεν εξελίχθηκαν βάσει σχεδίου. Μάλιστα τα λεπτά περνούσαν και η Ομόνοια έκανε το αυτονόητο. Οπισθοχώρησε και δυσκόλεψε ακόμη περισσότερο τη ζωή της «Ενωσης». Οι τελευταίες ελπίδες για ανατροπή περιορίστηκαν στα στημένα, αλλά και πάλι ευκαιρίες δεν δημιουργήθηκαν. Πόσω μάλλον όταν από το 75' ξεκίνησαν οι γιόμες… Ουσιαστικά το παιχνίδι τελείωσε… ένα τέταρτο νωρίτερα.